تطبیقی مابین عناصر زبانی سبک اصفهانی و شعر نیمایی

فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی

مقاله 9، دوره 7، شماره 27، آبان 1392، صفحه 173-195   

نویسنده

مهدی رضا کمالی بانیانی

دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی, اراک، ایران.

چکیده

بیان اندیشه در ادبیات با زبان صورت می‌گیرد. از این رو تجلی سبک گوینده در زبان اوست. در دوره‌های مختلف ویژگی‌های متفاوتی از زبان به عنوان ویژگی مهم یا درخور توجه، نظر افراد را به خود جلب کرده است. تحولات تاریخی و اجتماعی، و تغییراتی که در زبان هر دوره حاصل می‌شود، مجموعاً سبب می‌شود که در هر عصر شاعران یا نویسندگان به زبانی خاص سخن بگویند. در سبک هندی شاعران در تحلیل عناصر و پدیده‌های اطراف خود، جزئی‌نگر بوده و در جست‌وجوی معنای بیگانه، بسیاری از قواعد و هنجارهای مرسوم و سنتی را در هم شکستند. این نوآوری در بطن خود ویژگی‌هایی را داراست که نیما یوشیج نیز در در نوآوری‌هایش آنان را به کار برده است. شباهت‌های حاصله از سنجش این دو سبک، روابطی بینامتنی را مابین آن ایجاد می‌کند که در این مقاله به واکاوی این تشابهات و تناسبات پرداخته شده است.

کلیدواژه‌ها

سبک اصفهانی؛ نیما یوشیج؛ عناصر زبانی؛ سبک هندی

مراجع

آشوری، داریوش.1380. شعر و اندیشه. تهران: مرکز.

امین پور، قیصر.1383 . سنت و نوآوری در شعر معاصر. تهران: علمی و فرهنگی.

پورنامداریان، تقی.1377. خانه ام ابری است. تهران: صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران(سروش).

حمیدیان، سعید.1383. داستان دگردیسی(روند دگرگونی‌های شعر نیما یوشیج). تهران: نیلوفر.

خالقی، برزگر و کامیار عابدی. 1379. تصویرها و توصیف‌ها در شعر معاصر ایران. تهران: آتیه.

ژان، ایوتادیه.1378 . نقد ادبی در قرن بیستم. ترجمه مهشید نونهالی. تهران: نیلوفر.

شفیعی کدکنی، محمدرضا.1379 . شاعر آینه‌ها(بررسی سبک هندی و شعر بیدل). تهران: آگه.

علی پور، مصطفی. 1378. ساختار زبان شعر امروز. تهران: فردوسی.

غلامرضایی، محمد.1377. سبک شناسی شعر پارسی(از رودکی تا شاملو). تهران:گلشن.

لنگرودی، شمس.1372 . سبک هندی و کلیم کاشانی. تهران: مرکز.

کاشانی،کلیم.1362. دیوان. با مقدمه مهدی افشار. تهران: توس.

یوشیج، نیما.1383 . کلیات اشعار(دنیای شجاع نوم). به کوشش سیروس نیرو. تهران: کتابسرای تندیس.