تعیین ظرفیت تحمل جاذبه‌های دو محور گردشگری شهر کاشان

فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی

مقاله 1، دوره 10، شماره 4 - شماره پیاپی 40، آبان 1397، صفحه 1-12   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی استخراج ازرساله و پایان نامه

نویسندگان

آزیتا رجبی^{* 1}؛ آلا طائی²؛ کیارش سلامی³

¹دانشیار جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی توریسم، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

³کارشناس معماری، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

چکیده
تعیین ظرفیت قابل تحمل محیط‌های گردشگری اساساً یک مفهوم نسبی بوده که از آستانه‌های قابل قبول اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در منطقه میزبان تبعیت می کندکه در محیط‌های گردشگری برآورد ظرفیت پذیرش محیط و بررسی تعداد متقاضیان حوزه‌های گردشگری از چالش‌های پیش روی برنامه‌ریزان عرصه‌های گردشگری قلمداد می شوددر مقاله حاضر به بررسی این مقوله به تعیین میزان ظرفیت تحمل جاذبه‌های گردشگری شهری در کاشان به عنوان یکی از مهم‌ترین فضاهای شهری گردشگر‌پذیری کشورمان با تمرکز بر ابنیه و آثار معماری پرداخته شده و بر اساس دو محور اصلی تمرکز عناصر گردشگری باهدف، برآورد ظرفیت تحمل گردشگری این شهر ارتقای توان پذیرش آن با استفاده از محاسبات فرمول‌های ظرفیت تحمل به تعیین ظرفیت پذیرش گردشگران این شهر در دو محور اصلی جاذب گردشگری آن در فصول پر تردد (پیک گردشگری شهر فصل بهار) با بهره‌گیری از تکنیک اخذآرای از متخصصان (دلفی) پرداخته شده است وبر اساس این سنجش‌ها، بناهای با ارزش آن که شامل خانه طباطبایی، باغ فین، تپه سیلک و حمام میرسلطان احمدشده است برآورده ظرفیت تحمل شده‌اند

کلیدواژه‌ها

واژگان کلیدی: ظرفیت تحمل؛ محورهای گردشگری؛ گردشگری شهری

مراجع

References

Akbari Motlagh, M. 2013, Investigating the Dimensions of Creative City Theory and Its Impact on Sustainable Urban Development with an Emphasis on Global Experiences, National Conference on Sustainable Architecture and Urban Development Bokan, May 26.

Mokhtari Malek Abadi, R., Mursouzi, N., Ali Akbari, I., Amini, D., 2015, Explaining the Indicative Criteria of Spatial Indicators of the Creative City Space with the Iranian-Islamic Approach, Iranian Journal of Islamic Studies, No. 22, pp. 23-39.

Vickery, J. (2011), Beyond the Creative Cities- Cultural Policy in an age of Scarcity, for made: a center for place-making Birmingham, Birmingham, November, 2011.

Correia, C., da Silva Costa, J. (2014), “Measuring Creativity in the EU Member States.” Investigations Regionals 30:7–26;

Costa, P., Miguel, M., Vasconcelos, B., Sugahara, G. (2007.) “A discussion on the governance of Creative Cities: some insight for policy action".Norwegian Journal of Geography. Vol.61.

Florida, R. (2005), cities and creative class, Routledge, New York-London. Foundation: Series B-Human geography, 90 (2). p 4.

Florida, R. (2002), “The Rise of the Creative Class. And how it’s Transforming Work, Leisure and Everyday Life”;

Fotouhi Mehrabani, B., Kalantari, M., Rajai, S. A. 2016, "The Creative City and Indicators of the Creative Iranian City", Geographic Quarterly, New Year, Fourteenth year, No. 51, pp. 118-101.

Hartley, J., Potts, J., Trent, M. (2012), “The CCI Creative City Index 2012”. Cultural Science Journal, 5(1): 138.

Hulland, J. (1999). "Use of partial least squares (PLS) in strategic management research: a review of four recent studies", Strategic Management Journal 20 (2): 195-204.

Landry, C. (2011), “The Creativity City Index.” City, Culture and Society 2(3):173–76;

Mousavi, M. 2014, "Ranking of neighborhoods in terms of moving towards creativity with a focus on the realization of a creative city using Tapis and ANP", Geography and Regional Development, No. 10, pp. 19-38.

Naghizadeh, M., Zamani, B., Karami, I. 2010, "Cultural Considerations in the Formation of Urban Views Based on the Structure of the Views of the Iranian City in the Islamic Period", Journal of City Identity, Year 5, No. 7.

Pourahmad, A., Gharlakhloo, M., Mousavi, S. 2011, "A Study of the Concepts and Indicators of the Theory of World Cities", Bagh-e Nazar, Volume 8, Issue 16, pp. 29-42.

Rabbani Khorasgani, A., Rabbani Khorasgani, R., Adibi, M., Moazzeni, A. 2011; "The Study of the Role of Social Diversity in Creating a Creative and Innovative City in the Case of Isfahan city", Journal of Geography and Development, Volume 9, Issue 21, Pages 180-159.

Rahimi, M., 2013, Creative City (Theoretical Foundations and Indicators) with Emphasis on Tehran City, National Conference on the Creative Arts of Qeshm.

Reckwitz, A. (2009), Die selbstkulturalisierung der Stadt: Zur Transformation moderner Urbanite in der “creative city“, Mittelweg 36, 18(2): 2-34;

Shabani, A. H., Izadi, M. S., 2014, "A New Approach to Creative Recreation, Naqshejahan ", Year 4, No. 2, pp. 63-54.

Shafiei, Z., Farokhian, F., Mirqadr, L. 2014, "Isfahan as the Creative City of Handicrafts with the Approach of Tourism Development," Geographical Quarterly, New period, Twelfth year, No. 43, pp. 278-251.

Winden, W., Den berg, L., Pol, P. (2007). "European Cities in the Knowledge Economy: Towards a Typology " Urban Studies, Vol. 44, No. 3.

Zarabi, A., Mousavi, M., Kashkoli, A.B. 2014, "A Study on the Reliability of a Creative City (Comparative Comparison between Indicators of Sustainable Urban Development and Criteria for the Creation of a Creative City, Case Study: Cities of Yazd Province"), Journal Geography and Urban Space Development, Year 1, No. 1, pp. 17-1.