پهنه بندی آگروکلیماتولوژی کشت گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) در استان هرمزگان

مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

مقاله 20، دوره 8، شماره 24، خرداد 1395، صفحه 238-247

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

غلامحسین بیگی پور^{* 1}؛ فرزین عبدالهی²؛ ابراهیم شاکری زاده³

¹گروه مهندسی آب، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی ، بندرعباس، ایران

²گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران

³دفتر آمار و اطلاعات و GIS استانداری هرمزگان، بندرعباس، ایران

چکیده

پهنه‌بندی آگروکلیماتولوژی از جمله روش‌هایی است که در طی سه دهه گذشته بمنظور تعیین پهنه‌ها و مناطقی که از نظر متغیرهای اقلیمی وضعیت مشابهی دارند مورد استفاده قرار گرفته است. با شناخت وضعیت اقلیمی مناطق علاوه بر آن که می‌توان مدیریت زراعی را در کاشت محصولات اعمال نمود تا حدودی از چالش کشاورزان در مواجهه با شرایط تغییرات اقلیمی خواهد کاست. تحقیق حاضر در زمینه پهنه‌بندی کشت گوجه‌فرنگی در استان هرمزگان انجام شده است. مطابق نقشه های توپوگرافی و خاکشناسی، بیش از 74 درصد از سطح این استان را مناطق کوهستانی دارای خاک ناچیز با عمق کم و یا کیفیت نامناسب برای کشاورزی تشکیل می دهد و بقیه نقاط استان دارای پتانسیل کشت محصولات مختلف می باشد. در مرحله اول، با حذف مناطق نامناسب، سطح دارای پتانسیل کشاورزی مشخص گردیده و در مرحله بعد، پهنه‌بندی آگروکلیماتولوژی برای کشت محصول گوجه‌فرنگی در مناطق مستعد کشاورزی استان با توجه به نیازهای این محصول شامل آب و هوا، و کیفیت آب و خاک مناسب با استفاده از داده‌های اقلیمی، آمار و اطلاعات هواشناسی، گزارش‌های توصیفی، تشریحی، نقشه‌های توپوگرافی با مقیاس 1:2350000 و بسته‌های نرم‌افزاری Ilwis و ArcGIS انجام گردید. با تلفیق نقشه‌های مختلف، مناطق مناسب برای کشت این محصول تعیین گردید و مشخص شد که از محدوده مساحت قابل کشت در استان، 5/78 درصد (41/20 درصد مساحت کل استان)، جزء مناطق بسیار مستعد تا مستعد است و 5/21 درصد مناطق قابل کشت را مناطق نامستعد برای کشت محصول گوجه‌فرنگی تشکیل می دهد.

کلیدواژه‌ها

استان هرمزگان؛ پهنه‌بندی آگروکلیماتولوژی؛ شوری آب؛ گوجه فرنگی