بررسی و تحلیل ارتباط‌های چهارگانه بشری در ترجمۀ رساله قشیریه (ارتباط انسان با خدا، خود، دیگران و طبیعت)

مطالعات زبان و ادبیات غنایی

مقاله 4، دوره 5، شماره 15، مرداد 1394، صفحه 49-64   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مصطفی گرجی¹؛ حسین یزدانی¹؛ فاطمه کوپا²؛ مهدی محمدی^{* 3}

¹دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام‌نور

²استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام‌نور

³دانشجوی دکتری و عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور

چکیده

نوع ارتباط انسان با خدا بر کیفیت رابطه با خود، دیگران و طبیعت تأثیر مستقیم دارد. انسان در رابطه با خدا، تصورات متعددی دارد که دو تصور خدای متشخص و غیر متشخص از همه مهم‌تر است. قشیری از بزرگان مشایخ صوفیه است که با تأکید بر مقیّد بودن انسان به کسب معرفت خداوند و پیروی از شریعت پیامبر از سویی و شناخت جایگاه انسان در هستی از سوی دیگر بر روابط چهارگانه ارتباط انسان با خدا،‌ خود، دیگر انسان‌‌ها و طبیعت تأکید فراوان دارد. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با واکاوی ترجمۀ رساله قشیریه، به بررسی ارتباط انسان با خدا، خود، دیگران و طبیعت از منظر قشیری می‌‌پردازد. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که وی با درک خاصی از تصور خدای متشخص(انسان وار)در نحوه ارتباط انسان با خود، دیگران و طبیعت، آموزه‌ها و اندیشه‌های والایی دارد که این مقاله به تحلیل و نقد هر کدام از این ارتباطات پرداخته است.

کلیدواژه‌ها

ارتباط‌های بشری؛ خدا؛ انسان؛ طبیعت؛ رساله قشیریه