اثر بخشی زوج درمانی به روش واقعیت درمانی، بر بهبود روابط صمیمانه زوجین

فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

مقاله 1، دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 9، خرداد 1391، صفحه 1-13   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

الهام عرب پور¹؛ کیانوش هاشمیان²

¹کارشناسی ارشد، مشاور دانشگاه خاتم، تهران، ایران

²دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی به روش واقعیت درمانی بر بهبود روابط صمیمانه زوجین صورت گرفته است. روش پژوهش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه ی مورد مطالعه، شامل زوج هایی است که به دلیل درگیری و تعارض به یکی از مراکز مشاوره ره آسا، آفتاب و بهزیستی رامسر مراجعه نمودند. تعداد 20 زوج از میان 50 زوج متقاضی به صورت تصادفی ساده، انتخاب شدند، آنگاه به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند. متغیر وابسته صمیمیت زناشویی، با پرسشنامه هنجار شده صمیمیت زناشویی، قبل و پس از دوره درمان اندازه گیری شد. بعد از تأیید روایی جهت محاسبه پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شد. مقیاس صمیمیت با ضریب آلفای 91/0 تا 97/0 از  همسانی درونی بسیار عالی برخوردار بوده است. به منظور تحلیل داده ها و حذف اثر پیش آزمون، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج آماری نشان داد شیوه ی زوج درمانی به روش  گلاسر، در بهبود روابط صمیمانه ی زوجین موثر نبوده است، اما این شیوه در از خودگذشتگی مؤثر بوده است.

کلیدواژه‌ها

صمیمیت زناشویی؛ زوج درمانی؛ واقعیت درمانی