بررسی تطبیقی شگردهای بیانی در باب شیر و گاو و کلیله و دمنه عربی و پارسی

فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی

مقاله 4، دوره 6، شماره 22، مرداد 1391، صفحه 47-64   

نویسندگان

کی رخ احمدی¹؛ فرشته ناصری²؛ سید ابراهیم آرمن^{* 3}

¹استاد یار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهمیرزاد

²دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی واحد رودهن

³استاد یار زبان وادبیات عرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

چکیده

کلیله و منه از با ارزش ترین کتب تاریخ بشریت است که از دیر باز تا کنون توجه مردم با فرهنگ های گوناگون را به خود جلب کرده است . اصل آن هندی و به ربان سانسکریت بوده است. این کتاب از آن دست آثاری است که محتص ومحدود به ملتی خاص نیست و متناسب با فرهنگ و زبان هر قوم تزجمه شده است. و مترجمان در آ> دخل و تصرف هایی انجام داده اند. محمد جعفر محجوب کتاب کلیله و دمنه را یر منشا پیدایش ادبیات تطبیقی می داند. ترجمه ابوالمعالی نیز  که از روی نرجمه ابن مقفع صورت کرفته است محور پژوهش های محققان و دانشجویان رشته های گوناگون شده است . پژوهش حاضر نیز در این زمینه به بررسی فنون بلاغی در این دو کتاب ارزشمند می پردازد. و شگردهای علم بیان را در آن دو مورد ارزیابی قرار می دهد.  

کلیدواژه‌ها

کلیله و دمنه- باب شیر و گاو- ابن مقفع- نصرالله منشی- بیان- ادبیات تطبیقی