ارزیابی کشت مخلوط آفتابگردان (Helianthus annuus L.) و ذرت (Zea mays L.) به روش جایگزینی در منطقه خوی

مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

مقاله 17، دوره 8، شماره 27، اسفند 1395، صفحه 204-215   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

علی نصراله زاده اصل^{* 1}؛ مهدی طالبی²

¹استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی، خوی، ایران

²دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی، خوی، ایران

چکیده

یه منظور بررسی کشت مخلوط آفتابگردان و ذرت به روش جایگزینی، آزمایشی به صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار در سال زراعی 1392 در خوی اجرا گردید. تیمارها شامل 8 نوع کشت مخلوط جایگزینی با نسبت‌های 1:2و 1:3 آفتابگردان و ذرت (آفتابگردان و ذرت با تراکم‌های 6/6 و 3/8 بوته در متر مربع) همراه با 2 تیمار کشت خالص آفتابگردان (6/6 و 3/8 بوته در متر مربع) و 2 تیمار کشت خالص ذرت ( 6/6 و 3/8 بوته در متر مربع) در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند که اثر کشت مخلوط روی ارتفاع بوته آفتابگردان، قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه در بوته معنی دار بود و بالاترین عملکرد دانه در بوته به تیمار کشت مخلوط تعلق داشت. اثر کشت مخلوط روی تعداد دانه در ردیف ذرت، وزن صد دانه و عملکرد دانه در بوته معنی‌دار بود و بالاترین عملکرد دانه در بوته به تیمار کشت خالص تعلق داشت. بالاترین نسبت برابری زمین (LER) (16/1) از تیمار 66% آفتابگردان با تراکم 6/6 بوته در متر مربع + 34% ذرت با تراکم 6/6 بوته در متر مربع به دست آمد. این دو محصول با کارایی بیشتری از منابع محیطی استفاده کردند و بنابراین این تیمار، به عنوان بهترین الگوی کشت مخلوط به این منطقه قابل توصیه است.

کلیدواژه‌ها

تراکم؛ کشت مخلوط؛ عملکرد و نسبت برابری زمین

مراجع