التناصّ القرآنی فی شعر مصطفی صادق الرّافعی

فصلیة دراسات الادب المعاصر

مقاله 3، دوره 4، شماره 14، تیر 1433، صفحه 56-80   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

نصرالله شاملی^{* 1}؛ ساجد زارع نجف آبادی²؛ امیر عمرانی ساردو³

¹دانشیار دانشگاه اصفهان

²دانشجوی دکترا دانشگاه اصفهان

³مدرس دانشگاه پیام نور عبر آباد

چکیده

التناصّ القرآنی فی شعر مصطفی صادق الرّافعی
الملخص یُعدّ التراث الدینی منبعا غنیّا للأدب وخاصة للشعر، وعدد الأعمال الأدبیة التی استغلّ فیها الأدباءُ تراثَ الأقدمین لیس بقلیل، بل هناک قسط وافر من هذه الآثار غذّاها الأدباء بما قد سُطِّر فی سجلّهم الثقافی والدینی. ونظرا لما فی الآیات القرآنیة من روعة وجمال دلالةً وبناءً، فکثیرا ما نری أن تداعی المعانی الربّانیّة التی قد استلّها الشاعر من القرآن الکریم یزوّد النصَّ بتأثیر أکثر وأعمق فی القارئ. ینقسم التناصّ القرآنی فی شعر الرافعی إلی قسمین: أولا: التناصّ مع الآیات الکریمة والتقاطع معها فی البنیة اللفظیّة والدلالیّة. وثانیا: استدعاء القصص القرآنیة والشخصیات التی ذُکِرت فی القرآن الکریم، منها: أبو البشر آدم، وخلیل الله إبراهیم، ویوسف الصدّیق، والنبی أیّوب وموسی صلوات الله علیهم أجمعین. ومن هذا المنطلق، یهدف هذا المقال إلی البحث عن النصوص المتناصّة مع القرآن الکریم فی شعر مصطفی صادق الرّافعی والبحث عن کیفیّة استضاءة الشاعر بها، لیُبیّن أنّه کیف استقی جمالیّتَه اللّغویة من ینبوع القران الکریم، معتمدا علی المنهج الوصفی _ التحلیلی.

کلیدواژه‌ها

الکلمات الدلیلیّة: القرآن الکریم؛ مصطفی صادق الرافعی؛ التناص والتقاطع؛ القصص القرآنی