بررسی اثر pH و غلظت های مختلف آبمیوه‌توت‌فرنگی بر قابلیت زنده‌مانی لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم

میکروب شناسی مواد غذائی- Journal of Food Microbiology

مقاله 4، دوره 5، شماره 2، شهریور 1397، صفحه 19-34   

نوع مقاله: اصیل پژوهشی

نویسندگان

طاهره بریموندی¹؛ وجیهه فدائی نوغانی^{* 2}

¹گروه علوم و صنایع غذایی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²گروه علوم و صنایع غذایی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

در این پژوهش، آب‌توت‌فرنگی پروبیوتیک با استفاده از باکتری‌های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم تولید شد و 4 عامل بریکس (9، 11 و 13)،pH (3 و 4)، زمان (0، 7، 14، 21 و 28 روز) و باکتری (لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس پلانتاروم) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملأ تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت و برخی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی (pH، اسیدیته، ویتامین ث، مواد جامد محلول و جمعیت باکتری های پروبیوتیک) آبمیوه توت‌فرنگی پروبیوتیک اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در طول زمان نگه‌داری،pH ، ویتامین ث، مواد جامد محلول و جمعیت میکروبی کاهش (p‹0/05)و اسیدیته افزایش (p‹0/05) یافت. با افزایش بریکس، اسیدیته، مواد جامد محلول وجمعیت میکروبی افزایش (p‹0/05) و ویتامین ث کاهش (p‹0/05) نشان داد. با افزایشpH ، ویتامین ث و جمعیت میکروبی افزایش (p‹0/05) و اسیدیته کاهش (p‹0/05) یافت. لاکتوباسیلوس کازئی دارای جمعیت میکروبی بالاتری بود. بالاترین زنده مانی باکتری‌های پروبیوتیک در pH=4، بریکس 13 و زمان نگه‌داری صفر مشاهده گردید.

واژگان کلیدی: توت‌فرنگی، لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس پلانتاروم، آبمیوه پروبیوتیک،

کلیدواژه‌ها

واژگان کلیدی: توت‌فرنگی؛ لاکتوباسیلوس کازئی؛ لاکتوباسیلوس پلانتاروم؛ آبمیوه پروبیوتیک

مراجع