بررسی عوامل موثر در سرزندگی مجتمع‌های مسکونی بزرگ مقیاس: مطالعه موردی مجتمع مسکونی آسمان تبریز

فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی

مقاله 5، دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 26، اردیبهشت 1394، صفحه 69-85   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی استخراج ازرساله و پایان نامه

نویسندگان

میرستار صدرموسوی،¹؛ محمدرضا پورمحمدی¹؛ علی آذر^{* 2}

¹استاد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

²دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

چکیده

چکیده
    اگر شهر به مانند یک موجود زنده فرض شود برای ادامه زندگی به سرزندگی و نشاط نیازمند است. برخورداری از مسکن مناسب به عنوان پایه و اساس سرزندگی، نقش زیادی در آسایش شهروندان دارد. امروزه تأمین مسکن به عنوان یکی از مسائل اساسی در ساخت و توسعه شهرها مطرح است. در ایران همراه با رشد شهرنشینی و ازدیاد جمعیت و کمبود زمین مناسب جهت ساخت و ساز، احداث مجتمع‌های مسکونی از جمله اقداماتی در جهت پاسخ گویی به این نیاز روزافزون مسکن می‌باشد. اما در شرایط فعلی مجتمع­های مسکونی از نظر برخی از نظریه پردازان شهری از جهت مطلوبیت­های شهری با مشکل مواجه هستند که فقدان یا پایین بودن میزان سرزندگی از جمله آن‌ها می­باشد. سازگاری بین کاربری­ها، داشتن فضای شهری مطلوب، امنیت شهری و سرمایه اجتماعی از شاخص­های موثر سرزندگی در سطح مجتمع­های مسکونی محسوب می­گردد. بررسی و تبیین مفهوم سرزندگی در مجتمع­های مسکونی بزرگ مقیاس و مشخص نمودن عوامل اصلی موثر در سرزندگی مجتمع­های مسکونی از اهداف این تحقیق می­باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و توسعه­ای می­باشد و روش بررسی آن به صورت توصیفی – تحلیلی می­باشد. با توجه به نتایج تحلیل عاملی اکتشافی روی 29 متغیر سرزندگی مجتمع­مسکونی آسمان، چهار عامل به عنوان عامل­های اصلی شناسایی گردیدند. عامل اول (عامل کالبدی)با مجموع بار عاملی 17/7 از نظر مجموع و با میانگین 79/. در صدر عوامل سرزندگی مجتمع مسکونی آسمان قرار گرفته است. عامل دوم (اجتماعی- فرهنگی) با مجموع 85/3 و با میانگین 37/. و عامل سوم (اقتصادی) با مجموع39/. بار عاملی و با میانگین73/. و عامل چهارم نیز (عامل محیطی) با مجموع بارعاملی24/3 و با میانگین 81/. در مرتبه‌های بعدی قرار دارد. همچنین نتایج نحقیق نشان داد، بر اساس آزمون T-test میزان سرزندگی در مجتمع مسکونی آسمان در حد 81/3 قرار دارد که بیانگر وضعیت مناسب آن نسبت به سایر سکونتگاه‌های شهری می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

واژگان کلیدی: سرزندگی؛ مجتمع‌های مسکونی؛ پایداری شهری؛ کیفیت شهری

مراجع

منابع

حسین زاده، کریم و دیگران (1388)، «تحلیلوارزیابیکیفیسنجهایپایداریشهریدرشهرتبریز»، فصلنامه مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه­ای، سال اول، شماره دوم، پاییز، صص 18-1.

خستو، مریم و سعیدی رضوانی، نوید (1389)، «عواملموثربرسرزندگیفضاهایشهری»، نشریه هویت شهر، سال چهارم، شماره 6، صص 74-64.

عبداله زاده طرف، اکبر (1387)، تدوین اصول واحکام طراحی فضاهای بین مجتمع‌های مسکونی با رویکرد سرزندگی فضایی-اجتماعی، پایان­نامه کارشناسی ارشد طراحی شهری، تهران، دانشگاه علم و صنعت ایران.

گلکار، کوروش (1386)، «مفهوم کیفیت سرزندگی در طراحی شهری»، نشریه علمی پژوهشی صفه، شماره 44.

لنارد، کروهرست، سوزان وهنری (1377)، «طراحی فضای شهری و زندگی اجتماعی» فصلنامه، معماریوشهرسازی، شماره 44 و45، صص 25-36.

لینچ، کوین (1386)؛ تئوری شکل خوب شهر، ترجمه ی سید حسین بحرینی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.

Jacobs, J. , 1961, the Death and Life of Great American Cities. Vintage Books, New York

Landry,Charles; Bianchini ,Franco (1994),The Creative city, published by comedia the Round, Bounres Green,Glos

Lee, K. & Allen, N. J. (2002). Organizational citizenship behavior and workplace deviance: The role of affect and cognation. Journal of Applied Psychology, 87: 131-142.

Oberlink,mia R. 2008. »Opportunities for creating livable communities«, New York.

Rogers, G. O. , & Sukolratanametee, S. 2009. Neighborhood Design and Sense of Community: Comparing Suburban Neighborhoods in Houston Texas. Landscape and Urban Planning,vol 92, 325-334.

Selezneva, Elena (2011), «Urban Vitality: Exploring the Centrality Condition», Delft University of Technology, department of Urbanism, Delft University of Technology, Delft.

Paumier, CY, (2007). » Creating a Vibrant City Center«, (ULI)Urban Land Institute, Washington, D. C.

United Nations Environment Programmed (UNEP), 2007. Livable Cities.