کنترل مکانیکی علف های هرز ذرت با تاکید بر کاهش دوز مصرفی علف کش

مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

مقاله 10، دوره 7، شماره 20، اردیبهشت 1394، صفحه 128-139

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

آرش روزبهانی

گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن

چکیده

به منظور بررسی اثر تیمار کنترل مکانیکی علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت و تأثیر این روش در کاهش مصرف علف کش ها، آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی موسسه آفات و بیماری‌ها (بخش علف هرز) در کرج اجرا شد. دراین آزمایش سه سطح تیمار کنترل مکانیکی (بدون کنترل یا شاهد، یک بار کولتیواتور زنی 4 هفته پس از کاشت و دوبار کولتیواتورزنی در 4 و 6 هفته پس از کاشت ذرت توسط کولتیواتور تیغه ای تراکتوری) بعنوان کرت اصلی و پنج سطح تیمار کنترل شیمیایی با مقادیر مختلف علف کش‌های آلاکلر و آترازین بعنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد تاثیر تیمار کنترل مکانیکی و تیمار کنترل شیمیایی بر عملکرد، اجزای عملکرد و زیست توده علف های هرز چشمگیر بود. در بین سطوح تیمار کنترل مکانیکی، دوبار کولتیواتور زنی نسبت به شاهد از نظر همه صفات بهتر بود. همچنین دوبار کولتیواتورزنی نسبت به یکبار کولتیواتور زنی از نظر وزن 1000 دانه و عملکرد دانه ذرت بهتربود. مقایسه میانگین های تیمار کنترل شیمیایی نشان داد که دوزهای کامل (100%) و کاهش یافته (75%) اختلاط آترازین و آلاکلر، بجز وزن 1000 دانه برای همه صفات با هم مشابه و نسبت سایر سطوح تیمار کنترل شیمیایی بهتر بودند. یکبار کولتیواتورزنی و دوبار کولتیواتورزنی به ترتیب سبب کاهش 48% و 70% زیست توده علف های هرز نسبت به عدم کولتیواتورزنی همچنین دوزهای 25%، 50%، 75% و 100% سم علف کش آترازین و آلاکلر به ترتیب سبب کاهش 50%، 59%، 70% و 75% زیست توده علف های هرزنسبت به تیمار شاهد شدند.  در نهایت نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از دو بار کولتیواتورزنی در تلفیق با دوزهای کامل و کاهش یافته (75%) از طریق کاهش زیست توده علف های هرز از قدرت رقابتی آنها کاسته و سبب افزایش عملکرد ذرت و کاهش 25 درصدی مصرف علف کش ها شد.

کلیدواژه‌ها

کولتیواتورزنی؛ کنترل شیمیایی؛ عملکرد؛ اجزای عملکرد