طراحی کیت سنجش آنتی ژن P24 ویروس HIV با استفاده از آنتی بادی منوکلونال انسانی

فصلنامه علمی پژوهشی دنیای میکروب ها

مقاله 2، دوره 2، شماره 2 (پیاپی 3)، مرداد 1388، صفحه 81-88   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

معصومه هاشمی^{* 1}؛ سید مهدی بوترابی²؛ رضا حاجی حسینی¹؛ علی میرجلیلی³

¹گروه بیوشیمی، دانشگاه پیام نور تهران

²شرکت پیشتاز طب

³گروه بیوتکنولوژی، انستیتو واکسن و سرم سازی رازی

چکیده

سابقه و هدف: چندین روز پس از عفونت با ویروس HIV و قبل از تغییرات سرمی در مرحله وجود RNA ویروس در خون، آنتی ژن p24 در خون قابل سنجش است. مطالعات نشان می دهد در مراحل اولیه عفونت آنتی ژن p24 بسیار زودتر از آنتی بادی بر علیه ویروس ظاهر می شود. بنابراین ارزیابی آنتی ژن p24 ویروس می تواند شاخص مناسبی برای تشخیص عفونت در مراحل اولیه بیماری باشد. هدف از این پژوهش استفاده از روش الایزا برای تشخیص آنتی‌ژن p24 با حساسیت و ویژگی بالا و مقایسه آن با روش های دیگر تشخیصی به منظور تشخیص عفونت در مراحل اولیه می باشد. مواد و روش ها: 300 نمونه خون با کیت نسل سوم تعیین آنتی بادی بر علیه HIV مورد آزمایش قرار گرفت. 30 نمونه مثبت از مرکز تحقیقات ایدز و از بیماران تایید شده با روش ایمونوبلات و NAT جمع آوری شد. تمام نمونه ها با کیت طراحی شده آنتی ژن p24 به روش الیزا مورد بررسی قرار گرفت. برای حذف اثر تداخلی احتمالی وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن p24 ، نمونه سرم هایی که تست آنتی بادی آنها مثبت بود با محلول های مختلفی مانند بافر گلیسین 5/1 مولار با pH 2 ، اسید کلریک 5/0 نرمال، ترایتون X-100 با غلظت 1/0 درصد، بافر قلیایی شماره 1 و شماره 2 مجاور شدند. نتایج: از 30 نمونه مثبت در 21 مورد تست آنتی ژن در کیت طراحی شده با آنتی بادی منوکلونال انسانی و 18 مورد در کیت طراحی شده با آنتی بادی منوکلونال موشی قبل از مجاورت با محلول گلیسین مثبت شد (حساسیت تشخیصی به ترتیب 70% و 60%). پس از مجاور سازی 28 نمونه در کیت طراحی شده با آنتی بادی منوکلونال انسانی و 27 مورد در کیت طراحی شده با آنتی بادی منوکلونال موشی مثبت شد (حساسیت تشخیصی به ترتیب 93% و 90%). در کیت طراحی شده برای تشخیص آنتی ژن p24 حد مرزی بر مبنای جذب نوری نمونه های منفی 15/0 (معادل 2 پیکوگرم در میلی لیتر آنتی ژن p24) تعیین شد. اختلاف بین میانگین جذب نوری نمونه های مثبت و منفی در تست آنتی ژن از نظر آماری با 005/0p< قابل توجه بود (جذب نوری 6/1 در مقابل 08/0). حساسیت آنالیتیک سنجش  با استفاده از آنتی بادی منوکلونال انسانی و استفاده از آنتی ژن WHO 1 واحد  در میلی لیتر و با آنتی ژن نوترکیب 2 پیکوگرم در میلی لیتر بدست آمد که در استفاده از آنتی بادی منوکلونال موشی این مقدار به ترتیب  4  و 8 بود. بر اساس نتایج حاصل از نمونه های منفی اختصاصیت سنجش 100% محاسبه گردید. مجاور سازی نمونه سرم های مثبت و نمونه هایی از پانل BBI دارای تست آنتی ژن و آنتی بادی و PCR بافر گلیسین 5/1 مولار با pH 2 باعث افزایش حساسیت تشخیصی گردید (70% در مقابل 93%). نتیجه گیری: این تست حساسیت و ویژگی بالایی برای تشخیص HIV دارد و در مقایسه با روش های دیگر تشخیص، ساده، سریع، دقیق و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می باشد. از این تست در غربالگری نوزادان تولد یافته از مادران HIV مثبت و همچنین تعیین تکلیف در مورد افرادی که تست الیزا نسل چهارم مثبت داشته ولی تست وسترن بلات آن را تائید نکرده می توان استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

آزمون الیزا؛ آنتی ژن p24؛ سنجش ایمنی؛ HIV