رابطه بین سکوت و تعهد سازمانی با فرسودگی شغلی کارکنان علوم پزشکی

فصلنامه نسیم تندرستی

مقاله 8، دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 18، آذر 1395، صفحه 54-61   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

سحر محسنی¹؛ فاطمه کهکی²؛ مهشید آهویی³؛ دکتر اکرم ثناگو⁴؛ مهدی حسین زهی⁵؛ لیلا میرشکاری⁶

¹کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی، زاهدان، ایران.

²کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور، زاهدان، ایران.

³کارشناس ارشد، مدیریت دولتی، زاهدان، ایران.

⁴دکتری آموزش پرستاری، مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.

⁵کارشناس علوم تربیتی، زاهدان، ایران.

⁶کارشناس ارشد، مربی، پژوهشگر، دانشگاه علوم پزشکی ایران، ایران. *(نویسنده مسؤول) Email: [e-mail]

چکیده

زمینه و هدف: کارکنان مهمترین شاخص سنجش برتری سازمان هستند سکوت و تعهد سازمانی عوامل مهمی در پیش بینی و درک رفتار سازمان از جمله فرسودگی شغلی هستند. هدف پژوهش حاضر، رابطه بین سکوت و تعهد سازمانی با فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان بود.
روش برسی: این مطالعه توصیفی- از نوع همبستگیدر سال 1395 در زاهدان بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی (ستادی، پشتیبانی و انسانی)که به روش سرشماری 125 نفر (کلیه افراد) انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها، سه پرسشنامه سکوت سازمانی، تعهد سازمانی و فرسودگی شغلی بود. داده ها با استفاده از آزمون میانگین و انحراف استاندارد، همبستگی و رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS-19 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: داده های پژوهش نشان دادمیزان سکوت و تعهد سازمانی بالا و فرسودگی شغلی کارکنان متوسط می باشد. بین مولفه های سکوت سازمانی و فرسودگی شغلی در سطح 01/0p< رابطه معناداری وجود دارد.همچنین بین مولفه های تعهد و فرسودگی شغلی همبستگی معکوس و منفی در سطح 05/0p< وجود دارد.نتایج رگرسیون گام به گام کارکنان نشان داد سکوت و نعهد سازمانی قدرت پیش بینی فرسودگی شغلی را داشته است.
نتیجه گیری: بین سکوت با فرسودگی رابطه مثبت و تعهد با فرسودگی شغلی رابطه معکوس و منفی وجود دارد، یعنی با بالا بودن تعهد سازمانی میزان فرسودگی شغلی پایین است و بالعکس. مدیران بایستی با این موضوع به گونه ای آگاهانه برخورد کنند که رفتار و نحوه مدیریت آنها باعث ایجاد فرسودگی می شود.

کلیدواژه‌ها

سکوت سازمانی؛ تعهد سازمانی؛ فرسودگی شغلی؛ کارکنان؛ علوم پزشکی

مراجع