ارتباط عشق و شهادت از منظر صدرالمتألهین

نامه الهیات

مقاله 4، دوره -10، شماره 41، اسفند 1396، صفحه 48-83

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

سید حسین سجادی¹؛ فاطمه عزیزی^{* 2}

¹استادیار دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تهران شمال

²دانش آموخته کارشناسی ارشد رشتة فلسفه و حکمت اسلامی- واحد تهران شمال

چکیده

هنگامی عشق حقیقی که همان عشق به خدا، صفات و افعال اوست، حقیقت نابش را جلوه‌گر می‌کند که به طمع بهشت و یا ترس از دوزخ نباشد، بلکه عشق به صرف تصور جمال و کمال در حضرت خداوندی باشد. از نظر صدرا کمال عشق به خدا این است که تمام دل به او تعلق گیرد و جان از تمایل به تمام آنچه جز خدا است، پاک شود. در این صورت معشوق در جان عاشق نشیند و او را به مقام فنا رسانده و عاشق، شهید عشق گشته است. نتیجة عشق دوسویه قتل است و کشتة عشق شهید است. کشته شدن در دولت عشق همان زندگی و پایندگی سعادتمندانه است و این فنا عین بقاست یعنی از هستی پنداری به نیستی رفتن و از نیستی به هستی حقیقی نائل گشتن است. بنابراین شهید، آینة تمام نمای عشق حقیقی است و در این شهادت یافتن، سوختن و فانی شدن، اساس بقاء و حضور و هستی نهفته است.

کلیدواژه‌ها

عشق؛ صدرالمتألهین؛ ملاصدرا؛ انسان؛ شهادت؛ حیات معقول

سایر فایل های مرتبط با مقاله

ارتباط عشق و شهادت از منظر صدرالمتألهین.pdf

مراجع