شعر صائب

پژوهشنامه ادبیات تعلیمی

مقاله 4، دوره 1، شماره 1، خرداد 1388، صفحه 51-60

نوع مقاله: علمی- پژوهشی

چکیده

صائب تبریزی درخشانترین و نامدارترین شاعر سبک هندی در شعر فارسی است. او در سفر طولانی خود به هندوستان، شناخت و آگاهی عمیقی از فرهنگ آن سرزمین به دست آورد و افزون بر آن، در سراسر عمر پربار خود، در دیوانهای شاعران پارسی گوی ایران و هند، با دقت فراوان تتبع کرد و با تلفیق این دو فرهنگ اصیل، سرمایه بزرگی از معانی و مضامین والای انسانی فراهم ساخت و در اشعار خود از آن بهره‌ بسیار برد. بنابراین، دیوان صائب تبریزی را می‌توان از یک دیدگاه، عصارة این دو فرهنگ دانست. در این گفتار، این مطالب با شواهد و دلایلی گوناگون بررسی و اثبات می‌شود.

کلیدواژه‌ها

صائب؛ هند؛ ایران؛ شعر پارسی؛ سبک هندی؛ پیوند فرهنگی؛ مضامین انسانی

مراجع

 

1ـ امیری فیروز کوهی، سیدکریم .( 1345). دیوان صائب، مقدمه، تهران: انتشارات انجمن آثار ملی.

2ـ جعفری، دکتر سیدمحمد یونس .( 1982). کلام صائب، عربک ایندپرشین ریسرچ انستی تیوت، راجستان.

3ـ دریا گشت، محمدرسول (گردآورنده) .( 1355). صائب و سبک هندی، تهران: انتشارات کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران.

4ـ شبلی نعمان .(بی‌تا). شعرالعجم، ترجمة محمدتقی فخر داعی گیلانی، 5 جلد، تهران: ابن­سینا.

5ـ صائب تبریزی، میرزا محمدعلی .( 1364). دیوان، به کوشش محمد قهرمان، 6جلد، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

6___________________ .(1385). سفینة صائب، انتشارات دانشگاه اصفهان، چاپ عکسی.

7ـ صفا، ذبیح­الله .( 1364). تاریخ ادبیات در ایران، تهران: انتشارات فردوس، جلد 2/5.

8ـ گلچین معانی، احمد .( 1369). کاروان هند، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی، 2 جلد.

9ـ نهرو، جواهر لعل .( 1361). کشف هند، ترجمة محمود تفصلی، تهران: امیرکبیر، 2 جلد.