قاعدۀ وزر و مقایسه آن با اصل شخصی بودن مجازات ها

فصلنامه مطالعات قرآنی

مقاله 3، دوره 1، شماره 3، آذر 1389، صفحه 55-68   

نویسندگان

زهرا افشار منش؛ میثم تارم

چکیده

قاعدۀ وزر یکی از قواعد فقهی استنتاجی است که می توان مفهوم آن را با اصل شخصی بودن مجازات ها در حقوق جزای عرفی منطبق دانست. از جمله آیه هایی که زیر بنای این قاعده را تشکیل می دهند آیۀ«ولاتزر وازرة وزر اُخری» است به این مفهوم که «هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نمی کشد». بر اساس اصل شخصی بودن مجازات ها تنها کسی را می توان تعقیب و مجازات کرد که مرتکب قتل مادی جرم شده باشد یا در تحقق اعمال مجرمانه همکاری کرده باشد و بستگان و نزدیکان مجرم از تحمل کیفر و تعقیب دستگاه قضایی در امان اند. قاعدۀ وزر در حقوق اسلام و اصل شخصی بودن مجازات ها استثناهایی نیز داند.

کلیدواژه‌ها

قاعدۀ وزر؛ آیۀ وزر؛ استثناها؛ نتایج قاعدۀ وزر