بررسی سیانوباکتری sp. Oscillatoria در شرایط محدودیت، محدودیت نسبی و عدم محدودیت دی اکسید کربن و اثر توام آن با شوری

فیزیولوژی محیطی گیاهی

مقاله 8، دوره 6، شماره 24، فروردین 1391، صفحه 72-78

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

مریم صفایی کتولی^* ؛ شادمان شکروی؛ فریبا امیرلطیفی؛ زهرا حسینی کلبادی

گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران

چکیده

هدف این پژوهش، بررسی خوگیری سیانوباکتری Oscillatoria sp. به شرایط توام دی اکسید کربن و شوری می‌باشد. نمونه، پس از جمع‌آوری، واکشت (کشت مجدد) و تخلیص، در محیط کشت مایع BG-110 وارد شد و تیمارهای توام شوری و دی اکسید کربن در شرایط دمایی 28 درجه سانتی گراد و شدت نوری مداوم 1800 لوکس اعمال گردید. تیمارهای شوری، محیط کشت واجد 4/0، 5/0 و 6/0درصد کلرید سدیم بود. تیمارهای دی اکسید کربن شامل عدم هوادهی، هوادهی و تلقیح دی اکسید کربن اعمال گردید. در هر مورد بقا، رشد، نرخ رشد ویژه، محتوای فیکواریترین، فیکوسیانین، آلوفیکوسیانین و کارایی فیکوبیلی زومی سنجش گردید. نتایج نشان داد که بیشترین میزان رشد مربوط به شوری 5/0 درصد در شرایط عدم هوادهی و تکانش (شیکر) بود. در روز نهم شوری 5/0 و 6/0 درصد به نقطه یکسانی از لحاظ رشد رسید، ولی بعد از آن شوری 6/0 درصد روند کاهشی نشان داد. در شوری 5/0درصد، در مقایسه دو حالت محدودیت (عدم هوادهی) و محدودیت نسبی (هوادهی) دی اکسید کربن، در ششمین روز بعد از تلقیح، بیشترین نرخ رشد مربوط به محدودیت نسبی دی اکسید کربن (هوادهی) بود، ولی در انتهای دوره رشد (روز یازدهم) به نقطه یکسانی رسید که اختلاف معنی دار بود. در شوری 5/0درصد، بیشترین مقدار رنگیزه فیکوبیلی پروتئینی مربوط به رنگیزه آلوفیکوسیانین بود. در شرایط عدم محدودیت دی اکسید کربن (تلقیح) بالاترین رشد در شوری 4/0درصد مشاهده شد. روی هم رفته، نتایج بدست آمده، حاکی از آن است که درشرایط توام دی اکسیدکربن و شوری، خوگیری نمونه از طریق تغییرات رنگیزه ای و نیز کارایی فیکوبیلی زومی، امکان پذیر است. این امر، به کارگیری نمونه را در شالیزارها که با تنش‌های توام شوری و محدودیت دی اکسید کربن مواجه هستند، موجه جلوه می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

اسیلاتوریا؛ خوگیری؛ سیانوباکتری؛ شالیزار؛ شوری؛ گلستان