ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی
ﻗﺎرﭼﻲ از ﻧﻈﺮ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ در ﺑﺪن را ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ذﻳﻞ ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ:
ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﺳﻄﺤﻲ: در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ، ﻗﺎرچ در ﺧﺎرﺟﻲﺗﺮﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﻮﺳﺖ و ﺧﺎرج ﻓﻮﻟﻴﻜﻮل ﻣﻮ اﻳﺠﺎد ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ و
ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاﻳﻲ آن ﻛﺎﻣﻼً ﺳﻄﺤﻲ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮزﻳﺲ و ﭘﻲﺗﻴﺮﻳﺎزﻳﺲ8 ﻳﺎ ﺗﻲﻧﻪآﻧﻴﮕﺮا9(ﻛﭽﻠﻲ ﺳﻴﺎه). ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ﻗﺎرﭼﻲ
ﺟﻠﺪی10(درﻣﺎﺗﻮﻣﺎﻳﻜﻮزﻳﺲ11):ﻋﻮاﻣﻞ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺴﻮج ﻛﺮاﺗﻴﻦدار ﭘﻮﺳﺖ، ﻣﻮ و ﻧﺎﺧﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده و ﺿﺎﻳﻌﺎﺗﻲ اﻳﺠﺎد
ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﻣﺨﺎﻃﻲ12: ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪﻳﺎزﻳﺲ13 ﻛﻪ ﺿﺎﻳﻌﺎت اوﻟﻴﻪ آن در ﻣﺨﺎط ﺑﻮده و ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺨﺼﻮص ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ
6- Hogg
7 -Protoctista
8-Pityriasis
9-Tineanigra
10-Cutaneous mycoses
11-Dermatomycosis
12
-Mucussal membrane mycosis
13
-Candidasis
٨٣
ﺑﺼﻮرت ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ زﻳﺮﺟﻠﺪی14 : ﻗﺎرچﻫﺎی اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪه اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً در زﻳﺮ ﺟﻠﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ
رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺎﭘﺮوﻓﻴﺖ در ﺧﺎک و ﻳﺎ روی ﻧﺒﺎﺗﺎت زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی اﻧﺴﺎن و ﺣﻴﻮان از راه زﺧﻢ و
ﻳﺎ ﺗﻠﻘﻴﺢ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ و زﻳﺮ ﺟﻠﺪ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﭙﺮوﺗﺮﻳﻜﻮزﻳﺲ15ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ16: اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ در اﺛﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ آﻧﻬﺎ
ﺑﻪ اﻋﻀﺎی داﺧﻠﻲ ﺑﺪن از ﻗﺒﻴﻞ رﻳﻪ، ﻣﻐﺰ، ﻛﺒﺪ، ﻃﺤﺎل، ﻛﻠﻴﻪ، ﻣﻐﺰ اﺳﺘﺨﻮان و ﻏﻴﺮه اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ(2)
ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎرﻳﻨﮓ ورم17 ﻣﻌﻤﻮﻟﺘﺮﻳﻦ اﺻﻄﻼﺣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی ﺳﻄﺤﻲ ﻣﺘﻌﺪد در ﻻﻳﻪﻫﺎی
ﻛﺮاﺗﻴﻨﻲ ﭘﻮﺳﺖ، ﻣﻮ، ﭘﺮ و ﺷﺎخ در ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻣﺰرﻋﻪ، ﺧﺎﻧﮕﻲ و ﺣﻴﻮاﻧﺎت وﺣﺸﻲ، ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻧﺴﺎن اﻃﻼق ﻣﻲﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎ
ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﮔﺮوﻫﻲ از ﻗﺎرچﻫﺎی ﻣﻴﺴﻴﻠﻴﻮمدار ﺑﺎ دﻳﻮاره ﻋﺮﺿﻲ، ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ، اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ آﻟﻮدﮔﻲ
اﻧﺴﺎن ﺑﻪ رﻳﻨﮓورم ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ(4).اﺗﻴﻮﻟﻮژیدرﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی ﻣﻬﻢ آﻟﻮده ﻛﻨﻨﺪه ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن و ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ وﻟﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس
ﻣﺨﺰن ﻃﺒﻴﻌﻲﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه ژﺋﻮﻓﻴﻠﻴﻚ18، زوﻓﻴﻠﻴﻚ19و آﻧﺘﺮوﭘﻮﻓﻴﻠﻴﻚ20 ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی ژﺋﻮﻓﻴﻠﻴﻚ از ﻗﺒﻴﻞ
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم21 ﻋﻤﻮﻣﺎً در ﺧﺎک و ﺧﺮده ﻛﺮاﺗﻴﻦﻫﺎی ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪه ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی زوﻓﻴﻠﻴﻚ از ﻗﺒﻴﻞ
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ22، ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم دﻳﺴﺘﻮرﺗﻮم23 و ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن اﻛﻮﺋﻴﻨﻮم24 در ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻨﺪرت ﻣﻲﺗﻮان آﻧﻬﺎ را در
ﺧﺎک ﻳﺎﻓﺖ. درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی آﻧﺘﺮوﭘﻮﻓﻴﻠﻴﻚ از ﻗﺒﻴﻞ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم اودوﺋﻴﻨﻲ25 در اﻧﺴﺎن ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و اﺻﻼً در ﺧﺎک وﺟﻮد ﻧﺪارﻧﺪ. ﺳﻪ
ﻗﺎرچ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮارد ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ را در ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ،
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم و ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﻴﺘﺲ26(14).ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ: اﻳﻦ ﻗﺎرچ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﮓ، ﮔﺮﺑﻪ و اﻧﺴﺎن را درﮔﻴﺮ
ﺳﺎﺧﺘﻪ و در ﺳﺎﻳﺮ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻛﻤﺘﺮ راﻳﺞ اﺳﺖ. اﻳﻦ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢ اﻧﺘﺸﺎر ﺟﻬﺎﻧﻲ دارد(15). اﻳﻦ ﺟﺮم ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺴﺮی ﺑﻮده و اﻧﺘﻘﺎل آن ﺑﻪ راﺣﺘﻲ از
ﺣﻴﻮان ﺑﻪ ﺣﻴﻮان و اﻧﺴﺎن ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد (9). ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ دارای ﻫﻴﻔﻪﻫﺎی ﺷﻔﺎف، دارای دﻳﻮاره ﻋﺮﺿﻲ و ﺷﺎﺧﻪ ﺷﺎﺧﻪ اﺳﺖ و
ﻣﺎﻛﺮوﻛﻨﻴﺪﻳﺎی27 ﻓﺮاوان ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﻣﺎﻛﺮوﻛﻨﻴﺪیﻫﺎدوﻛﻲ ﺷﻜﻞ و دارای دﻳﻮاره ﺿﺨﻴﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻓﺮم ﺑﺎﻟﻎ آﻧﻬﺎ دارای اﻧﺘﻬﺎی دﻛﻤﻪای
اﺳﺖ و ﺳﻄﺢ آﻧﻬﺎ ﻧﺎﺻﺎف ﻳﺎ ﺧﺎردار اﺳﺖ و دارای 15-6 ﺣﺠﺮه ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. اﻧﺪازه آﻧﻬﺎ ﺑﺰرگ ﺑﻮده و در ﺣﺪود 150-40 × 20-8 ﻣﻴﻜﺮوﻣﺘﺮ
اﺳﺖ ﻣﻴﻜﺮوﻛﻨﻴﺪیﻫﺎ ﺗﻚ ﺳﻠﻮﻟﻲ، ﭼﻤﺎﻗﻲ و ﻳﺎ ﺑﻴﻀﻮی ﺷﻜﻞ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﻮاره ﺻﺎف و ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﻛﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪهاﻧﺪ. اﻧﺪازه آﻧﻬﺎ ﻛﻮﭼﻚ و
در ﺣﺪود 5 3 ﻣﻴﻜﺮوﻣﺘﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(9،15).
14
-Sybcutaneous mycoses
15
-Sporotrichosis
16
-Systemic mycoses
17
-Ring worm
18
-Geophilic
19
-Zoophilic
20
-Antropophilic
21
-Microsporumgypseum(M.gypseum)
22
-M.canis
23
-M.dystortum
24
-Trichophytonequinum (T.equinum)
25
-M.audounii
26
-T.mentagrophytes
27
-Macroconidia
٨٤
ﺷﻜﻞ1-1 ﺷﻜﻞ ﺷﻤﺎﺗﻴﻚ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﺷﻜﻞ1-2: ﭘﺮﮔﻨﻪ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم: اﻳﻦ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﻴﺎ از ﺧﺎﻛﻬﺎی ﺣﺎﺻﻠﺨﻴﺰ ﺟﺪا ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ ﺟﺮم در ﮔﺮوه ﻗﺎرﭼﻬﺎی
ژﺋﻮﻓﻴﻠﻴﻚ ﻗﺮار دارد. اﻧﺘﻘﺎل آن از ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺻﻮرت ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد و ﻣﻌﻤﻮﻻً اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺧﺎکﻫﺎی آﻟﻮده ﻋﺎﻣﻞ
اﻧﺘﻘﺎل آن اﺳﺖ(1،9). دارای رﺷﺪ ﺳﺮﻳﻌﻲ ﺑﻮده و در ﻣﺤﻴﻂﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮل ﻛﺸﺖ در 25 درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﻴﮕﺮاد ﺑﻌﺪ از 5 ﺗﺎ 6 روز ﺑﺼﻮرت ﺳﻔﻴﺪ و
ﻛﺮﻛﻲ ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﻮد. ﺳﭙﺲ ﭘﺮﮔﻨﻪﻫﺎ ﭘﻬﻦ و داﻧﻪدار ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻣﺎﻛﺮوﻛﻨﻴﺪﻳﺎی ﺗﻮﻟﻴﺪی آﻧﻬﺎ ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد. ﻛﻠﻨﻲ
ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دارای ﻟﺒﻪﻫﺎی ﺣﺎﺷﻴﻪدار و ﻳﺎ ﺻﺎف و ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﺑﺎﺷﺪ(1،9). ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ روی ﭘﺮﮔﻨﻪ زرد ﻧﺨﻮدی ﺗﺎ ﻗﻬﻮهای دارﭼﻴﻨﻲ و ﭘﺸﺖ
ﭘﺮﮔﻨﻪ زرد ﻛﻤﺮﻧﮓ ﺗﺎ ﺧﺮﻣﺎﻳﻲ ﻣﻲﺷﻮد.اﻳﻦ ﻗﺎرچ دارای ﺑﻮی ﺧﺎﺻﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.. ﻫﻴﻔﻪﻫﺎی ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم، ﺷﻔﺎف، ﺑﺎ دﻳﻮارهﻫﺎی
ﻋﺮﺿﻲ و ﺷﺎﺧﻪدار ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺎﻛﺮوﻛﻨﻴﺪﻳﺎﻫﺎ ﻓﺮاوان و ﭼﻤﺎﻗﻲ ﺷﻜﻞ ﺑﻮده و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً و ﻳﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ زاﺋﺪه ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺴﻠﻴﻮم ﻣﺘﺼﻞ
ﻫﺴﺘﻨﺪ(6). ﻣﺎﻛﺮوﻛﻨﻴﺪﻳﺎﻫﺎ ﻗﺎﻳﻘﻲ ﺷﻜﻞ ﺑﻮده، اﻧﺘﻬﺎی ﮔﺮد و ﻣﺪوری دارﻧﺪ. دﻳﻮارهﻫﺎی آﻧﻬﺎ ﺧﺸﻦ و ﺿﺨﻴﻢ اﺳﺖ دارای 6-4 ﺣﺠﺮه ﻫﺴﺘﻨﺪ.
اﻧﺪازه آﻧﻬﺎ 50-30 × 12-8 ﻣﻴﻜﺮوﻣﺘﺮ
ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(15).
ﺷﻜﻞ1-4: ﺷﻜﻞ ﺷﻤﺎﺗﻴﻚ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم ﺷﻜﻞ1-3: ﭘﺮﮔﻨﻪ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم
ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﻴﺘﺲ: اﻳﻦ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﻴﺎ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ رﻳﭙﻮن28، ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ
ﻣﻌﻤﻮﻟﺘﺮﻳﻦ ﺟﺮم در آﻟﻮدﮔﻲﻫﺎی اﻧﺴﺎن و ﺣﻴﻮان ﺑﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ اﺳﺖ . اﻳﻦ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢ در ﮔﺮوه آﻧﺘﺮوﭘﻮﻓﻴﻠﻴﻚ ژﺋﻮﻓﻴﻠﻴﻚ ﻗﺮار دارد ؛ اﮔﺮ
ﭼﻪ اﻳﻦ ﺟﺮم در ﺧﺎکﻫﺎی آﻟﻮده ﺑﻪ آﺛﺎر ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪه ، اﻣﺎ در ﮔﺮوه ﻗﺎرچﻫﺎی زﺋﻮﻓﻴﻠﻴﻚ ﻗﺮار ﻧﺪارد . اﻧﺘﻘﺎل ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢ از ﺣﻴﻮان ﺑﻪ
اﻧﺴﺎن ، ﺣﻴﻮان ﺑﻪ ﺣﻴﻮان و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﻴﺪه اﺳﺖ(9).
28
-Rippon
٨٥
.
ﺷﻜﻞ1-6: ﺷﻜﻞ ﺷﻤﺎﺗﻴﻚ ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﻴﺘﻴﺲ ﺷﻜﻞ1-5: ﭘﺮﮔﻨﻪ ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﻴﺘﻴﺲ
اﭘﻴﺪﻣﻴﻮﻟﻮژی
ﺑﺮوز و ﺷﻴﻮع درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ در ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ آب و ﻫﻮا و ﻣﺨﺎزن ﻃﺒﻴﻌﻲ دارد . در آب و ﻫﻮای ﮔﺮم و ﻣﺮﻃﻮب ﺑﺮوز درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ
ﺑﻴﺸﺘﺮ از آب و ﻫﻮای ﺳﺮد و ﺧﺸﻚ اﺳﺖ ؛ ﺑﻪ ﻃﻮرﻳﻜﻪ در ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ 4 درﺻﺪ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﺟﻨﻮب آﻣﺮﻳﻜﺎ ( ﻓﻠﻮرﻳﺪا29) دارای ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم
ﻛﻨﻴﺲ ﺑﻮدهاﻧﺪ ، در ﺻﻮرﺗﻴﻜﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﺷﻤﺎل اﻣﺮﻳﻜﺎ ( وﻳﺴﻜﺎﻧﺴﻴﻦ30) ﻋﺎری از ﺟﺮم ﺑﻮدﻧﺪ. ﻓﺮاواﻧﻲ در ﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی ﺟﺪا ﺷﺪه از ﮔﺮﺑﻪ ،
ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﻲ داری ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪاری آﻧﻬﺎ دارد ؛ ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ در ﻳﻮﻧﺎن ، ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﺗﻨﻬﺎ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﺟﺪا ﺷﺪه از ﻣﻮی
ﺳﮓﻫﺎی ﺷﻬﺮی و ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم و ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی ﺟﺪا ﺷﺪه از ﺳﮓﻫﺎی روﺳﺘﺎﻳﻲ
ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮوز ﻓﺼﻠﻲ در ﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز درﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ در اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺎرچ دارد ؛ در
ﺻﻮرﺗﻴﻜﻪ در اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ و اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻓﺼﻞ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ . ﺷﻴﻮع درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آب و ﻫﻮا و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﻴﻮان در
ﺑﻴﺮون از ﺧﺎﻧﻪ ﺳﭙﺮی ﻣﻲﻛﻨﺪ ، ﺑﺴﺘﮕﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؛ زﻳﺮا در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻌﺮض ﻗﺎرچﻫﺎی ﮔﻮﻧﻪ زﺋﻮﻓﻴﻠﻴﻚ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد . در
ﻧﻴﻮزﻟﻨﺪ ﺗﻌﺪاد ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻄﻮر ﻣﻌﻨﻲداری در ﻣﺎﻫﻬﺎی ﻓﺼﻞ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻋﻤﻮﻣﺎً در ﺳﮓﻫﺎی ﻧﻴﻢ ﻛﺮه
ﺷﻤﺎﻟﻲ ، ﺷﻴﻮع درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﺑﻪ ﻣﻮارد زﻳﺮ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﺷﻮد:
1 – ﻣﻴﺰان ﻣﻴﻜﺮو ﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ از اﻛﺘﺒﺮ ﺗﺎ ﻓﻮرﻳﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ و از ﻣﺎرس ﺗﺎ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﻛﻤﺘﺮ اﺳﺖ .
2– ﻣﻴﺰان ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم از ژوﺋﻴﻪ ﺗﺎ ﻧﻮاﻣﺒﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ و از دﺳﺎﻣﺒﺮ ﺗﺎ ژوﺋﻦ ﻛﻤﺘﺮ اﺳﺖ
3 – ﻣﻴﺰان ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﺳﺎل ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻮده وﻟﻲ در ﻧﻮاﻣﺒﺮ و دﺳﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺧﻮد ﻣﻲرﺳﺪ.
در ﻣﻮرد ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ :
1 – ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ در ﻃﻮل ﺳﺎل ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻛﻤﻲ ﻣﺘﻐﻴﺮ اﺳﺖ .
2 – ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم و ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ ﺑﻪ ﻧﺪرت در ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﮔﺰارش ﺷﺪهاﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﻳﻚ اﻓﺰاﻳﺶ ﺟﺰﺋﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در
ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن و ﭘﺎﺋﻴﺰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . وﻗﻮع درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز در ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ دو ﻋﺎﻣﻞ ﻗﺎرﭼﻲ ﻧﺎدر اﺳﺖ . درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ
ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﻣﻮی آﻟﻮده، ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﺧﻮد ﻗﺎرچ روی ﺣﻴﻮاﻧﺎت در ﻣﺤﻴﻂ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ . ﺷﺎﻧﻪﻫﺎ ، ﺑﺮسﻫﺎ ، ﻣﺎﺷﻴﻦﻫﺎی اﺻﻼح ، ﻣﺤﻞ ﺧﻮاب ،
ﻗﻔﺲﻫﺎی ﺣﻤﻞ وﻧﻘﻞ وﺳﺎﻳﺮ وﺳﺎﻳﻞ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﺎر ﻛﺮدن ، ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ و ﻧﮕﻬﺪاری ﺣﻴﻮاﻧﺎت ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺎﻟﻘﻮه آﻟﻮدﮔﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ(14).
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ را ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از ﻛﺸﺖ ﮔﺮد و ﺧﺎک ، ﻣﻨﺎﻓﺬ دﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎی ﮔﺮﻣﺎ زا و ﻓﻴﻠﺘﺮﻫﺎی ﻛﻮرﻫﺠﺪا ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ . ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی آﻟﻮده اﺳﺖ . ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ آﻟﻮدﮔﻲ ﺑﻪ ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺤﻴﻂ واﺑﺴﺘﻪ
اﺳﺖ . ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم ، درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ژﺋﻮﻓﻴﻠﻴﻜﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺧﺎک ﻏﻨﻲ ﺷﺪه ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد . ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ و ﺳﮓﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ
29
-Florida
30
-Wisconsin
٨٦
ﺣﻔﺮ ﻛﺮدن زﻣﻴﻦ و ﺑﻮ ﻛﺸﻴﺪن ﺧﺎک ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ(14). ﺑﻄﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﺳﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻋﻤﺪه درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از
: ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم و ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ، در ﮔﺮﺑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮارد در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ
اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد . در ﺳﮓ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﻣﺘﺪاوﻟﺘﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪه در ﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﺑﻮده و ﭘﺲ از آن ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم
و ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ ﻗﺮار دارﻧﺪ . ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد وﻗﻮع اﻳﻦ ﺳﻪ ﻗﺎرچ در ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺸﻮر از ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮﺧﻮردار
ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(5). درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﻣﺴﺮیﺗﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ . آﻧﻬﺎ ﻗﺎدرﻧﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ و ﺣﻴﻮاﻧﺎت دﻳﮕﺮ از
ﺟﻤﻠﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه و ﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ از ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺎک ﻣﻮﺟﺐ آﻟﻮدﮔﻲ ﮔﺮدﻧﺪ . ﺑﺮﺧﻲ از درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻴﻮاﻧﺎت را ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر
ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﻲ ﺗﺮﺟﻴﺢ داده ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﻴﻮان دوﺳﺖ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ . اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺎرچﻫﺎی ﺧﺎک دوﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ در ﺧﺎک وﺟﻮد
دارﻧﺪ ﻳﺎ اﻧﺴﺎن دوﺳﺘﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺗﻤﺎﻳﻞ دارﻧﺪ اﻏﻠﺐ ﻣﻮﺟﺐ واﻛﻨﺸﻬﺎی آﻣﺎﺳﻲ ﻛﻤﺘﺮی ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ (12).
ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاﻳﻲ
درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ روی ﺑﺨﺶ ﻛﺮاﺗﻴﻨﻲ ﻏﻴﺮ زﻧﺪه ﭘﻮﺳﺖ ، ﻣﻮ و ﻧﺎﺧﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﻘﺎء ﺑﻮده و ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻻﻳﻪﻫﺎی زﻧﺪه ﭘﻮﺳﺖ را ﻣﻮرد ﺗﺎﺧﺖ و
ﺗﺎز ﻗﺮار ﻧﻤﻲدﻫﻨﺪ . ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺮﺣﻠﻪ آﻧﺎژن از ﺳﻴﻜﻞ رﺷﺪ ﻣﻮ آن را ﻣﻮرد ﺗﺎﺧﺖ و ﺗﺎز ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻨﺪ. ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺟﻮان
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻐﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻧﺎﺗﻮان و ﻳﺎ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﭼﺎر ﺿﻌﻒ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻤﻨﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻴﺰ در ﻫﺮ
ﺳﻨﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد (7). ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﺎرﭼﻬﺎ ﺑﺮ روی ﭘﻮﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺣﺎﻟﺘﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻔﺘﺪ.
ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺼﻮرت ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ از ﺳﻄﺢ ﭘﻮﺳﺖ ﭘﺎک ﺷﻮﻧﺪ و ﻳﺎ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ در رﻗﺎﺑﺖ ﻛﺮدن ﺑﺎ ﻓﻠﻮر ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﻧﺮﻣﺎل آن ﺣﺬف ﮔﺮدﻧﺪ
و ﻳﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻣﺤﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه و اﻳﺠﺎد ﺑﻴﻤﺎری ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﻛﻨﻨﺪ(11).وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻗﺎرچ ﺑﺮ روی ﺑﺎﻓﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ، ﺳﺮﻋﺖ
رﺷﺪ آن ﺑﺎﻳﺪ در ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎی ﺑﺎﻓﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻣﻲاﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮ روی ﺑﺎﻓﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﺑﺮای ﺗﻤﺎم
درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ، ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﻋﻔﻮﻧﺖ، ﻛﻠﻨﻴﺰه ﺷﺪن ﺑﺮ روی ﻻﻳﻪ ﺷﺎﺧﻲ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺖ. ﺟﻬﺖ اوﻟﻴﻪ رﺷﺪ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﺒﻲ اﺳﺖ و
ﺑﺮای ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن، رﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﺴﺎن و آرام ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد. از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﻗﺪرت ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ زﻧﺪه را ﻧﺪارﻧﺪ، ﺗﻨﻬﺎ
ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاﻳﻲ اﻳﻦ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ داد، دﺧﺎﻟﺖ در ﺳﻨﺘﺰ و ﺗﺮﺷﺢ ﺗﻮﻛﺴﻴﻦﻫﺎ ، ﻣﻮاد ﻣﺤﺮک و ﻳﺎ آﻟﺮژنﻫﺎﺳﺖ
(4،9).اﻳﻦ ﻣﻮاد راه ﺧﻮد را از اﭘﻴﺪرم زﻧﺪه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درم ﻛﻪ دارای ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻪ ﻋﺮوﻗﻲ و ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﺑﺎﻟﻘﻮه در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺗﻬﺎﺟﻢ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ
ﺗﻮﻛﺴﻴﻦﻫﺎ و آﻟﺮژنﻫﺎﺳﺖ، ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ واﻛﻨﺶ اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﻮد. در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ رﻳﻨﮓ ورم ﻳﻚ درﻣﺎﺗﻴﺖ
ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻚ ﺗﻤﺎﺳﻲ اﺳﺖ. ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ اﻳﻦ ﻗﺎرﭼﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدی ﺑﻪ ﻋﺪم اﻳﺠﺎد اﻳﻦ واﻛﻨﺸﻬﺎی اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد و در ﺷﺮاﻳﻂ اﻳﺪهآل ،
ﻗﺎرچ ﻣﻘﺪارﻛﻤﺘﺮی از اﻳﻦ ﺗﻮﻛﺴﻴﻦﻫﺎ و آﻟﺮژنﻫﺎ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪن آﻧﺮا ﺑﺮ روی ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺿﻤﺎﻧﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ . اﻳﻦ اﻣﺮ
ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺎن اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﻫﺮ ﻗﺎرچ ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ . ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢ ﺣﻴﻮان دوﺳﺖ ، ﭘﻮﺳﺖ اﻧﺴﺎن را آﻟﻮده
ﻛﻨﺪ ، ﺑﺜﻮرات ﺟﻠﺪی ﺷﺪﻳﺪی اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺧﻮد ﺳﺒﺐ ﺣﺬف آﻟﻮدﮔﻲ ﻣﻲﮔﺮدد (11).ﻋﺎدت ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺧﺎص ، ﻣﻮﺟﺐ
اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﺪت ﺣﻀﻮر روی ﺿﺎﻳﻌﻪ ، اﻧﺘﺸﺎر ﺑﻬﺘﺮ آن و ﻣﺰﻣﻦ ﺷﺪن ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻲﮔﺮدد . از آﻧﺠﺎﺋﻴﻜﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻮﻟﻜﻮل ﻛﺮاﺗﻴﻦ از ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ
ﮔﻮﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ، ﺗﺼﻮر ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ ﻛﺮاﺗﻴﻨﺎزﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ وﻳﮋﮔﻲ ﺧﺎص ﻧﻴﺰ ﺑﺮای ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺎن ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ(3).در
ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ، اﻧﺘﺸﺎر ﻗﺎرچ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻳﺰ از ﻣﺮﻛﺰ ، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺮم ﺣﻠﻘﻪای ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﻢ ﻣﻌﻤﻮل اﻳﻦ آﻟﻮدﮔﻲ رﻳﻨﮓ
ورم ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه ، ﻧﻮع ﺿﺎﻳﻌﺎت و ﻣﻴﺰان ﮔﺴﺘﺮش آﻧﻬﺎ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع وارﻳﺘﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻴﺰﺑﺎن در دﻓﺎع از ﺧﻮد (اﻳﻤﻨﻲ) و ﻧﺎﺣﻴﻪ
آﻧﺎﺗﻮﻣﻴﻜﻲ و ﻧﻮع ﺑﺎﻓﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ، ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ (4،9).ﻫﺠﻮم درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی اﻧﮕﻞ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻣﻮ و ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻮاﺣﻲ
واﺟﺪ ﻛﺮاﺗﻴﻦ اﺳﺖ ، رﺷﺪ آﻧﻬﺎ از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ اﺳﺖ و در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﺎﻻی ﭘﻴﺎز ﻣﻮ ، ﻣﻴﺴﻠﻴﻮمﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺠﺘﻤﻌﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻳﺎ ﻣﺮز
آداﻣﺴﻮن31 اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ . ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﺳﭙﻮر ﻗﺎرچ در اﻃﺮاف ﺳﺎﻗﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ، ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺣﺎﺻﻠﻪ اﻛﺘﻮﺗﺮﻳﻜﺲ32 ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در آن
ﺗﻜﻪﻫﺎی ﺧﺎﻛﺴﺘﺮی رﻧﮕﻲ در اﻃﺮاف ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد و ﭘﻮﺳﺘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣﻮﻫﺎ ﻣﻲرﻳﺰد .اﮔﺮ ﻗﺎرچ داﺧﻞ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ ﺷﺪه و در آﻧﺠﺎ
31
-Adomsons fringe
32
-Ectothrix
٨٧
رﺷﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻋﻔﻮﻧﺖ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه را اﻧﺪوﺗﺮﻳﻜﺲ33 ﻣﻲﻧﺎﻣﻨﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت اﺳﭙﻮر ﻗﺎرچ در داﺧﻞ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد . ﻫﺎﮔﻬﺎی
اﻧﺪوﺗﺮﻳﻜﺲ ﻛﺎﻣﻼً ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻮ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده و ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ را ﭘﺮ ﻛﺮده و ﻣﻮ ﻣﻌﻤﻮﻻً زﻳﺮ ﻳﺎ در ﺳﻄﺢ ﻓﻮﻟﻴﻜﻮل ﻣﻲﺷﻜﻨﺪ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ
ﺑﻪ ﻛﭽﻠﻲ داﺋﻤﻲ34 ﮔﺮدد ( 2 ) .ﺗﺮﺷﺤﺎت ﺑﺎﻓﺖ اﭘﻴﺘﻠﻴﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻫﺠﻮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ، ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪهﻫﺎی ﺑﺎﻓﺖ ﭘﻮﺷﺸﻲ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺷﺪه و ﻗﺎرچﻫﺎ
ﻣﻮﺟﺐ ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻛﺮوتﻫﺎی ﺧﺸﻜﻲ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ ﻛﻪ از ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺑﻴﻤﺎری اﺳﺖ . ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻨﻮط ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﺮای
رﺷﺪ ﻣﻴﺴﻠﻴﻮم ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ آب و ﻫﻮای ﮔﺮم و ﻣﺮﻃﻮب و PH ﺧﻔﻴﻒ ﻗﻠﻴﺎﻳﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻗﺎرﭼﻬﺎی ﻣﻮﻟﺪ ﻛﭽﻠﻲ ﻫﻤﮕﻲ ﻫﻮازی
ﺑﻮده و ﺑﺮای اداﻣﻪ ﺣﻴﺎت ﺧﻮد اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻫﻮا دارﻧﺪ و ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎری در زﻳﺮ دﻟﻤﻪﻫﺎ و ﺑﺨﺼﻮص در ﻣﺮﻛﺰ ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻲﻣﻴﺮد و از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرود .
در ﺣﻘﻴﻘﺖ روﻧﺪ رﺷﺪ ﻗﺎرچﻫﺎ از ﻣﺮﻛﺰ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﻮده ﻛﻪ از ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺟﺮاﺣﺎت ﺣﺎﺻﻞ از ﻗﺎرچ ،داﻳﺮهای ﺑﻮدن آن اﺳﺖ).در آزﻣﺎﻳﺸﺎت
ﺗﺠﺮﺑﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ را ﺑﺎ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ آﻟﻮده ﻛﺮدهاﻧﺪ ، ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ دوره ﻛﻤﻮن ﺑﻴﻤﺎری ( از زﻣﺎن آﻟﻮده ﻛﺮدن ﺗﺎ ﻇﻬﻮر
ﻋﻼﺋﻢ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ) ، 7 ﺗﺎ 14 روز ﺑﻮده اﺳﺖ . ﺿﺎﻳﻌﺎت از 6 ﺗﺎ 8 ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﺗﻠﻘﻴﺢ ﺑﺰرگ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ . ﻛﺎﻫﺶ اﻧﺪازه ﺿﺎﻳﻌﺎت 12 ﺗﺎ 14 ﻫﻔﺘﻪ
ﺑﻌﺪ از ﺗﻠﻘﻴﺢ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ . ﮔﺮﺑﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﺎدت ﺑﻪ ﺗﻴﻤﺎر ﻛﺮدن35 ﺧﻮد دارﻧﺪ ، ﺿﺎﻳﻌﺎت آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﺳﺮو ﻻﻟﻪ ﮔﻮش ﻣﻲﺷﻮد . اﻳﻦ
ﻋﺎدت ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺿﺎﻳﻌﻪ را ﻣﺤﺪود ﻛﻨﺪ . ﻛﻮﺗﺎه ﻛﺮدن ﻣﻮ در ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪن ﻋﻼﺋﻢ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ در ﻋﺮض 7 ﺗﺎ
36Felv10 روز ﭘﺲ از اﺻﻼح ﺷﻮد.ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻳﻜﺴﺮی ﻋﻮاﻣﻞ از ﻗﺒﻴﻞ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﻨﺪه اﻳﻤﻨﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻔﻮﻧﺖ
و37FIV، ﺳﺮﻃﺎنﻫﺎ،ﻓﻘﺮﺗﻐﺬﻳﻪای، داروﻫﺎی ﺿﺪ اﻟﺘﻬﺎب و ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﻨﺪه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﻜﻮﻛﻮرﺗﻴﻜﻮﺋﻴﺪﻫﺎ38اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺗﺎﺛﻴﺮ ژﻧﺘﻴﻚ ﻫﻢ
اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ را در ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻲ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﺑﺎزی ﻣﻲﻛﻨﺪ . اﻋﺘﻘﺎد راﻳﺞ ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﻣﻮ ﺑﻠﻨﺪ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎی
ﭘﺮﺷﻴﻦ39و ﻫﻴﻤﺎﻟﻴﻦ40، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪﺗﺎ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﻣﻮ ﻛﻮﺗﺎه ؛ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﻤﺘﺮ ﺗﻴﻤﺎر ﻛﺮدن اﻳﻦ
ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﻳﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﮋادی ﺑﺎﺷﺪ (14) .
ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ
ﺟﺮاﺣﺎت ﻛﻼﺳﻴﻚ ﻛﭽﻠﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻮاﺣﻲ ﺣﻠﻘﻮی وﺳﻴﻌﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ 1 ﺗﺎ 4 ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ دﭼﺎر آﻟﻮﭘﺴﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺑﻴﻀﻮی، ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﻳﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ دﻳﺪه ﺷﻮﻧﺪ. در ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﺷﻜﻞ ﻣﺰﻣﻦ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم و ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ ﻧﻮاﺣﻲ وﺳﻴﻌﻲ ازﺑﺪن ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﺟﺮاﺣﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻮاﺣﻲ
ﻓﻠﺲ دار ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻤﺎﻳﺰ و ﺑﺪون ﻣﻮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ وﻟﻲ در ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻮارد ﭘﻼک ﻫﺎی ارﻳﺘﻤﺎﺗﻮز اﻳﺠﺎد ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ اﻏﻠﺐ در
زﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﻪﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﻴﻤﺎری ﻗﺎرﭼﻲ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ. ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻼک ﻋﻔﻮﻧﻲ«ﻛﺮﻳﻮن41» ﻧﺎم داﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﻓﺘﻪ و
ﻓﺮوﻛﺶ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻳﻦ ﻗﺎرﭼﻬﺎ در ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻠﺘﻬﺐ ﻳﺎ ﭼﺮﻛﻲ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻨﺪ. در ﺻﻮرت ﺑﺮداﺷﺖ ﭘﻮﺳﺘﻪﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻧﻮاﺣﻲ ﺣﻠﻘﻮی
ﭘﻮﺳﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﺎن ﻋﺴﻞ و دارای ﺳﻮراخﻫﺎی ﻛﻮﭼﻚ ﺣﺎوی ﺗﺮﺷﺤﺎت ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﺮﺷﺤﺎت ﭼﺮﻛﻲ ﻟﺰوﻣﺎً در ﻧﺘﻴﺠﻪی ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ
ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﺑﺮوز ﻧﻜﺮده ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻗﺎرﭼﻲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﭘﻮﺳﺘﻮل و اﻛﺴﻮدا ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.(5). رﺷﺪ ﻣﻮ در ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻬﺎی ﻣﺒﺘﻼ اداﻣﻪ
ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرت ﺗﺨﺮﻳﺐ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ از دﺳﺖ دادن ﻣﻮﻫﺎ ﺷﻜﻞ داﺋﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﻣﻮﻫﺎی ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻤﻜﻦ
اﺳﺖ ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺗﻪ رﻳﺶ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﻳﻨﺪ. ﺑﻴﻤﺎری ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﻮدﺑﺨﻮد ﻣﺤﺪود ﮔﺮدﻳﺪه، ﺷﻜﻞ ﺣﺎد ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و دو ﺗﺎ ﭼﻬﺎر
33
-Endothrix
34
-Permanent alopecia
35
-Grooming
36
-Feline Leukemia Virus
37
-Feline Immunodeficincy Virus
38
-Glucocorticoid
39
-Persian
40
-Himalians
41-Kerion
٨٨
ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه و ﻳﺎ ﺷﻜﻞ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻣﺰﻣﻦ ﺑﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮ روی ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻘﺎ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ(11) .
ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻜﻪﻫﺎی ﺣﻠﻘﻮی ﻣﻮرﻳﺨﺘﮕﻲ ﻫﻤﺮاه ﭘﻮﺳﺘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺎرش ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی اﺳﺘﺎﻓﻴﻠﻮﻛﻮﻛﻲ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ.
ﺳﮓ : ﺳﮓﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺿﺎﻳﻌﻪ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻮاﺣﻲ ﺣﻠﻘﻮی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ از ﻣﻮرﻳﺨﺘﮕﻲ، ﭘﻮﺳﺘﻪ42، ﺷﻮره43، ﭘﺎﭘﻮلﻫﺎی ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻲ44 و
ﭘﻮﺳﺘﻮل45 ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ.ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮﻧﻲ ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﭘﻨﺠﻪ و ﭘﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬارﻧﺪ. اﻳﻦ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎ اﻏﻠﺐ اﺳﻜﺎر46 ﺑﺮ ﺟﺎی ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ.
ﺟﻮشﻫﺎی ﺳﺒﻮره ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻮﺳﺘﻪﻫﺎی ﭼﺮب ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺷﺪن ﻋﻔﻮﻧﺖ اﻳﺠﺎد ﺷﻮﻧﺪ. ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻲ در ﺳﮓﻫﺎ
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺻﻮرت، ﻻﻟﻪ ﮔﻮش، ﭘﻨﺠﻪ و دم ﻣﺤﺪود ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﮔﺴﺘﺮده در ﺳﮓﻫﺎی ﻣﺴﻦ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﺷﻲ از ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی
ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﻨﺪه ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻤﻨﻲ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻳﺎ ﮔﻠﻮﻛﻮﻛﻮرﺗﻴﻜﻮﺋﻴﺪﺗﺮاﭘﻲ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ. ﻳﻮرﻛﺸﺎﻳﺮﺗﺮﻳﺮﻫﺎ در ﻫﺮ ﺳﻨﻲ آﻣﺎدﮔﻲ ﭘﺬﻳﺮش
درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ را دارﻧﺪ. در اروﭘﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﮔﺰارش ﺷﺪه در ﺳﮓﻫﺎی ﻧﮋادﻫﺎی: ﺟﻚ راﺳﻞ
ﺗﺮﻳﺮ، ﻳﻮرﻛﺸﺎﻳﺮﺗﺮﻳﺮ و ﭘﻜﻴﻨﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. (10).
ﮔﺮﺑﻪ :درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز در ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻮاﺣﻲ ﺑﻲ ﻧﻈﻢ ﻳﺎ ﺣﻠﻘﻮی ﻣﻮ رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻫﻤﺮاه ﻳﺎ ﺑﺪون ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﻫﺎ در اﻳﻦ ﻧﻮاﺣﻲ
اﻏﻠﺐ ﺷﻜﻨﻨﺪه ﺷﺪه واز ﺑﻴﻦ ﻣﻲروﻧﺪ و ﻣﻮ رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻟﺘﻬﺎب ﺑﺎﺷﺪ.ﻫﺮ ﮔﺎه درﻣﺎﺗﻴﺖ ﻫﺎی ارزاﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ،
اﻏﻠﺐ ﺧﺎرش و درﻣﺎﺗﻴﺖ ﭘﺎﭘﻮﻟﻮﻛﺮاﺳﺘﻲ ﻫﻤﺮاه آن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻫﺎی آﻟﻮدﮔﻲ ﺑﺎ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. در آﻟﻮدﮔﻲ ﺑﺎ
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮرم ﻛﻨﻴﺲ در ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ، ﺿﺎﻳﻌﺎت ﻗﺮﻳﻨﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد. در اﻳﻦ ﻧﻮع آﻟﻮدﮔﻲ ﺟﻮشﻫﺎی ﺳﺒﻮره ﻣﺎﻧﻨﺪ، اﺳﻜﺎلﻫﺎی ﺧﺸﻚ ﻳﺎ ﭼﺮب و
ﺧﺎرش ﻧﻴﺰ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ. ﺟﺮاﺣﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ روی ﺳﺮ، ﻻﻟﻪ ﮔﻮش و ﭘﻨﺠﻪﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻌﻀﻲ از ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻴﻤﺎر ﻛﺮدن ﺧﻮد ﻋﺎدت
دارﻧﺪ، ﺑﺎﻋﺚ ﻗﺮﻣﺰی ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺿﺎﻳﻌﻪ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻃﺒﻴﻌﺖ و ﻣﺎﻫﻴﺖ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪات ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺑﺮﺧﻼف ﺳﮓﻫﺎ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز را ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﺟﻮان ﻣﻲﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ. ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی اﻳﺮاﻧﻲ( ﭘﺮﺷﻴﻦ) و ﻫﻴﻤﺎﻟﻴﺎﻳﻲ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﻣﻌﺮض ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. (10).
ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی زﺋﻮﻧﻮﺗﻴﻚ در ﺳﺎل 1990 ﻣﻴﻼدی، ﻋﺎﻣﻞ ﺣﺪود 30 درﺻﺪ از ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز و 15 درﺻﺪ از ﻛﻞ ﻣﻮارد ﮔﺰارش
ﺷﺪه درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز در اﻧﺴﺎنﻫﺎ را ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﺗﺸﻜﻴﻞ داده اﺳﺖ. ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدی از اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران ﻋﺎﻣﻞ را از ﮔﺮﺑﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ.
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻃﻲ ﮔﺰارﺷﻲ از اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه در ﺳﺎل 1998 ﻓﻘﻂ از 3/5 درﺻﺪ ﻣﻮارد درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﺟﺪا ﺷﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻌﻤﻮل درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ اﻋﻼم ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً 50 درﺻﺪ از ﻣﻮارد اﻧﺴﺎﻧﻲ، ﺑﻴﻤﺎری
را از ﮔﺮﺑﻪﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻢ واﺿﺢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ واﺿﺢ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدهاﻧﺪ. در 30 ﺗﺎ 70 درﺻﺪ از ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﺧﺎﻧﮕﻲ ﺑﻴﻤﺎر را ﻧﮕﻬﺪاری
ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از اﻋﻀﺎی اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ دﭼﺎر آﻟﻮدﮔﻲ ﻣﻲﮔﺮدد. ﺗﻐﻴﻴﺮات ﭘﻮﺳﺖ ﻛﻪ در اﺛﺮ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﺑﺎ ﻣﻨﺸﺄ ﺣﻴﻮاﻧﻲ در
اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﻮد، ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮده و ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﻳﻲ از ﺑﺪن ﻛﻪ در ﻣﻌﺮض ﺗﻤﺎس ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎزوﻫﺎ، ﭘﻮﺳﺖ،
42
-Scale
43
-Crust
44
-Follicular papules
45
-Pustule
46
-Scare
٨٩
ﺳﺮ و ﺳﻴﻨﻪ رخ ﻣﻲدﻫﺪ. ﺳﺎﻳﺮ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ(ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﺟﻴﭙﺴﺌﻮم، ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﭘﺮﺳﻲ ﻛﻠﺮ وﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﺎﻳﺘﺲ) ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻪ
وﺳﻴﻠﻪ ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
روشﻫﺎی ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداری و ﺗﺸﺨﻴﺺ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻔﺮﻳﻘﻲ درﻣﺎﻓﻴﺘﻮز ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ و ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺘﻔﺎوت ﻇﻬﻮر ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ
ﺑﻴﻤﺎری اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﻮد. ﭼﻮن اﻛﺜﺮ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎ ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻻر ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻔﺮﻳﻘﻲ اوﻟﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻴﺖ اﺳﺘﺎﻓﻴﻠﻮﻛﻮﻛﻲ و دﻣﻮدﻳﻜﻮزﻳﺲ
ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد.ﻛﺴﺐ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﺪ.زﻳﺮا درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻔﺎوﺗﻨﺪ و دوره اﻧﻜﻮﺑﺎﺳﻴﻮن
آﻧﻬﺎ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(ﺣﺪود 4 روز ﺗﺎ 4 ﻫﻔﺘﻪ).ﻛﺸﺖﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه از ﻣﻮﻫﺎی آﺳﻴﺐ دﻳﺪه وﺗﺮاﺷﻪﻫﺎی ﭘﻮﺳﺖ، اﺻﻠﻲﺗﺮﻳﻦ روش
ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﻣﻜﺎن دارد درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ از ﻛﺸﺖ ﻣﻮ و ﭘﻮﺳﺖ ﺳﮓﻫﺎ و ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻗﺎرﭼﻲ ﭘﻮﺳﺘﻲ
ﻧﺪارﻧﺪ ﺟﺪا ﺷﻮﻧﺪ. در ﻣﻮرد ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداری ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ اﺑﺘﺪا ﺳﻄﺢ ﺿﺎﻳﻌﻪ راﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﭘﻨﺒﻪ اﻟﻜﻞ96 درﺟﻪ ﺿﺪ
ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. ﻣﻮی آﺳﻴﺐ دﻳﺪه، ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﻳﺎ ﻛﻮﺗﺎه ﺷﺪه را ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﻨﺲ ﺟﻤﻊآوری ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ(14).
آزﻣﺎﻳﺶ اوﻟﻴﻪ: ﻻﻣﭗ وود : ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ، ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم دﻳﺴﺘﻮرﺗﻮم و ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ادوﺋﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم رﺷﺪ ﺑﺮ روی ﻣﻮ و
ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺪن ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﺖﻫﺎی ﺧﺎﺻﻲ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، زﻳﺮ ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ ﭼﺮاغ وود اﻳﺠﺎد درﺧﺸﺶ ﺳﺒﺰ روﺷﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺑﺎﻳﻚ ﭼﺮاغ وود در
ﻳﻚ اﺗﺎق ﺗﺎرﻳﻚ ﻣﻲﺗﻮان ﺣﻴﻮان را ﻣﻮرد آزﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮارداد. در اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻞ ﺿﺎﻳﻌﺎت درﺧﺸﺎن ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ(9).
آزﻣﺎﻳﺶ ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮﭘﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮای ﻣﻮﻫﺎ، دﻟﻤﻪﻫﺎ و ﻳﺎ ﺗﺮاﺷﻪﻫﺎی ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه از ﭘﻨﺠﻪ از روش ﻻم ﻣﺮﻃﻮب ﻫﻴﺪروﻛﺴﻴﺪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ
اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد. در اﻳﻦ روش ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﻗﻄﺮه از ﻣﺤﻠﻮل ﻫﻴﺪروﻛﺴﻴﺪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ 10 ﺗﺎ 20 درﺻﺪ را روی ﻳﻚ ﻻم ﻗﺮار داده و ﻣﻘﺪار ﻛﻤﻲ از
ﻧﻤﻮﻧﻪ را ﺑﻪ ﻣﺤﻠﻮل اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮده، ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﺨﻠﻮط ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﺳﭙﺲ ﻳﻚ ﻻﻣﻞ روی ﮔﺴﺘﺮش آﻣﺎده ﺷﺪه ﻗﺮار داده ﻣﻲﺷﻮد. ﻻم ﻣﺰﺑﻮر ﻳﻚ ﻳﺎ
دو ﺳﺎﻋﺖ و ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺷﺐ در ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺮﻃﻮب ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد ﺗﺎ ﻣﺤﻠﻮل ﻫﻴﺪروﻛﺴﻴﺪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ ﺗﺎ ﺣﺪودی اﺟﺰای ﭘﺮوﺗﺌﻴﻨﻲ ﻗﺎرچ راﺷﻔﺎف
٩٠
ﺳﺎزد. ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ ﻓﺎز ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ و ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ ﻧﻮری ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ.( 2)ﺳﺎﻳﺮ روشﻫﺎی ﺷﻔﺎف ﺳﺎزی
ﺷﺎﻣﻞ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺤﻠﻮل ﻻﻛﺘﻮﻓﻨﻞ، ﻣﺤﻠﻮل ﻻﻛﺘﻮﻓﻨﻞ ﺗﻮأم ﺑﺎ ﻛﺎﺗﻦ ﺑﻠﻮ و ﻣﺤﻠﻮل 20 درﺻﺪ ﭘﺘﺎس و ﮔﻠﻴﺴﻴﺮﻳﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ در رﻧﮓ
آﻣﻴﺰی و ﺷﻔﺎف ﻛﺮدن ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻣﻮارد ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺸﺖﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ.
ﻛﺸﺖ ﻣﺤﻴﻂ ﺳﺎﺑﻮرو دﻛﺴﺘﺮوز آﮔﺎر ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻛﻠﺮاﻣﻔﻨﻴﻜﻞ و ﺳﻴﻜﻠﻮﻫﮕﺰاﻣﻴﺪ (SCC) ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺑﻲ در ﺟﺪاﺳﺎزی درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎ ﻣﻲ
ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺎرچ ﻫﺎی ﺳﺎﭘﺮوﻓﻴﺖ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ رﺷﺪ در آن را ﻧﺪارﻧﺪ؛ ﻛﻠﺮاﻣﻔﻨﻴﻜﻞ و اﺳﻴﺪﻳﺘﻪ ﺳﺎﺑﻮرو دﻛﺴﺘﺮوز آﮔﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻛﺘﺮی ﻫﺎ را ﻣﻬﺎر
ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﺮای ﺗﻬﻴﻪ اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ، ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺳﺎﺑﻮروی ذوب ﺷﺪه، 50 ﻣﻴﻠﻲ ﮔﺮم ﻛﻠﺮاﻣﻔﻨﻴﻜﻞ و 500 ﻣﻴﻠﻲ ﮔﺮم ﺳﻴﻜﻠﻮﻫﮕﺰاﻣﻴﺪ اﺿﺎﻓﻪ
ﻣﻲ ﺷﻮد(10).ﺑﺮای ﺑﻴﺸﺘﺮ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎ، ﻛﺸﺖ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻫﻮازی در دﻣﺎی 25 درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﻴﮕﺮاد ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد. ﺳﭙﺲ ﻇﺮوف ﺣﺎوی
ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺸﺖ دو ﺑﺎر در ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻮرد آزﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮار داده ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺗﺎ ﻣﺪت 3 ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ آزﻣﺎﻳﺶ را ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮد. ﺑﺮﺧﻲ از
درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﻛﻪ رﺷﺪ ﺳﺮﻳﻌﻲ دارﻧﺪ، 4 ﺗﺎ 6 روز ﭘﺲ از ﻗﺮار دادن در اﻧﻜﻮﺑﺎﺗﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ(9).
روش ﻧﻮار ﭼﺴﺐ اﺳﻜﺎچ47 در اﻳﻦ روش ﻧﻮار ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺴﺐ اﺳﻜﺎچ و ﻧﻮار ﺳﻠﻮ48 ﺷﻔﺎف ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻃﻮل ﻧﻮار
ﭼﺴﺐ 6 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ و ﻋﺮض آن 2 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ و اﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮان
ﻃﺮف ﭼﺴﺒﻨﺎک ﻧﻮار را ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺳﺒﺎﺑﻪ روی ﻗﺴﻤﺖ وﺳﻂ ﭘﺮﮔﻨﻪ ﻓﺸﺎر داد. ﺑﺎ اﻳﻦ روش ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی زاﻳﺸﻲ و ﻫﺎگ ﻫﺎﺑﻪ ﻧﻮار ﻣﻲ ﭼﺴﺒﻨﺪ
و ﻣﻲ ﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ آراﻣﻲ ازﺗﻮده ﻣﻴﺴﻠﻴﻮﻣﻲ ﻗﺎرچ ﺟﺪا ﻧﻤﻮد.ﺳﭙﺲ ﻧﻮارﭼﺴﺐ روی ﻳﻚ ﻗﻄﺮه از ﻻﻛﺘﻮﻓﻨﻮل ﻛﺎﺗﻦ ﺑﻠﻮ ﺑﻪ روی ﻳﻚ ﻻم ﻗﺮار
داده ﻣﻲ ﺷﻮد و دو اﻧﺘﻬﺎی ﭼﺴﺒﻨﺎک آزاد آن روی اﻧﺘﻬﺎی ﻻم ﺗﺎ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﻧﻮار ﭼﺴﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻻﻣﻞ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮده و ﻻم آﻣﺎده را
ﻣﻲ ﺗﻮان زﻳﺮ ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ ﻧﻮری ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮد..
ﻫﻴﺴﺘﻮﭘﺎﺗﻮﻟﻮژی ﻋﻼﺋﻢ ﻫﻴﺴﺘﻮﭘﺎﺗﻮﻟﻮژی درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻣﺖ
ﻫﻴﺴﺘﻮﭘﺎﺗﻮﻟﻮژﻳﻚ وﻳﮋهای ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﺘﺪاوﻟﺘﺮﻳﻦ ﻋﻼﺋﻢ ﻫﻴﺴﺘﻮﭘﺎﺗﻮﻟﻮژﻳﻚ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪه در
درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮزﻳﺲ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
1- ﭘﺮی ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻴﺖ، ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻴﺖ و ﻓﺮوﻧﻜﻠﻮز
2- درﻣﺎﺗﻴﺖ اﻃﺮاف ﻋﺮوﻗﻲ (ﻫﻴﭙﺮﭘﻼﺳﺘﻴﻚ، اﺳﻔﻨﺠﻲ) ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﻴﭙﺮﻛﺮاﺗﻮز ارﺗﻮﻛﺮاﺗﻮﺗﻴﻚ ﻳﺎ ﭘﺎراﻛﺮاﺗﻮﺗﻴﻚ49
3- درﻣﺎﺗﻴﺖ ﭘﻮﺳﺘﻮﻻر ﻳﺎ وزﻳﻜﻮﻻر (اﺳﻔﻨﺠﻲ) داﺧﻞ اﭘﻴﺪرم (5)ﻋﻼﺋﻢ ﻫﻴﺴﺘﻮﭘﺎﻟﻮژﻳﻚ ﻧﺎدری ﻫﻤﭽﻮن درﻣﺎﺗﻴﺖ ﻧﺪوﻻرﺗﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ
(ﮔﺮاﻧﻮﻟﻮﻣﺎﺗﻮز ﻳﺎ ﭘﻴﻮﮔﺮاﻧﻮﻟﻮﻣﺎﺗﻮز ﭼﺮﻛﻲ) ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻗﺎرچ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ذرات و ﻳﺎ ﻫﻴﻔﻪ ﻫﺎﻳﻲ در داﺧﻞ درم و زﻳﺮ ﺟﻠﺪ ﻳﺎ ﻫﺮ دو ﻣﻤﻜﻦ
اﺳﺖ ﻣﻮرد ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ. اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺮاﻧﻮﻟﻮﻣﺎی ﻣﺎﺟﻮﺷﻲ ﻳﺎ ﭘﺮیﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻴﺖ ﮔﺮاﻧﻮﻟﻮﻣﺎﺗﻮز ﻧﻮدوﻻر ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد.
ﻫﻴﻔﻪ ﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ دﻳﻮاره دار و ﻛﻮﻧﻴﺪی ﻫﺎی ﻛﺮوی ﻳﺎ ﺑﻴﻀﻮی ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻻﻳﻪ ﺷﺎﺧﻲ، ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻬﺎی ﻣﻮ، داﺧﻞ ﻳﺎ اﻃﺮاف ﻣﻮﻫﺎ دﻳﺪه
ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﻌﺪاد ﻋﻮاﻣﻞ ﻗﺎرﭼﻲ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎ ﺣﺪت ﭘﺎﺳﺦ آﻣﺎﺳﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﻋﻜﺲ دارد. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ، ﻛﺸﺖ ﻗﺎرچ ﻧﺴﺒﺖ
ﺑﻪ آزﻣﺎﻳﺸﻬﺎی ﺑﺎﻓﺘﻲ از ارزش ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ(10). ﺑﺮای ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﺸﺎﻫﺪه اﻏﻠﺐ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎ از رﻧﮓ آﻣﻴﺰیﻫﺎی
51GMS ،50PAS ، H&E و 52AOG ﻣﻲﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد. ﻗﺎرﭼﻬﺎ PAS ﻣﺜﺒﺖ و ﮔﺮم ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
47 -Scoth
48 -Sellotape
49-Orthokeratotic or parakeratotic Hyperkeratosis
50- periodic acid Schiff
51-Gomori'sMethenamine silver
52- Acid orcein-Giemsa
٩١
ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻔﺮﻳﻘﻲ
1- ﺟﺮاﺣﺎت ﺳﺒﻮره ای: اﻏﻠﺐ اﻳﻦ ﺟﺮاﺣﺎت ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺿﺎﻳﻌﺎت ﺣﻠﻘﻮی ﻛﭽﻠﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. دوره ﺑﻴﻤﺎری و ارزﻳﺎﺑﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﻤﺎم ﺑﺪن ﺑﻪ ﺟﺎی
ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻨﻔﺮد ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺗﻔﺮﻳﻖ اﻳﻦ دو ﺑﻴﻤﺎری از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
2- دﻣﻮدﻳﻜﻮز: دﻣﻮدﻳﻜﻮز در ﺷﻜﻞ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺧﻮد اﻳﺠﺎد ﺟﺮاﺣﺎت ﺣﻠﻘﻮی ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺎ اﻳﺠﺎد ﺧﺮاش ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺗﻔﺮﻳﻖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻴﺴﺮ
ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺮاﺣﺎت ﺣﻠﻘﻮی ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺿﺎﻳﻌﺎت ﻛﭽﻠﻲ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮدﻧﺪ.
3-درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺗﻤﺎﺳﻲ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎ: اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺷﺘﺒﺎه ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺿﺎﻳﻌﺎت ﻗﺎرﭼﻲ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲﮔﺮدد.
4-ﻫﻴﺴﺘﻴﻮﺳﻴﺘﻮﻣﺎ: ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻨﻔﺮد ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺤﺪود آﻟﻮﭘﺴﻲ ﻳﺎ زﺧﻢ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﺳﮕﻬﺎی ﺟﻮان وﻗﻮع ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺷﺒﻴﻪ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی
ﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﻴﺘﺲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎری ﺑﺎﻋﺪم رﺷﺪ ﻗﺎرچ در ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺸﺖ و ﺑﺮرﺳﻲ ﻫﻴﺴﺘﻮﻟﻮژﻳﻚ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﮔﺮدﻧﺪ
(10). 5- ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻴﺖ (درﻣﺎﺗﻴﺖ ﭘﻮﺳﺘﻮﻻر): ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﺋﻲ ﻳﺎ ﻗﺎرچ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﮔﺮدد. ﭘﻴﻮدرم ﻣﻮﻫﺎی ﻛﻮﺗﺎه ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ
ﺷﺒﻴﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻗﺎرﭼﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
6-ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎی اﭘﻴﺪرﻣﻲ53: ﻣﺸﺨﺼﻪ ای اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﻴﻤﺎری ﻫﺎی ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺧﺎص دﻳﺪه ﺷﺪه و ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺷﻜﻞ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز
اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮدﻧﺪ. اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه رﻧﮓ آﻣﻴﺰی اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ در ﺗﻔﺮﻳﻖ اﻳﻦ دو ﻋﺎرﺿﻪ ﻣﻔﻴﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. اﮔﺮﭼﻪ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی زﻳﺮﺟﻠﺪی
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ، وﻟﻲ در ﻳﻚ ﮔﺮﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺗﺮﻳﻜﻮﻓﻴﺘﻮن ﻣﻨﺘﺎﮔﺮوﻓﻴﺘﺲ ﮔﺰارش ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﮔﺮاﻧﻮﻟﻮﻣﺎی ﻣﺎﺟﻮﺷﻲ
اﻃﻼق ﻣﻲ ﮔﺮدد .
درﻣﺎندرﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز در ﺳﮕﻬﺎی ﺳﺎﻟﻢ ﻳﺎ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎی ﻛﻮﺗﺎه، اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮدﺑﺨﻮد ﻇﺮف ﻣﺪت 3 ﻣﺎه ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ. در
ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ 5-1 ﺗﺎ 4 ﺳﺎل ﺑﻄﻮر ﺧﻮﺑﺨﻮد ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ. آﻟﻮدﮔﻲ ﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ در ﺳﮓ ﻫﺎ ﺑﻄﻮر
ﺧﻮدﺑﺨﻮد ﺑﺮﻃﺮف ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﻧﻴﺎز ﺑﻪ درﻣﺎن ﻓﻌﺎل دارد.ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ ﻫﺪف از درﻣﺎن ﻋﺒﺎرﺗﺴﺖ از: 1- اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﻲ در
ﺑﺮاﺑﺮ آﻟﻮدﮔﻲ ﺑﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎ 2- ﻛﺎﻫﺶ اﻧﺘﻘﺎل ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻂ، ﺳﺎﻳﺮ ﺣﻴﻮاﻧﺎت و اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ 3- ﺗﺴﺮﻳﻊ در ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻔﻮﻧﺖ(13).درﻣﺎن
ﻣﻮﺿﻌﻲﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻮارد ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎﻳﺪ درﻣﺎن ﻣﻮﺿﻌﻲ درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ(13).اﮔﺮ ﺿﺎﻳﻌﻪ ﻛﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﻫﺎ ﭼﻴﺪه ﺷﺪه و از داروی
ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻫﺮ 12 ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدد (8). در اﻳﻦ روش ﻣﻮﻫﺎی ﻧﺎﺣﻴﻪ زﺧﻢ ﺑﻪ ﺷﻌﺎع وﺳﻴﻌﻲ (ﺣﺪود 6 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ) ﭼﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻬﺘﺮ
اﺳﺖ ﻛﻮﺗﺎه ﻛﺮدن ﻣﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻴﻎ اﺻﻼح اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد؛ ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ آﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﻴﺪه و از اﻧﺘﺸﺎر آﻟﻮدﮔﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺷﻮد. ﺳﭙﺲ ﺑﺮ روی
ﺿﺎﻳﻌﻪ در ﺻﻮرت اﻣﻜﺎن ﻳﻚ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ 6 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ از ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺎﻟﻢ از ﻛﺮم ﻫﺎ و ﻟﻮﺳﻴﻮن ﻫﺎی ﺿﺪ ﻗﺎرچ ، ﻫﺮ 12 ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻜﺒﺎر ﻣﻲ
ﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﮔﺮدد. ﻣﺤﻠﻮﻟﻬﺎی ﺷﺴﺘﺸﻮ دﻫﻨﺪه54 ﺗﺮﺟﻴﺢ داده ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ؛ زﻳﺮا ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻞ ﺑﺪن را درﻣﺎن ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. دو
ﺑﺎر در ﻫﻔﺘﻪ از ﻣﺤﻠﻮﻟﻬﺎی ﺷﺴﺘﺸﻮ دﻫﻨﺪه ﻣﻲﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد. در زﺧﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻟﺘﻬﺎب ﺷﺪﻳﺪی دارﻧﺪ، اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت
ﮔﻠﻮﻛﻮﻛﻮرﺗﻴﻜﻮﺋﻴﺪی ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻮاد ﺿﺪ ﻗﺎرچ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﮔﺮدد. ﺟﺪول 2-2 ﺗﻌﺪادی از داروﻫﺎی ﺿﺪ ﻗﺎرچ ﻣﻮﺿﻌﻲ را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮای درﻣﺎن ﺗﻮﻟﻪ ﺳﮓ ﻫﺎ و ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﺟﻮان و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ و ﺳﮓ ﻫﺎی ﻣﺎده آﺑﺴﺘﻦ از ﮔﻠﻮﻛﻮﻛﻮرﺗﻴﻜﻮﺋﻴﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه
داروﻫﺎی ﺿﺪ ﻗﺎرچ ﻣﻮﺿﻌﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﻮد؛ زﻳﺮا ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺼﻮرت ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺟﺬب ﺷﻮﻧﺪ.داروﻫﺎی ﻣﻮﺿﻌﻲ را ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ 2 و ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻴﺤﺎ
3 ﻛﺸﺖ ﻗﺎرﭼﻲ ﻣﺘﻮاﻟﻲ آﻧﻬﺎ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺎﺷﺪ اداﻣﻪ داد(13).
53-Epidermal collarettes
54
-Rinse
٩٢
ﺟﺪول1-2-داروﻫﺎی ﺿﺪ ﻗﺎرچ ﻣﻮﺿﻌﻲ
درﻣﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲﺳﮓ ﻫﺎ و ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﺮاﺣﺎت ﭼﻨﺪ ﻛﺎﻧﻮﻧﻲ55 دارﻧﺪ و ﺗﻤﺎم ﺣﻴﻮاﻧﺎت آﻟﻮده ای ﻛﻪ ﻣﻮﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ دارﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮرد درﻣﺎن
ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺎ ﺿﺪ ﻗﺎرچ ﻫﺎ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺣﻴﻮاﻧﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از 2 ﺗﺎ 4 ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ درﻣﺎن ﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮل ﺟﻮاب ﻧﻤﻲ دﻫﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻄﻮر ﻋﻤﻮﻣﻲ درﻣﺎن
ﺷﻮﻧﺪ. ﮔﺮﻳﺰﺋﻮﻓﻮﻟﻮﻳﻦ56 داروی اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ اﻳﻦ درﻣﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺮوﺗﻜﻞ درﻣﺎﻧﻲ و دوزاژ آن ﺑﺴﻴﺎر وﺳﻴﻊ ﺑﻮده و ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ آن در ﺳﮓ ﻫﺎ
ﻣﻌﻤﻮل ﻧﻴﺴﺖ و ﻳﺎ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪک اﺳﺖ؛ وﻟﻲ در ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻣﻌﻤﻮل و ﺣﺘﻲ ﺷﺪﻳﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ
ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دارای ﺑﻴﻤﺎری FIV ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ در دو ﺳﻮم اول آﺑﺴﺘﻨﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪ
ﻣﻲ ﺷﻮد ﺣﻴﻮاﻧﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺟﺪﻳﺪاً ﺑﺎ ﮔﺮﻳﺰﺋﻮﻓﻮﻟﻮﻳﻦ درﻣﺎن ﺷﺪه اﻧﺪ ﺑﺮای اﺻﻼح ﻧﮋاد و ﺟﻔﺖ ﮔﻴﺮی اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﻮد. ﻛﺘﻮﻛﻮﻧﺎزول57 ﻧﻴﺰ در درﻣﺎن
درﻣﺎن درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎی ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه اﺟﺎزه اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﺘﻮﻛﻮﻧﺎزول را ﻓﻘﻂ در ﻣﻮرد ﺳﮓ ﻫﺎ و ﮔﺮﺑﻪ
ﻫﺎﻳﻲ ﺻﺎدر ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺰﺋﻮﻓﻮﻟﻮﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ.اﻳﺘﺮاﻛﻮﻧﺎزول58 ﻧﻴﺰ داروی ﻣﻮﺛﺮ در درﻣﺎن درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎی ﺳﮓ ﻫﺎ و ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ
ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ دارو در اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﻣﻨﻊ ﻣﺼﺮف داﺷﺖ. اﻳﺘﺮاﻛﻮﻧﺎزول زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺰﺋﻮﻓﻮﻟﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲ دﻫﺪ و ﻳﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﻴﻮان
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺼﺮف ﻛﺘﻮﻛﻮﻧﺎزول را ﻧﺪارد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد. دوز درﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ دارو 20-10 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﺑﺮ ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.اﻳﻦ درﻣﺎن ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ
اداﻣﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ 3 ﺑﺎر ﭘﻴﺎﭘﻲ ﻛﺸﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﻣﻨﻔﻲ ﮔﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ 4 ﺗﺎ 20 ﻫﻔﺘﻪ درﻣﺎن دارد(13).
ﺗﺮﺑﻴﻨﺎﻓﻴﻦ54 ﻳﻚ داروی ﺿﺪ ﻗﺎرﭼﻲ ﺳﻨﺘﺰی از ﻛﻼس Allylamineاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻬﺎر آﻧﺰﻳﻢ Sequalenepoxidase ﻣﻲ ﺷﻮد،اﻳﻦ
آﻧﺰﻳﻢ در ﺳﻨﺘﺰ Ergosterol ﻧﻘﺶ دارد.اﻳﻦ دارو ﺑﻄﻮر وﺳﻴﻌﻲ در درﻣﺎن اﻧﻴﻜﻮﻣﻴﻜﻮز و درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﻫﺎ در اﻧﺴﺎن ﻛﺎرﺑﺮد دارد،ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ
ﺗﺮﺑﻴﻨﺎﻓﻴﻦ داروی اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﺑﺮای درﻣﺎن ﻋﻔﻮﻧﺖ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻲ در اﻧﺴﺎن اﺳﺖ(1) . ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ اﻳﻦ دارو ﻧﺎدر اﺳﺖ و ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻼﻳﻢ
ﮔﻮارﺷﻲ ﻣﻼﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂ ،ﻫﭙﺎﺗﻮﭘﺎﺗﻲ (ﻧﺎدر) ،ﻧﻮﺗﺮوﭘﻨﻲ ﻳﺎ ﭘﻦ ﺳﻴﺘﻮﭘﻨﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .ﺗﺮﺑﻴﻨﺎﻓﻴﻦ در ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﺑﻄﻮر ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰی در
درﻣﺎن درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز ﺑﻜﺎر ﻣﻲ رود و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺰﺋﻮﻓﻮﻟﻮﻳﻦ اﺛﺮات ﻛﺸﻨﺪﮔﻲ ﻗﺎرچ ﺑﻴﺸﺘﺮی دارد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻌﻠﺖ دوره درﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﺘﺮ و
ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻣﺤﺪودﺗﺮ و ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻮدن در دوره ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ(ﺑﺮ ﺧﻼف ﮔﺮﻳﺰﺋﻮﻓﻮﻟﻮﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﺮاﺗﻮژن اﺳﺖ) ﺗﺮﺑﻴﻨﺎﻓﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ
ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮای ﮔﺮﻳﺰﺋﻮﻓﻮﻟﻮﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ(6)
55 -Multifocal
56 -Griseofulvin
57 -Ketoconazole
58 -Itraconazole
54 -Terbinafine
٩٣
واﻛﺴﻴﻨﺎﺳﻴﻮندر ﺳﺎل 1994 ﻧﻮﻋﻲ واﻛﺴﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﺑﺮای ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی و درﻣﺎن درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮز در ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﺗﻬﻴﻪ
ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﮔﺰارﺷﺎت،ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ واﻛﺴﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده اﻧﺪ، ﺗﻴﺘﺮاﻳﻤﻮﻧﻮﮔﻠﻮﺑﻴﻦ 59G آﻧﺘﻲ
ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﺧﻮﻧﺸﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل وﻗﺘﻲ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎی واﻛﺴﻴﻨﻪ ﺷﺪه ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ ﻗﺮار ﻣﻲ
ﮔﻴﺮﻧﺪ، در آﻧﻬﺎ ﺑﻴﻤﺎری اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد(13).
