تحلیل و ارزیابی قابلیت‌های ژئومورفوتوریسمی منطقه شیروان دره سی سبلان بر اساس روش پری یرا

جغرافیای طبیعی

مقاله 3، دوره 11، شماره 42، اسفند 1397، صفحه 35-46   

نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی

نویسندگان

عزت الله قنواتی^{* 1}؛ مسلم قاسمی²؛ جبراییل کاظمی اردبیلی³

¹دانشیار گروه ژئومورفولوژی و رئیس دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی تهران، ایران

²استادیار گروه برنامه‌ریزی گردشگری، دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی تهران

³دانشجوی دکتری رشته ژئومورفولوژی دانشگاه خوارزمی تهران، ایران

چکیده

ژئومورفوتوریسم، به‌عنوان شاخه‌ای نو پا در صنعت توریسم طی سال‌های اخیر مورد توجه گرفته است. یکی از کارآمدترین مدل‌های ارزیابی ژئوتوریسمی، روش موسوم به پری یرا است. در این پژوهش، از این روش که اساس کار آن بر مبنای امتیاز دهی و رتبه‌بندی است، برای ارزیابی قابلیت‌های ژئومورفوتوریسمی منطقه شیروان دره سی سبلان استفاده گردیده است. در مدل پری یرا با تأکید بر مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی، ابتدا چهار عیار به نام‌های علمی، مکمل، محافظت و استفاده به‌دست‌آمده است، سپس از جمع‌بندی دو عیار علمی و مکمل، ارزش ژئومورفولوژیک و از جمع‌بندی دو عیار استفاده و محافظت، ارزش مدیریتی به دست می‌آید. از مجموع دو ارزش ژئومورفولوژیک و ارزش مدیریتی نیز ارزش نهایی استخراج می‌شود و بر این اساس طبقه‌بندی انجام می‌گیرد. به‌منظور اخذ نتایج جامع‌تر، از نظرات متفاوت 20 کارشناس در دو حوزه گردشگری و منابع طبیعی استفاده گردید. یافته‌های این پژوهش نشانگر آن است که این منطقه بر اساس روش پری یرا دارای ارزش بالای ژئومورفوتوریسمی است. لذا در صورت تشکیل ژئو پارک، این منطقه می‌تواند به‌عنوان اولین ژئو پارک در مناطق کوهستانی کشور و دومین ژئو پارک بعد از ژئو پارک قشم در سطح کشور، مطرح شود. 

کلیدواژه‌ها

ژئومورفوتوریسم؛ ژئو پارک؛ شیروان دره سی؛ روش پری یرا؛ منطقه سبلان

مراجع

1- بلادپس، علی (1390): ارزیابی پتانسیل‌های ژئومورفوتوریسم مناطق بیابانی ایران، مجموعه مقالات یازدهمین کنگره جغرافیدانان ایران.

2- رامشت، محمدحسین و مریم فیض االلهی (1392): اولویت‌بندی و رتبه‌بندی کانون‌های گردشگری دشت ابراهیم‌آباد یزد، مجله علمی پژوهشی برنامه‌ریزی فضایی، سال سوم، شماره دوم، پیاپی9، صص 1- 18.

3- زند مقدم، محمدرضا و لیلا پور نقی (1390): بررسی و مطالعه توان‌های محیطی منطقه لاریجان با تأکید بر توانمندی‌های آب‌های معدنی در جذب گردشگری، فصل‏نامه علمی پژوهشی جغرافیای انسانی، سال سوم، شماره دوم، صص 127- 142.

4- فخری، سیروس، مجتبی هدای آرانی و سعید رحیمی هرآبادی (1392): ارزیابی قابلیت ژئومورفوسایت‏های ناحیه‌ی مرنجاب در توسعه گردشگری از طریق مقایسه مدل‌های ژئومورفوتوریستی، دو فصل‏نامه ژئومورفولوژی کاربردی ایران، سال اول، شماره اول، صص 89- 104.

5- قنواتی، عزت ا... و ابراهیم بهشتی جاوید (1392): روش‌ها و تکنیک‏های جدید ترسیم نقشه‌های ژئومورفولوژی، تهران، انتشارات جهاد دانشگاهی.

6- قنواتی، عزت ا...، کرم، امیر و سعیده فخاری (1391): مروری بر روند تحولات ژئو توریسم و مدل‌های مورد استفاده آن در ایران، فصل‏نامه جغرافیایی سرزمین، سال نهم، شماره 34، صص 75- 91.

7- مدهوشی، مهرداد و نادر ناصرپور (1382): ارزیابی موانع توسعه گردشگری در استان لرستان، پژوهش‏نامه بازرگانی، شماره 28، صص 25- 58.

8- مشیری، سید رحیم، آقاجانی، فرشاد و اصغر نظریان (1385): امکان‌سنجی توسعه صنعت توریسم در شهرستان اردبیل، فصل‏نامه چشم‌انداز جغرافیایی، شماره سوم، شماره 3، صص 103- 118.

9- مختاری، داود، (1394)، ژئو توریسم، انتشارات دانشگاه تبریز.

10- مقیمی، ابراهیم، رحیمی هرآبادی، سعید، هدایی آرانی، مجتبی، علیزاده، محمد و حسن اروجی (1391): ژئومورفوتوریسم و قابلیت سنجی ژئومورفوسایت‏های جاده‌ای با بهره‌گیری از روش پری یرا (مطالعه موردی: آزادراه قم- کاشان)، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال دوازدهم، شماره 27، صص 163- 184.