طنزپردازی مظفرالنواب و علی اکبر دهخدا

فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی

مقاله 7، دوره 2، شماره 8، بهمن 1387، صفحه 159-174   

نویسنده

طاهره گودرزی

کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب، پژوهشگاه علوم انسان یو مطالعات فرهنگی.

چکیده

باتوجه به موقعیت سیاسی، جغرافیایی و دینی مشابه ایران و عراق، این دو کشور، طی قرن بیستم، سرنوشت مشترکی داشته اند و به عنوان کشورهای نفت خیز همیشه مورد طمع بیگانگان و کشورهای غربی بوده اند. در طول قرن گذشته، همزمان با وقوع تحولات بی سابقه در عرصة جهانی، به ویژه جنگ جهانی اول و دوم و تبعات آن برروی کشورهای خاورمیانه، رفته رفته، قشر روشنفکر این جوامع درصدد انتقاد از وضعیت سیاسی حاکم بر این کشورها و شرایط اجتماعی مردم برآمدند که باعث شد نقد اجتماعی با مسائل سیاسی درهم آمیخته شود. در این میان، شاعران و ادیبان برجست های ظهور کردند که با دستمای هقراردادن این موضوعات، پیام های اصلاحگرانة خود را در قال بهای جدیدی به مخاطبان خود منتقل میک‌ردند. ازجملة این متفکران و ادیبان اصلا حطلب م یتوان از مظفرالنواب  شاعر برجستة عراقی  و علی اکبر دهخدا  ادیب سرشناس ایرانی نام برد.

کلیدواژه‌ها

مظفرالنواب؛ عل یاکبر دهخدا؛ طنز؛ هجو؛ نقد اجتماعی؛ ایران؛ عراق؛ سیاست