بهداشت سنندج در دورۀ پهلوی دوم (1320-1357)

پژوهش نامه تاریخ

مقاله 2، دوره 13، شماره 49، اسفند 1396، صفحه 29-48   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

سید برهان تفسیری^{* 1}؛ فرج الله احمدی²

¹دانشگاه خوارزمی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، گروه تاریخ، تهران. ایران

²گروه آموزشی تاریخ دانشگاه تهران

چکیده

در پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی-تحلیلی- به تبیین اقدامات نوگرایانۀ دولت پهلوی دوم در شهر سنندج با تکیه‌بر بهداشت این شهر پرداخته شد. سوأل اصلی پژوهش هم معطوف به نحوۀ اثرگذاری اقدامات نوگرایانۀ دولت پهلوی در شهر سنندج و پیامدهای این اقدامات بر حیات اجتماعی مردم این شهر بود. در این دوره گام‌هایی اساسی در راستای ارتقای سطح بهداشتی مردم سنندج برداشته شد. بویژه از سال 1340 به بعد روند تحولات در این زمینه شتاب بیشتری به خود گرفت. برای نخستین بار دولتی متمرکز متولی امر بهداشت و ارتقای سطح امکانات بهداشتی شد و در دو زمینۀ کلی آموزشی و درمانی درراستای بهبود سطح بهداشت این شهر گام برداشت. این مسئله دو نتیجۀ کلی را در پی داشت: یکی اینکه ناخواسته موجب ایجاد فاصله میان مردم شهر سنندج و مناطق پیرامون آن شد و دیگر اینکه به عنوان عاملی اساسی در افزایش جمعیت درونزاد شهر عمل کرد. ارتقای قابلیت‌های بهداشتی روند حرکتی جمعیت این شهر را از سیر صعودی بسیار کُند و گاهاً نزولی به یک روند صعودی دایمی و گاهاً سریع تبدیل کرد. البته در مورد اقدامات بهداشتی دولت پهلوی در شهر سنندج نباید اغراق کرد و هنوز با میانگین کشوری اختلاف زیادی داشت. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت کتابخانه‌ای و آرشیوی بوده و پس از گردآوری اطلاعات لازم به سازماندهی اطلاعات و تجزیه و تحلیل و سرانجام استنتاج آن‌ها پرداخته شد.

کلیدواژه‌ها

سنندج؛ نوسازی؛ بهداشت؛ مراکز درمانی

مراجع