تشریع امر به معروف و نهی از منکر و مسأله عفاف از منظر فقه و حقوق امامیه

مطالعات فقهی و فلسفی

مقاله 4، دوره 8، شماره 32، دی 1396، صفحه 61-80   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

زهرا معماریان¹؛ احمد مرادخانی^{* 2}

¹دانشگاه آزاد اسلامی قم

²جانشین سردبیر

چکیده

از واجبات مورد تأکید امر به معروف و نهی از منکر است که با هدف تربیتی و مراقبت از فطرت الهی انسان ها تشریع شده است. همچنین از مسایل مورد تأکید دین مبین اسلام عفت است که به نیروی درونی تعدیل کننده شهوات و غرایز انسان اطلاق می شود. فلسفه جعل و تشریع امر به معروف و نهی از منکر تربیت انسان هاست. احساس مسئولیت آمر و ناهی نسبت به فرمان های الهی و دور نشدن از فطرت الهی، همچنین ترویج نیکی ها و جلوگیری از رواج زشتی ها در جامعه از اهداف فرعی تشریع این فریضه الهی به شمار می روند. برای امر به معروف و نهی از منکر مراتبی پیش بینی شده، تا اگر انکار قلبی اثر نکرد، از تذکر زبانی استفاده شود و اگر تذکر زبانی هم بی اثر بود، به اقدام عملی و انکار یدی رو آورد، نشانه آن است که قانون گذار اسلامی مصمم است تا ریشه گناه از جامعه برکنده شود و موجب اشاعه مسأله عفاف در جامعه شود. همچنین نهادهای فرهنگی مکلفند شرایط اقامه امر به معروف و نهی از منکر و بالا بردن سطح آگاهی های عمومی در این خصوص را از طریق آموزش و اطلاع رسانی فراهم کنند.

کلیدواژه‌ها

امر به معروف؛ نهی از منکر؛ عفاف؛ تربیت انسان

مراجع