آشنایی زدایی و کارکرد آن در اشعار نصرت رحمانی و علی موسوی گرمارودی

مطالعات زبان و ادبیات غنایی

مقاله 3، دوره 7، شماره 22، اردیبهشت 1396، صفحه 33-44   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

رضا کشتگر^{* 1}؛ سید احمد حسینی کازرونی²؛ سید جعفر حمیدی³

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

²گروه زبان و ادبیات فارسی واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران

³گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران

چکیده

آشنایی زدایی (غریب سازی) یکی از شگردهای آفرینش شعر و از مباحث مهم نقد ادبی معاصر است که نخستین بار توسط فرمالیست ها (صورتگرایان) روس مطرح شد. آنها اعتقاد داشتند استفاده مکرر از واژگان و ترکیبات کهن در شعر، از ارزش و زیبایی متن کاسته و انگیزه مخاطبِ شعر نیز از آن سلب خواهد شد. به همین دلیل آنها بحث آشنایی زدایی را مطرح کردند و هدف اصلی آن را جلوگیری از تکرار و ابتذالِ واژگان، ترکیبات و تصاویر کلیشه ای در متون ادبی دانستند. آشنایی زدایی یکی از عوامل تعیین سبک شاعران نیز به شمار می رود. نصرت رحمانی و علی موسوی گرمارودی در آثار خود به شیوه های گوناگون آشنایی زدایی توجه داشته و از همین رهگذر، واژگان، ترکیبات و تصاویر تازه ای خلق کرده اند که در این مقاله به بخش هایی از آنها خواهیم پرداخت.
واژه های کلیدی : آشنایی زدایی، هنجار گریزی، فرمالیسم، موسوی گرمارودی، نصرت رحمانی.

کلیدواژه‌ها

آشنایی زدایی؛ هنجار گریزی؛ فرمالیسم؛ موسوی گرمارودی؛ نصرت رحمانی