ارزیابی ساختار بافتی آبشش ماهی شانک زرد باله Acanthopagrus latus در طی مواجهه کوتاه مدت با فنانترن

هیستو بیولوژی دامپزشکی

مقاله 2، دوره 8، شماره 1 - شماره پیاپی 15، اردیبهشت 1399، صفحه 61-70   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

مصطفی موسوی¹؛ نگین سلامات^{* 2}؛ عبدالعلی موحدی نیا³؛ پروین خردمند⁴

¹گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران.

²دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران.

³گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.

⁴گروه پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

چکیده

مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات ساختار بافتی آبشش ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) در مواجهه با غلظت های مختلف فنانترن تحت شرایط آزمایشگاهی به مدت 14 روز بانجام گرفت. بدین منظور، غلظت‌های مختلف فنانترن ( 0 ، 2 ،20، 40 و 70 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به صورت درون صفاقی به ماهیان شانک زردباله تزریق شد. سپس نمونه‌های بافتی از آبشش 100 قطعه A. latus (5 نمونه/گروه/روز) جهت انجام مطالعات هیستولوژیک و هیستومتریک در روزهای 1، 3، 7 و 14 جدا شده و در محلول بافر فرمالین به مدت 48 ساعت تثبیت شدند. سپس نمونه ها با استفاده از روش‌های معمول بافت‌شناسی آماده سازی شدند. مقاطع بافتی به ضخامت 6-5 میکرومتر تهیه و با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین رنگ امیزی شدند. همچنین ، درجه تغییرات بافتی (Degree of tissue changes) (DTC) آبشش جهت ارزیابی سلامت اندام محاسبه شد. نتایج نشان داد که هیپرپلازی سلول های تیغه های آبششی و اتصال تیغه ها و جداشدن اپی‌تلیوم تیغه های آبششی از غشا پایه، عمده ترین تغییرات بافتی آبشش ماهیان در مواجهه با فنانترن بود. بیشترین مقدار DTC آبشش، در ماهیان تیمار شده با mg/kg 70 فنانترن در روز هفتم نمونه برداری اندازه گیری شد. میانگین DTC این گروه نشاندهنده آسیب بافتی متوسط تا شدید بود. حداقل میزان DTC در ماهیان تیمار شده با mg/kg 2 فنانترن ثبت شد که نشاندهنده مقاومت ماهیان به این مقدار از فنانترن بود. بر اساس نتایج به نظر می رسد که ارتباط نزدیکی میان میزان تغییرات بافتی و غلظت آلاینده وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

شانک زردباله؛ آبشش؛ فنانترن

مراجع