اثر بخشی مشاوره ی گروهی به شیوه ی تحلیل ارتباط محاوره ای بر کاهش تعارضات زناشویی زنان

فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

مقاله 4، دوره 1، شماره 4، اسفند 1389، صفحه 59-69   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سحر حیات بخش^{* 1}؛ عبدالله شفیع آبادی²؛ باقر ثنائی ذاکر³

¹کارشناس ارشد مشاوره دانشگاه خاتم، تهران، ایران

²استاد گروه مشاوره، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

³استاد گروه مشاوره، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم، تهران، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی مشاوره ی گروهی به شیوه ی تحلیل ارتباط محاوره ای بر کاهش تعارضات زناشویی زنان انجام شد. روش پژوهش در این مطالعه از نوع شبه آزمایشی و جامعه ی آماری 24 نفر از مراجعین زن در شهر رامسربود که طبق پرسشنامه ی تعارضات زناشویی (MCQ) دچار تعارضات زناشویی بودند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه 12 نفره آزمایش و  گواه قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش در 8 جلسه ی 90 دقیقه ای تحت مشاوره گروهی به شیوه ی تحلیل ارتباطی محاوره ای قرار گرفتند. متغیرهای تعارضات زناشویی، میزان همکاری، رابطه جنسی، واکنش های هیجانی و رابطه خانوادگی با خویشاوندان و دوستان همسر با استفاده از پرسشنامه MCQ در قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج به دست آمده، تغییرات معناداری را در تمام متغیرها نشان داد. طبق یافته های این مطالعه می توان گفت مشاوره ی گروهی به شیوه ی تحلیل ارتباط محاوره ای، روش مناسبی برای کاهش تعارضات زناشویی زنان بوده است.

کلیدواژه‌ها

تحلیل ارتباط محاوره ای؛ تعارضات زناشویی؛ مشاوره گروهی