مقایسه نقش ثبات سیاسی در الگوی توسعه مالزی و ترکیه با الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت

فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی

مقاله 4، دوره 11، شماره 38، اردیبهشت 1398، صفحه 50-65   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/pir.2019.664715

نویسندگان

امیرابراهیم رسولی¹؛ غلامرضا خواجه سروی^{* 2}

¹دانشجوی دکتری دانشگاه علامه طباطبایی

²دانشیار علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

کشورهای ایران، ترکیه و مالزی، سه کشور اسلامی هستند که از لحاظ ویژگی‌های داخلی شباهت زیادی با یکدیگر دارند؛ هر سه، کشورهای مسلمان با تنوع قومی و فرهنگی گسترده هستند که در گذشته در شمار کشورهای کمتر توسعه‌یافته قرارداشته و تقریباً هم‌زمان باهم، به‌طراحی الگوی پیشرفت پرداختند. جمهوری اسلامی ایران الگوی اسلامی ـ ایرانی پیشرفت را طراحی کرد وکشورهای ترکیه و مالزی، مبانی اسلامی را با الگوها ونظریه‌های نوسازی غربی ترکیب کردند. پژوهش حاضر، باروش توصیفی ـ تحلیلی به دنبال ارزیابی الگوهای پیشرفت در سه کشور مذکور، چهارچوب نظری ثبات سیاسی در این کشورها واثرگذاری وعملکرد این ثبات سیاسی در پیشرفت کشور است. مقایسه الگوی پیشرفت در کشورهای مذکور نشان داد که در هر سه الگو، مبانی اسلام و عمل به اصول اسلامی مورد توجه بوده و اهداف غایی دولت‌ها در توسعه دادن کشور، دستیابی به اهداف انسانی مدنظر اسلام، نظیر عدالت اجتماعی و زدودن فقر است. به نظر می‌رسد، کارآمدترین و موفق‌ترین الگوی پیشرفت برای هر کشوری، الگویی باشد که بر اساس ویژگی‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دینی و... آن کشور و با نکته‌برداری و الهام‌گیری از تجارب موفق کشورهای پیشرفته طراحی شود.

کلیدواژه‌ها

ثبات سیاسی؛ الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت؛ دولت توسعه گرا؛ الگوی پیشرفت؛ کشورهای مسلمان جهان سوم

مراجع

احمدی قاسم‌آبادی سفلی، یوسف و ذاکرف، گ.ن. (1394). بررسی مشکلات فرایند مدرنیزاسیون در ایران معاصر و اثرات آن برجهانی شدن. فصلنامه علوم سیاسی. دوره یازدهم. شماره 30. 

ازکیا، مصطفی و غفاری، غلامرضا. (1395). جامعه‌شناسی توسعه. تهران: انتشارات دفتر پژوهش‌های مؤسسه کیهان. چاپ دوازدهم. 

اسپریگنز، توماس. (1394). فهم نظریه‌های سیاسی. مترجم: فرهنگ رجایی. تهران: انتشارات آگه. چاپ هفتم. 

اسماعیلی سنگری، محمدحسین و ساقی منامن، نقی. (1393). «الگوی اسلامی- ایرانی توسعه و پیشرفت (فرصت‌ها، اهمیت و متدولوژی)». گیلان: همایش شناخت راهکارهای توسعه استان گیلان.

امرائی، حسن. (1388). مهندسی سیاست. تهران: انتشارات شوکا. چاپ اول.

اناک جوان، جایوم. (1390). سیاست و حکومت در مالزی. مترجمان: مجید خورشیدی و فخرالدین سلطانی. تهران: انتشارات سایه‌گستر. چاپ اول. 

بالدوین، جورج. (1394). برنامه‌ریزی و توسعه در ایران. مترجم: میکائیل عظیمی. تهران: انتشارات علم. چاپ اول. 

تودارو، مایکل. (1391). توسعه اقتصادی در جهان سوم. مترجم: غلامعلی فرجادی. تهران: انتشارات کوهسار. چاپ نوزدهم. 

حداد عادل، غلامعلی. (شهریور 1389). «ویژه‌نامه الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت». خبرگزاری فارس. سخنرانی در نخستین نشست اندیشه‌های راهبردی. 

زیباکلام، صادق. (1384). از هانتینگتون و خاتمی تا بن‌لادن؛ برخورد یا گفتگوی میان تمدن‌ها. تهران: انتشارات روزنه. چاپ اول. 

سنچولی، زینب. (1392). «تبیین ماهیت الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت». دو فصلنامه الگوی پیشرفت اسلامی- ایرانی. دوره دوم. شماره 3. 

سیف، احمد. (1397). مقدمه‌ای بر اقتصاد سیاسی در عصر جهانی کردن. تهران: انتشارات نگاه. چاپ اول. 

سیف‌الله، مراد. (1389). «ارزیابی راهبردی مدیریت توسعه اقتصادی کشور جمهوری اسلامی ایران (آسیب‌شناسی و پیشنهاد الگوی مناسب)». مجله علوم انسانی دانشگاه امام حسین (ع). شماره 79. 

شبان نیا، قاسم. (1389). «رابطه عدالت و پیشرفت در دولت دینی. دو فصلنامه علمی- تخصصی معرفت سیاسی». شماره 3. 

شیرزادی، رضا. (1389). «دولت و توسعه سیاسی در مالزی». فصلنامه مطالعات سیاسی. دوره سوم. شماره 3. 16 قاضی‌زاده، سید ضیاءالدین. (1389). «الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و نقش نیروهای مسلح». فصلنامه راهبرد دفاعی. سال هشتم. شماره 31. 

کمیجانی، اکبر. (1392).«اقتصاد سیاسی و رشد اقتصادی. فصلنامه پژوهش‌ها و سیاست‌های اقتصادی». سال بیست و یکم. شمارة65. 

کمیلی، محمد. (1391). «الگوی ایرانی- اسلامی پیشرفت در حوزه مدیریت شهری». تهران: اولین همایش ملی مدیریت شهری در افق 1404. مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه شریف. 

لاله، بسیم. (1392). «علل پیشرفت ترکیه به روایت وزیر اقتصادش». روزنامه شرق. شمارة1735. ص 5. 

محمد، ماهاتیر. (1393). اسلام، دانش و مسائل بین‌المللی؛ علل پیشرفت مالزی به بیان ماهاتیر محمد. مترجم: محمدرضا رضایی پور. تهران: انتشارات رسا. چاپ سوم. 

نبوی، سید عبدالامیر. (1390). ایران و دولت توسعه‌گرا (1357-1320). فصلنامه علوم سیاسی. دوره ششم. شماره 3. 

هژبرکیانی، کامبیز و خدامردی، مریم. (1381). رابطه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و دولتی در ایران. فصلنامة پژوهش‌های اقتصادی ایران. شمارة10. 

یشیلدا، بیرول و روبین، بری. (1394). اسلامیزاسیون در ترکیه. مترجم: نوزن اعتضادالسلطنه. تهران: انتشارات صمدیه. چاپ اول. 

الیگور، بانو. (1393). بسیج اسلام سیاسی در ترکیه. مترجم: آزاد حاجی آقایی. تهران: انتشارات فرهنگ شناسی. چاپ اول.

Campos, N. F., Karanasos, M. G., & Tan, B. (2012). Two to tangle: Financial development, political instability and economic growth in Argentina. Journal of Banking & Finance, 36(1), 290-304.

Jong-A-Pin, R. (2009). On the measurement of political instability and its impact on economic growth. European Journal of Political Economy, 25(1), 15-29.

Khan, S. U., & Saqib, O. F. (2011). Political instability and inflation in Pakistan. Journal of Asian economics, 22(6), 540-549.

Mauzy, D. K., & Milne, R. S. (2002). Malaysian politics under Mahathir. Routledge.

Teik, K. B. (2003). Beyond Mahathir: Malaysian politics and its discontents. Zed Books.

Thomas, M. L. (2006). Encyclopedia of the Developing World. New York. London: Routledge.