تأثیر تعدیل کننده های تنش کمبود آب (کودهای زیستی و نانواکسید روی) بر صفات موثر بر انباشت مواد در دانه تریتیکاله در شرایط مختلف قطع آبیاری

مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

مقاله 4، دوره 9، شماره 28، خرداد 1396، صفحه 31-47   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

یونس خیری زاده آروق¹؛ رئوف سیدشریفی^{* 2}؛ محمد صدقی²؛ مرتضی برمکی³

¹دانشجوی دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی دانشگاه محقق اردبیلی

²دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی

³استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

به منظور بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک و محلول پاشی با نانواکسید روی بر عملکرد و صفات وابسته به رشد دانه تریتیکاله در شرایط قطع آبیاری، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1393 اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل محدودیت آبی در سه سطح (آبیاری کامل، آبیاری تا 50 درصد مرحله سنبله دهی و آبیاری تا 50 درصد مرحله چکمه زنی)، کودهای بیولوژیک در چهار سطح (عدم کاربرد، میکوریز، باکتریهای محرک رشد، کاربرد توأم میکوریز و باکتریهای محرک رشد) و محلول پاشی با نانواکسید روی در چهار سطح (عدم مصرف، مصرف 0/3، 0/6 و 0/9 گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد با افزایش محدودیت آبی عملکرد، سرعت پر شدن دانه و حداکثر وزن دانه کاهش یافت. مقایسه میانگینها نشان داد بالاترین عملکرد (663/26 گرم در مترمربع)، سرعت پر شدن دانه (0/00304 گرم در روز)، طول دوره پر شدن (41/5 روز)، دوره موثر پر شدن دانه (25/6 روز) و حداکثر وزن دانه (0/078 گرم) در حالت کاربرد توأم باکتریهای محرک رشد و میکوریز، محلول پاشی 0/9 گرم در لیتر نانواکسید روی و آبیاری کامل به دست آمد.

کلیدواژه‌ها

پر شدن دانه؛ روی؛ میکوریز؛ باکتری های محرک رشد؛ مدل خطی

مراجع