سیمای زن و عشق در «دده قورقود » و «ایلیاد و ادیسه »

فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی

مقاله 2، دوره 5، شماره 20، دی 1390، صفحه 31-42   

نویسندگان

محمّدرضا برزگر خالقی¹؛ رقیه نیساری تبریزی²

¹عضو هیئت علمی، دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین، قزوین، ایران.

²دانش آموخته دکتری، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.

چکیده

صرف نظر از «شاهنامه » فردوسی، کتاب «دده قورقود » و «ایلیاد و ادیسه » هومر، از زیباترین و عظیم ترین آثار حماسی ملتهای جهان است. در این آثار مشابهت ها و همسانی هایی وجود دارد که شاید یکی از علل مهم این همسانی ها، آمیختگی اساطیر ملت های گوناگون و تأثیرپذیری آنها از یکدیگر باشد. همسانی های این آثار، ما را بر آن داشت که با تأمّلی دیگر در نوع نگرش آفریدگاران حماسه به جایگاه زن و مقایسۀ این موضوع در این آثار بپردازیم. در این مقاله ضمن بررسی جایگاه زنان در هر دو حماسه و بیان همسانی ها و ناهمسانی، به موضوع عشق و بررسی آن در این آثار نیز پرداخته می شود.

کلیدواژه‌ها

دده قورقود؛ ایلیاد؛ ادیسه؛ هومر؛ حماسه؛ زن؛ عشق