انتقال تعهد در ایران، انگلیس و اسناد بین المللی

تحقیقات حقوقی بین المللی

مقاله 2، دوره 10، شماره 37، آذر 1396، صفحه 31-57   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسین جلالی¹؛ محمدرضا پیرهادی²؛ بختیار عباسلو²؛ سید عزت الله عراقی^{* 3}

¹دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

²عضو هیات علمی

³استاد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

اصل بر این است که تعهدات ناشی از عقود همانند قراردادها و برخلاف حقوق ناشی از آن بدون تحصیل رضایت ذینفع تعهد قابل انتقال به دیگری نبوده و متعهد آزادانه نمی‌تواند اجرای تعهد استقرار یافته بر ذمّه خویش را به شخص ثالث منتقل نماید. اصل مذکور صرفاً در تعهدات غیرپولی قابل اعمال بوده و تعهدات پولی استثنائی بر آن اصل تلقی می‌شود. همچنین جانشینی ناقص و کامل متعهد جدید واجد آثار متفاوتی بوده و یکسان نمی‌باشد چرا که در جانشینی کامل، ذمه ناقل بری شده و منتقل‌الیه مکلف به ایفاء تعهدات قراردادی خواهد بود لیکن در جانشینی ناقص تا هنگامی که انتقال گیرنده تعهدات انتقال یافته را ایفاء ننماید، ذمه انتقال دهنده فراغت نخواهد یافت. در اسناد بین المللی مورد مطالعه (اصول قراردادهای تجاری بین المللی، اصول حقوق قراردادهای اروپا و طرح چارچوب مشترک مرجع) صرفاً انتقال ارادی تعهدات مورد شناسائی و پذیرش قرار گرفته و برخلاف حقوق ایران و انگلیس انتقال غیرارادی مورد تحلیل و بررسی واقع نگردیده است.

کلیدواژه‌ها

انتقال دهنده؛ انتقال گیرنده؛ واگذاری قرارداد؛ واگذاری تعهد