بررسی اثر پوشش دار کردن بذر بر وزن خشک گونه مرتعی گون گزی تحت شرایط مختلف رطوبتی وعمق کاشت در منطقه بروجرد

مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

مقاله 6، دوره 4، شماره 10، تیر 1391، صفحه 61-68   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

ماندانا رضایی¹؛ حمیدرضا محرابی²؛ مهدی فرحپور³

¹دانشجوی کارشناسی ارشد، داتشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

²استادیار علوم مرتع دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

³دانشیار موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور

چکیده

روش پوشش‌دار کردن بذر از روش‌های تقویت کننده‌ای است که در آن مواد مختلفی را به سطح خارجی بذر می‌چسبانند، که باعث افزایش کارایی بذر می‌شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر پوشش‌دار کردن بذر بر وزن خشک گونه مرتعی گون گزی ((Astragalus adscendens در شرایط مختلف تنش خشکی و عمق کاشت انجام شد که به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. تیمار ماده پوشش‌دهنده در چهار سطح بدون پوشش (NC) ، ماده با پایه معدنی (CC)، ماده با پایه آلی (OC) و ماده با پایه هیدروژل (HC)،  تیمار درصد رطوبت خاک در سه سطح 9%، 14% و 21% وزن خاک خشک، تیمار عمق کاشت در دو سطح کشت سطحی و سه برابر قطر بزرگ بذر استفاده شد. نتایج تیمارهای اصلی نشان داد که تیمار رطوبت و عمق کاشت معنی‌دار بوده و تیمار مواد پوششی اثر معنی‌داری(P<0.01) نداشت. در بررسی اثر متقابل دوگانه نیز اختلاف معنی‌داری به لحاظ وزن خشک  بین تیمارهای پوشش دهنده و شاهد مشاهده نشد. در بررسی اثرهای متقابل سه‌گانه با افزایش رطوبت و عمق کاشت اگرچه وزن خشک روند افزایشی داشت، اما از لحاظ آماری معنی‌دار نشد، ولی از لحاظ توصیفی تفاوت نسبتاٌ زیادی ایجاد کرد. در سطح رطوبت 9% و کشت سطحی (تنش بالا) تیمار شاهد نسبت به  تیمار مواد پوششی، رشدی نداشته، که می‌توان نقش مواد پوششی را در بالا بردن عملکرد گیاه موثر دانست.

کلیدواژه‌ها

پوشش بذر؛ تیمار؛ تنش خشکی؛ کشت سطحی؛ وزن خشک