اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ در ﻃﻲ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ
اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮی ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎی ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ از ﻣﻴﺰان اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻜﻴﻨﻚﻫﺎی ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺗﺎ ﺣﺪ زﻳﺎدی
ﻛﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﻫﻨﻮز اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻮأم ﺑﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ در ﻃﺐ اﻧﺴﺎﻧﻲ و داﻣﭙﺰﺷﻜﻲ ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ. در واﻗﻊ در
ﺳﺎلﻫﺎی اﺧﻴﺮ ﻛﺎرﺑﺮد ﺑﺴﻴﺎری از ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺑﺮای ﻛﺎﻫﺶ درد ﺣﻴﻦ ﻋﻤﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ.
در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﮔﻨﺠﺎﻧﻴﺪن ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ در ﭘﺮوﺗﻜﻞ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺨﺸﻲ از ﺑﻲدردی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز در ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎی دردﻧﺎک و
ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد ﺑﺪون اﻳﻦﻛﻪ ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ داروﻫﺎی ﺿﺪ درد ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ ﻣﻄﺮح ﺑﺎﺷﺪ.
داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻠﻮک ﻛﺎﻧﺎلﻫﺎی ﺳﺪﻳﻢ ﻏﺸﺎء ﻋﺼﺒﻲ و ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ﻫﺠﻮم ﻳﻮن ﻫﺎی ﺳﺪﻳﻢ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻋﺼﺐ ﻣﺎﻧﻊ از
دﭘﻮﻻرﻳﺰاﺳﻴﻮن آن ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﭘﻴﺎم ﻋﺼﺒﻲ در ﻃﻮل ﻋﺼﺐ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺑﺎ ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮی ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻋﻤﻼً اﻧﺘﻘﺎل ﭘﻴﺎمﻫﺎی دردﻧﺎک ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﺼﺎب ﻣﺮﻛﺰی (ﻧﺨﺎع و ﻣﻐﺰ) اﻧﺠﺎم ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل
ﺑﺮوز ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ و ﻣﺮﻛﺰی ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺑﻪ ﻋﻼوه ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﺠﻮﻳﺰ داروﻫﺎی ﺿﺪدرد ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺨﺪرﻫﺎ و NSAIDS ﻧﻴﺰ
ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.
ﺷﺎﻳﺎن ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﺳﺘﻪ داروﻳﻲ ﺿﺪدرد ﻛﻪ درد را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ از ﺑﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺳﺎﻳﺮ
داروﻫﺎ و ﺣﺘﻲ داروﻫﺎی ﻣﺨﺪر ﻓﻘﻂ از ﺷﺪت درد ﻣﻲﻛﺎﻫﻨﺪ و آن را ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ارزان ﺑﻮده و ﺑﻪ
ﺳﺎدﮔﻲ در دﺳﺘﺮس ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺧﻼف داروﻫﺎی ﻣﺨﺪر، داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﺪه ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻬﻴﻪ، ﻣﺼﺮف و ﻧﮕﻬﺪاری آنﻫﺎ
ﻧﻴﺎزی ﺑﻪ ﺛﺒﺖ دﻗﻴﻖ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻣﺼﺮف ﻧﺪارد.
در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺛﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻮﭘﻴﻮاﻛﺎﺋﻴﻦ و روﭘﻲواﻛﺎﺋﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮای ﺣﺪاﻗﻞ 6-4 ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻲدردی ﻛﺎﻣﻞ
اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻮد. ﺑﺎ اﻓﺰودن اﭘﻲﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان µg/mL 5 ﻣﻲﺗﻮان از ﻳﻚ ﻃﺮف ﺷﺪت و ﻃﻮل اﺛﺮ ﺑﻲﺣﺴﻲ را اﻓﺰاﻳﺶ داد و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺎ
١٠٥
ﻛﺎﻫﺶ ﺟﺬب ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ دارو، اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺑﻪ ﻋﻼوه در ﺑﻲﺣﺴﻲ اﻧﺘﺸﺎری ﻣﻴﺰان ﺧﻮنرﻳﺰی از ﻣﺤﻞ
ﺟﺮاﺣﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.
داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﻘﺪار و ﻏﻠﻈﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﻣﺤﻞ ﺻﺤﻴﺢ ﻗﺮار داده ﺷﻮﻧﺪ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺒﻮدن ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺑﻲﺣﺴﻲ
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ دارو در ﻣﺤﻞ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﺰرﻳﻖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮای ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺤﻞ دﻗﻴﻖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﺼﺐ از ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ
اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ اﻟﻜﺘﺮﻳﻜﻲ ﻋﺼﺐ و ﺳﻮﻧﻮﮔﺮاﻓﻲ. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺗﺰرﻳﻖ دارو در ﻣﺠﺎورت ﻋﺼﺐ
ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ، ﺷﺮوع ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻋﻼوه ﺑﺎ ﻣﻘﺪار ﻛﻢﺗﺮی دارو ﻣﻲﺗﻮان اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻮﻓﻘﻴﺖآﻣﻴﺰ ﺑﻮدن ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺑﻲﺣﺴﻲ
را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد.
ﺑﺮای ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺑﻲدردی ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﺣﻴﻦ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻏﺎﻟﺒﺎً از ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ (ﺗﺰرﻳﻖ دارو در ﻣﺤﻞ ﺑﺮش [preincisional infiltration] ﻳﺎ
ﭘﺎﺷﻴﺪن دارو در ﻣﺤﻞ ﺑﺮش [splash block]) ﻳﺎ ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪای (ﻣﺎﻧﻨﺪ اﭘﻴﺪورال و ﺑﻠﻮک ﺷﺒﻜﻪ ﺑﺎزوﻳﻲ) اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد. در
ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎی ﺑﺴﻴﺎر دردﻧﺎک و ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ، ﻣﻌﻤﻮﻻً از داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﻲ از ﭘﺮوﺗﻜﻞ ﺑﻲدردی ﭼﻨﺪ وﺟﻬﻲ اﺳﺘﻔﺎده
ﻣﻲﺷﻮد. در ﺑﻲدردی ﭼﻨﺪ وﺟﻬﻲ ﺗﺮﻛﻴﺐ داروﻫﺎی ﺿﺪدرد ﺑﺎ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎی ﻋﻤﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ (ﻣﺨﺪرﻫﺎ، NSAIDS، آﮔﻮﻧﻴﺴﺖﻫﺎی آﻟﻔﺎ2،
ﻛﺘﺎﻣﻴﻦ و ....) ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد.
ﺑﻲﺣﺴﻲ اﭘﻴﺪورال
ﺑﻲﺣﺴﻲ اﭘﻴﺪورال ﺑﻪ روش ﻛﻤﺮی- ﺧﺎﺟﻲ (Lumbosacral epidural) اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺘﺪاولﺗﺮﻳﻦ روش ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪای اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮای
ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎی اُرﺗﻮﭘﺪی اﻧﺪام ﺧﻠﻔﻲ، ﺟﺮاﺣﻲ ﺣﻔﺮه ﺷﻜﻤﻲ، دﺳﺘﮕﺎه ﺗﻨﺎﺳﻠﻲ- ادراری و ﻧﺎﺣﻴﻪ ﭘﺮﻳﻨﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد. اﻧﺠﺎم
ﺑﻲﺣﺴﻲ اﭘﻴﺪورال در ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺎده اﺳﺖ و ﺗﺎ ﺣﺪ ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﻴﺰان داروﻫﺎی ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﻲﻛﺎﻫﺪ. ﺑﺎ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻴﺰان داروی
ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ اﺳﺘﻨﺸﺎﻗﻲ از ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻗﻠﺒﻲ ﻋﺮوﻗﻲ اﻳﻦ داروﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
(Brachial plexus block) ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺷﺒﻜﻪ اﻋﺼﺎب ﺑﺎزوﻳﻲ
اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺑﻲﺣﺴﻲ در ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده اﺳﺖ. اﻳﻦ روش ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺑﺮای ﺟﺮاﺣﻲ اﻧﺪامﻫﺎی ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻗﺪاﻣﻲ در
ﻧﺎﺣﻴﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ از ﻣﻔﺼﻞ آرﻧﺞ (elbow) ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ. ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻟﻴﺪوﻛﺎﺋﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮان از داروﻫﺎی ﺑﻮﭘﻴﻮاﻛﺎﺋﻴﻦ و روﭘﻴﻮاﻛﺎﺋﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮای
ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺷﺒﻜﻪ اﻋﺼﺎب ﺑﺎزوﻳﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد. از دﺳﺘﮕﺎه ﻣﺤﺮک اﻋﺼﺎب ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﺮای ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺤﻞ دﻗﻴﻖ اﻋﺼﺎب اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه
اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺣﺠﻢ داروی ﻣﺼﺮﻓﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ.
(Infiltration anesthesia) ﺑﻲﺣﺴﻲ اﻧﺘﺸﺎری
از اﻳﻦ روش ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮای ﺟﺮاﺣﻲ ﻫﺎی ﭘﻮﺳﺘﻲ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺗﻮﻣﻮرﻫﺎ ﻳﺎ ﺿﺎﻳﻌﺎت ﭘﻮﺳﺘﻲ و ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﺑﺨﻴﻪ زﺧﻢﻫﺎی ﺳﻄﺤﻲ) ﻳﺎ ﺑﺮش
ﻻﭘﺎراﺗﻮﻣﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد. در ﺑﻲﺣﺴﻲ اﻧﺘﺸﺎری، ﻣﻌﻤﻮﻻً از داروﻫﺎی ﻟﻴﺪوﻛﺎﺋﻴﻦ ﻳﻚ درﺻﺪ (ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻳﺎ ﺗﻮأم ﺑﺎ ﺑﻮﭘﻴﻮاﻛﺎﺋﻴﻦ) اﺳﺘﻔﺎده
ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮان از ﺣﺠﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮی از دارو اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد ﺑﺪون اﻳﻦﻛﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﺷﺪﻳﺪاً اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ. ﺑﺎ ﻗﺮار دادن ﺳﻮﻧﺪ در ﻣﺤﻞ
ﺷﻜﺎف ﺟﺮاﺣﻲ ﻗﺒﻞ از ﺑﺨﻴﻪ ﻛﺮدن آن و ﺗﺰرﻳﻖ ﻣﻜﺮر دارو در داﺧﻞ ﺳﻮﻧﺪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻲدردی ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪت اﻳﺠﺎد ﻛﺮد.
(Intravenous regional anesthesia‐IVRA) ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪای ورﻳﺪی
در اﻳﻦ روش ﻛﻪ ﺑﺮای ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ اﻧﺪامﻫﺎی ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻛﺎرﺑﺮد دارد ﻣﻲﺗﻮان ﭘﺲ از ﺑﺴﺘﻦ ﺗﻮرﻧﻴﻚ داروی ﺑﻲﺣﺴﻲ را در ﻳﻜﻲ از
ورﻳﺪﻫﺎی ﺳﻄﺤﻲ ﺗﺰرﻳﻖ ﻛﺮد. ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪای ورﻳﺪی ﺑﺮای ﺟﺮاﺣﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪود 90 دﻗﻴﻘﻪ ﻃﻮل ﻣﻲﻛﺸﺪ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ﻟﻴﺪوﻛﺎﺋﻴﻦ ﺳﺎده (ﻓﺎﻗﺪ اﭘﻲﻧﻔﺮﻳﻦ) ﺗﻨﻬﺎ داروﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ روش ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻲﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد. داروی ﺑﻮﭘﻴﻮاﻛﺎﺋﻴﻦ اﺛﺮات ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ
ﻗﻠﺒﻲ ﺷﺪﻳﺪی دارد و ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻮدن ﺣﺎﺷﻴﻪ اﻳﻤﻨﻲ آن، ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ در ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻧﺎﺣﻴﻪای ورﻳﺪی اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد. در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از
١٠٦
ﻟﻴﺪوﻛﺎﺋﻴﻦ ﺣﺎوی اﭘﻲﻧﻔﺮﻳﻦ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﺲ از ﺑﺎز ﻛﺮدن ﺗﻮرﻧﻴﻚ و ورود اﭘﻲﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﺮدش ﺧﻮن ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ آرﻳﺘﻤﻲ ﻗﻠﺒﻲ و
ﺣﺘﻲ اﻳﺴﺖ ﻗﻠﺒﻲ ﺷﻮد.
(Ocular blocks) ﺑﻲﺣﺴﻲ ﭼﺸﻤﻲ
اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﻲﺣﺴﻲﻫﺎی ﭼﺸﻤﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻮأم ﺑﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ در دامﻫﺎی ﻛﻮﭼﻚ و اﺳﺐ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻔﻴﺪ اﺳﺖ. در ﺟﺮاﺣﻲ ﺧﺎرج ﻛﺮدن
ﻛﺮه ﭼﺸﻢ ﻳﺎ ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎی داﺧﻞ ﭼﺸﻤﻲ (intraocular surgery)، اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﻲﺣﺴﻲ ﭘﺸﺖ ﻛﺮه (Retrobulbar block) ﭼﺸﻢ ﻋﻼوه
ﺑﺮ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺑﻲدردی، از ﺣﺮﻛﺎت ﻛﺮه ﭼﺸﻢ در ﺣﻴﻦ ﺟﺮاﺣﻲ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد. در اﻳﻦ ﺣﺎل ﻧﻴﺎز ﺑﺮای داروﻫﺎی ﺷﻞﻛﻨﻨﺪه ﻋﻀﻼﻧﻲ
(و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮی ﺗﻨﻔﺲ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ) ﺑﺮای ﺑﻲﺣﺮﻛﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻛﺮه ﭼﺸﻢ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ.
(Intratesticular block) ﺑﻲﺣﺴﻲ داﺧﻞ ﺑﻴﻀﻪای
ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ روش ﺑﻲﺣﺴﻲ، ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ، ﺑﻲدردی و ﺷﻠﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ در ﺟﺮاﺣﻲ اﺧﺘﻪ ﻧﺮﻳﺎن ﺑﺎ داروﻫﺎی ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ اﺳﺘﻨﺸﺎﻗﻲ ﺑﻬﺒﻮد
ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. در ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺑﻪ روش داﺧﻞﺑﻴﻀﻪای در اﺳﺐ mL 30- 20 ﻟﻴﺪوﻛﺎﺋﻴﻦ 2 درﺻﺪ در ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎﻓﺖ ﺑﻴﻀﻪ ﺗﺰرﻳﻖ ﻣﻲﺷﻮد. دارو
از ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺮوق ﻟﻨﻔﺎوی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻛﺎﻧﺎل ﻣﻐﺎﺑﻨﻲ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه، ﺑﻨﺪ ﺑﻴﻀﻪ را ﺑﻲﺣﺲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد. اﻳﻦ روش ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻮأم
ﺑﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ، در ﺳﮓ و ﮔﺮﺑﻪ ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.
(maxillary & mandibular ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺣﻴﻦ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: ﺑﻠﻮک اﻋﺼﺎب ﻓﻚ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﺋﻴﻦ
(nerve blocks (ﺑﺮای اﻋﻤﺎل دﻧﺪانﭘﺰﺷﻜﻲ و ﺗﺮﻣﻴﻢ ﺷﻜﺴﺘﮕﻲﻫﺎی ﻓﻚ)، ﺑﻠﻮکﻫﺎی اﻧﮕﺸﺘﻲ در ﮔﺮﺑﻪ (ﺑﺮای ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺑﻨﺪ اول اﻧﮕﺸﺖ) و
ﺗﺰرﻳﻖ داﺧﻞ ﻣﻔﺼﻠﻲ (intra‐articular analgesia) (ﺑﺮای ﺗﺴﻜﻴﻦ درد ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ آﺗﺮوﺳﻜﻮﭘﻲ). ﺷﺎﻳﺎن ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺮ ﻳﻚ از
روشﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺮای ﺟﺮاﺣﻲ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻛﺎﻫﺶ دوز داروی ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ و ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از واﻛﻨﺶ
ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﻤﭙﺎﺗﻴﻚ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺤﺮﻳﻜﺎت دردﻧﺎک ﺑﻪ ﺗﺪاوم ﻳﻚ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﺑﺎ ﺛﺒﺎت و ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ
در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻜﻴﻨﻚ ﺻﺤﻴﺢ، دوز و ﺣﺠﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ داروی ﺑﻲﺣﺴﻲ، ﻋﻮارض ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮی ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ در
ﺣﻴﻦ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪک اﺳﺖ. ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻋﺎرﺿﻪ ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺗﺰرﻳﻖ اﺗﻔﺎﻗﻲ داروی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ورﻳﺪی اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ
ﺑﺮوز ﻋﻼﺋﻢ ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎ داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ (از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺸﻨﺞ و اﻳﺴﺖ ﻗﻠﺒﻲ) ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد. ﺑﺎ آﺳﭙﻴﺮه ﻛﺮدن ﺳﺮﻧﮓ ﻗﺒﻞ از ﺗﺰرﻳﻖ دارو
ﻣﻲﺗﻮان ﺧﻄﺮ ﺗﺰرﻳﻖ ورﻳﺪی را ﻛﺎﻫﺶ داد.
ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮی
ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮی ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﻪ ﺗﺪارک ﻳﻚ ﺑﻲدردی ﻣﺘﻌﺎدل و ﭼﻨﺪ وﺟﻬﻲ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮص
در ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎی دردﻧﺎک و ﺗﻬﺎﺟﻤﻲ ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﺪ. در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ داروﻫﺎی ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﺗﺰرﻳﻘﻲ و اﺳﺘﻨﺸﺎﻗﻲ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ و
ﺑﻲدردی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای دوره ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ ﻓﺮاﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. اﺳﺘﻔﺎده از داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﺑﺎ اﺛﺮ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ
درد ﺑﻴﻤﺎر را ﺗﺴﻜﻴﻦ دﻫﺪ و ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮای ﺷﺮوع اﺛﺮ داروﻫﺎی ﺑﻲدردی ﺗﺰرﻳﻘﻲ و ﺧﻮراﻛﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻏﻠﻈﺖ و دوز
ﻣﻨﺎﺳﺐ داروﻫﺎی ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻫﻴﭻﮔﻮﻧﻪ ﻋﻮارض ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ ﻳﺎ ﻣﻮﺿﻌﻲ (ﺻﺪﻣﻪ ﺑﻪ ﻋﺼﺐ) ﺑﺮوز ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎی
ﺑﻲﺣﺴﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﺮای ﺗﺪارک ﺑﻲدردی ﺣﻴﻦ ﻋﻤﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ، ﺑﺎﻳﺪ در ﺟﺮاﺣﻲﻫﺎی روزﻣﺮه در ﺑﻴﻤﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻬﻮش ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺪﻧﻈﺮ
ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
