بررسی فراوانی ژن های پلاسمیدی spvB، spvC و spvR در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از مرغداری های صنعتی استان چهار محال و بختیاری

فصلنامه علمی پژوهشی دنیای میکروب ها

مقاله 2، دوره 7، شماره 4 (پیاپی 21)، اسفند 1393، صفحه 282-288   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

معصومه داریوشی¹؛ عباس دوستی^{* 2}؛ محمد کارگر³

¹کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم، گروه میکروب شناسی

²دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی

³دانشیار، دانشگاه ازاد اسلامی واحد جهرم، گروه میکروب شناسی

چکیده

سابقه و هدف: سالمونلوز یکی از بیماری های عفونی و مشترک در انسان و حیوانات می باشد. سالمونلا انتریتیدیس سروتیپ غالب جدا شده از انسان و طیور بوده که منبع انتقال عفونت است. سرووارهای مشخصی از سالمونلا، پلاسمید حامل اپرون spv شامل پنج ژنspvRABCD دارند. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی ژن های پلاسمیدی spvB، spvC و spvR در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از مرغداری های صنعتی استان چهار محال و بختیاری انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 305 نمونه مدفوعی از طیور انجام شد. پس از تعیین هویت اولیه باکتری سالمونلا با آزمون های بیوشیمیایی، به منظور افتراق سالمونلا انتریتیدیس از سایر سرووارها و به منظور بررسی فراوانی ژن های پلاسمیدیspvB ، spvC وspvR  از پرایمرهای اختصاصی این ژن ها و روش PCR استفاده گردید. یافته ها: در مجموع تعداد 160 (52.45%) نمونه آلوده به سالمونلا بودند. از این میان تعداد 94 مورد (58.75%) با تکثیر ژن sefA به عنوان گونه سالمونلا انتریتیدیس شناخته شدند. فراوانی هر یک از ژن های spvB،spvC  و spvR در نمونه های آلوده به سالمونلا انتریتیدیس به ترتیب 45.7، 76.6 و 69.14 درصد گزارش شد. نتیجه گیری: آزمون مولکولی PCR، یک روش فراگیر برای شناسایی سریع سویه سالمونلا انتریتیدیس بوده و کاربرد آن در افتراق این باکتری نسبت به سرووارهای دیگر سالمونلا در سایر نقاط کشور پیشنهاد می شود. همچنین می توان شیوع نسبتا بالای ژن های پلاسمیدی که نقش اصلی انتشار عفونت سیستمیک را در بدن ایفا می کنند را با مصرف داروهای موثر کاهش داد.

کلیدواژه‌ها

سالمونلا انتریتیدیس؛ طیور؛ واکنش زنجیره ای پلی مراز؛ spvR؛ spvBC