نقد روانکاوانۀ رمان «ارمیا» از سری داستانهای دفاع مقدّس بر اساس نظریۀ ژاک لاکان

فصلنامه زبان و ادب فارسی

مقاله 6، دوره 10، شماره 36، مهر 1397، صفحه 129-149   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

حسام ضیایی^*

گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قائم شهر

چکیده

رمان ارمیا را می‌توان جزء رمان‌های ذهنگرا و پیچیدۀ دفاع مقدس به شمار آورد. در این رمان، شخصیت ارمیا، پس از بازگشت از جبهۀ جنگ، با دنیای پس از جنگ و شهر در تعارض شدید قرار می‌گیرد. این نکته‌ای است که می‌توان بر اساس نظریۀ روانکاوی ژاک لاکان به آن پرداخت. لاکان روان انسان را به دو ساحت خیالی و نمادین تقسیم می‌کند. ساحت خیالی مربوط به یک سال آغازین حیات است و ساحت نمادین از زمان زبان آموزی و ارتباط انسان با نماد‌ها و هنجار‌های اجتماعی آغاز می‌شود. اما گاهی اوقات انسان‌ها با محتویات ساحت نمادین نمی‌توانند کنار بیایند و بیشتر تمایل دارند در ساحت خیالی و ناخودآگاه سیر کنند. این نکته‌ای است که در مورد ارمیا صدق می‌کند. هدف از این مقاله بررسی شخصیت ارمیا بر اساس نظریۀ ژاک لاکان می‌باشد. جریان سیال ذهن، روان‌پریشی و رفت و آمد‌های مقطعی در دو ساحت خیالی و نمادین از جمله پیامد‌های عدم سازگاری ارمیا با ساحت نمادین در داستان مذکور به شمار می‌آیند.

کلیدواژه‌ها

ژاک لاکان؛ نظریۀ روانکاوی؛ نقد؛ رمان ارمیا

مراجع