رحمت الهی و رزق بندگان در هستی شناسی قرآ ن

فصلنامه مطالعات قرآنی

مقاله 11، دوره 1، شماره 4، بهمن 1389، صفحه 37-56   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

منیر اسادات پور طولمی

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

چکیده

سعه رحمت و افاضه نعمت از مقتضیات مقام الوهیت و ار لوارم صفت ربوبیت است. آموزه های مسلم قرآن کریم دو قسم رحمت  عام و خاص را برای خداوند بیان می کند. . رحمت خاص یا رحمت رحیمیه به مومنینی اختصاص دارئ که قابلیت های خاص را از خود نشان داده اند و خداوند آن را بر خویش واجب کرده است. اما رحمت عام یا رحمت رحمانیه خداوند بدون انقطاع ،استثنا و بدون لحاظ هر گونه قابلیت، بلکه با عنایت و امتنان ، تمام مخلوفات را شامل می شود . اما بهره مخلوقات از آن یکسان نیست. قرآن به موجب وجوب رحمت خاص خداوند و شمول رحمت عام او ، رزق مخلوقات و نیز قبض و بسط آن را نیز بر عهده خدواند می داند و در عین حال نقش تلاش و تدبیر انسان ها در ضمن قانون عمومی ابتلا و امتحان در مسیر کمالشان تاکید دارد . اما در نهایت، بهره مندی هر کسی طبق طرحی است که خداوند به اقتضای حکمت بالغه اش و برای او در سرای امتحان مناسب دیده است.

کلیدواژه‌ها

قرآن؛ رحمت عام؛ رحمت خاص؛ رزق؛ وجوب؛ شمول؛ مخلوقات؛ خداوند