بررسی عوامل مؤثر بر بهره وری سبز در صنایع خودروسازی ایران با رویکرد دی متل خاکستری

فصلنامه مدیریت راهبردی در سیستم های صنعتی (مدیریت صنعتی سابق)

مقاله 4، دوره 14، شماره 47، اردیبهشت 1398، صفحه 53-64   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عادل آذر¹؛ رضا اسماعیل پور²؛ آتنا مهدوی^{* 3}

¹علوم انسانی، مدیریت، دانشگاه تربیت مدرس

²دانشیار، رشته مدیریت، دانشگاه گیلان، رشت

³دانشگاه راهبرد شمال

چکیده

هدف تمامی تولیدات، ارائه ی محصولاتی است که به نوعی دوستدار محیط زیست باشد. از طرف دیگر در این راستا سازمان ها به دنبال رسیدن به محصولات دوستدار محیط زیست در کنار بهره وری هستند. با توجه به این امر می توان گفت که هدف اصلی بهره وری سبز افزایش حفاظت محیط زیست است به نحوی که موجب افزایش سودآوری تجاری گردد، به طرف موضوع اصلی محیط، کیفیت و سودآوری تأکید دارد و در سطوح مختلف منطقه ای، فرا منطقه ای، ملی و سازمانی قابل به کارگیری است و رویکرد اصلی آن ارتقای کیفیت زندگی است. با توجه به این موضوع یافتن عوامل مؤثر در بهره وری سبز می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. از اینرو در این پژوهش به بررسی عوامل مؤثر بر بهره وری سبز در صنایع خودروسازی با رویکرد دی متل خاکستری پرداخته می شود. جامعه آماری تحقیق 40 فر از خبرگان صنایع خودروسازی می باشد. ابتدا 23 عامل مؤثر در بهره وری سبز و در قالب 6 گروه اصلی فرهنگی، سازمانی، فنی و تکنولوژیک، مدیرینی، برنامه ریزی و فرآیند تقسیم بندی شدند. سپس با استفاده از روش دی متل خاکستری اثرات متقایل عوامل با هم سنجده شد. نتایج یافته ها نشان داد که مهم ترین عامل های علی در بهره وری سبز، عامل های فنی و تکنولوژیک، فرهنگی و مدیریتی می باشند. در این راستا پیشنهاد می شود که با در نظر گرفتن روابط علی و معلولی موجود در این تحقیق برنامه ریزی های آتی جهت مدیریت بهتر زمان و هزینه در صنایع خودروسازی انحام شود.

کلیدواژه‌ها

بهره وری سبز؛ محیط زیست؛ دی متل خاکستری؛ کیفیت؛ صنایع خودروسازی

مراجع

1. Aksoy, A., Küçükolu, Ene, S., & Öztürk, N. (2014). Integrated Emission and Fuel Consumption Calculation Model for Green Supply Chain Management. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 109, 1106-1109.
2. Ashrafi, M. (2014). Green Marketing in Hospitality Industry. Journal of Applied Environmental and Biological Sciences, 4(4), 42-46.
3. Chen, Y and Chang, C. (2013). The Determinants of Green Product Development Performance: Green Dynamic Capabilities, Green Transformational Leadership, and Green Creativity, J Bus Ethics, 116,107–119.
4. Darmawan, Marimin, Muhammad Arif; Putra, Machfud Muhammad PanjiIslam Fajar; Wiguna, Bangkit. (2014). Value chain analysis for green productivity improvement in the natural rubber supply chain: a case study. Journal of Cleaner Production, 85, 201-211.
5. Deylami Moezzi. S; Chini Foroosh. H; Saeidi. H; Rastegar. L; Kouhi Janaghrad. S. (2013). Investigate the relationship between greenhouse gas supply functions and operational functions through the Green Supply Chain Management Model, First National Conference on Industrial Engineering and Systems, 2013, 1-9. [in Persian].
6. Fallah. S; Razavi. S.H; Imani. A; Imamgholizade. S. (2016). Identification and ranking of green productivity strategy components by FAHP (Tehran metro organization), Public Administration Research, 8 (28), 167-191.  [in Persian].
7. Govindan Kannan., Diabat Ali., K. Madan Shankar K. (2014). Analyzing the drivers of green manufacturing with fuzzy approach. Journal of Cleaner Production, XXX.1-12.
8. Gandhi, M, Selladurai, V & Santhi, P. (2006).  Green productivity indexing a practical step towards integrating environmental protection into corporate performance. International Journal of Productivity and Performance Management, 55(7).
9. Govindan, Kanan, Khodaverdi, Roohollah, Vafadarnikjoo, Amin (2016). A grey DEMATEL approach to develop third-party logistics provider selection criteria. Industrial Management & Data Systems, 1-28.
10. Hsu C. W., Hu A. H. (2008). Green supply chain management in the electronic industry. International Journal Environ Science Technology, 5 (2), 205-216.
11. Li, Ke; Lin, Boqiang. (2016). Impact of energy conservation policies on the green productivity in China’s manufacturing sector: Evidence from a three-stage DEA model. Applied Energy, 168, 351-363.
12. Luthra, S., Kumar, V., Kumar, S., & Haleem, A. (2011). Barriers to implement green supply chain management in automobile industry using interpretive structural modeling technique-An Indian perspective. Journal of Industrial Engineering and Management, 4(2), 231-257.
13. Oliver, J. D. (2013). Promoting sustainability by marketing green products to non-adopters. Gestion 2000, 30(3), 77-86.
14. Siegel, D. S. (2009). Green management matters only if it yields more green: An economic/strategic perspective. The Academy of Management Perspectives.
15. Sriram, K., Ganesh, L & Madhumathi, R. (2013). Inferring principles for sustainable development of business through analogies from ecological systems. IIMB Management Review, 25, 36-48.
16. Tao, Feng; Zhang, Huiqin; Hu, Jun; Xia, X.H. (2017). Dynamics of green productivity growth for major Chinese urban agglomerations. Applied Energy 196, 170-179.
17. Wu, John, Dunn, Steve, Forman, Howard. (2012). A Study on Green Supply Chain Management Practices among Large Global Corporations. Journal of Supply Chain and Operations Management, 10(1).
18. Xie, Rong-hui; Yuan, Yi-jun; Huang, Jing-jing. (2017). Different Types of Environmental Regulations and Heterogeneous Influence on “Green” Productivity: Evidence from China. Ecological Economics, 132, 104-112.