بررسی درستی در قرآن، نهج البلاغه و مثنوی معنوی

فصلنامه مطالعات قرآنی

مقاله 4، دوره 5، شماره 20، دی 1393، صفحه 65-76   

نویسنده

حسین شهابی

مدرس دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی استان کرمان.

چکیده

یکی از فضایل اخلاقی که نقش بسزایی در سازندگی انسان دارد، صداقت در گفتار و عمل است و راستی یکی از مهم‌ترین پایه‌ها و اصولی است که اساس جوامع انسانی را تشکیل می‌دهد. اصولاً فطرت بشر با راستی و صداقت سرشته شده است و اگر انسان به همان فطرت اصلی خود باقی بماند همواره به سوی پاکی‌های فضایل، متمایل و از رذایل پیراسته خواهد بود. ولی عوامل مختلف از قبیل تربیت، محیط و نظایر آن می‌توانند از بروز این صفات جلوگیری نمایند. در این پژوهش به اندیشه‌های قرآنی و علوی در مورد راستی و صداقت پرداخته شده است.

کلیدواژه‌ها

راستی؛ صدق؛ اخلاص؛ حقیقت؛ بیرنگی؛ رستگاری

مراجع

قرآن کریم.

نهج البلاغه.

طباطبایی، سید محمدحسین. بی تا، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات اسلامی.

دهخدا، علی اکبر. 1373، لغتنامه، چاپ اول از دوره جدید، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

مولوی. 1387، مثنوی معنوی(شرح وگزارش)، تهران: انتشارات اطلاعات