تشخیص آلودگی گاومیش‌های‌ بومی به تیلریا اورینتالیس در استان آذربایجان‌غربی با استفاده از روش‌های مولکولی و میکروسکوپی

آسیب‌شناسی درمانگاهی دامپزشکی

مقاله 4، دوره 13، 1 (49) بهار، اردیبهشت 1398، صفحه 41-55   

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jvcp.2019.664881

نویسندگان

بابک نریمانی¹؛ ناصر حقوقی راد^{* 2}؛ پرویز شایان³؛ صادق رهبری⁴؛ کسری اسمعیل نیا⁵

¹دانش‌آموخته دکترای دستیاری، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، گروه پاتوبیولوژی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²استاد گروه پاتوبیولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

³استاد گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، تهران، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

⁴استاد گروه پاتوبیولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

⁵استاد بخش تحقیق و تولید واکسن انگلی، موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.

چکیده

عامل ایجادکننده بیماری تیلریوز در گاوها، انگل تک­یاخته­ای خونی داخل سلولی اجباری به نام تیلریا آنولاتا بوده که باعث کم­خونی شدید، خیز شدید ریه­ها و به­خصوص در دام­های غیربومی موجب مرگ سریع می­شود.هدف این مطالعه، تعیین آلودگی گاومیش­های بومی و ارتباط آن با عوامل محیطیدر چهار شهراستان آذربایجان­غربی با روش­های میکروسکوپی و مولکولی بود. به­طور تصادفی 291 نمونه خون از گاومیش­های منطقه از اسفند 1392 تا تیر 1393 جمع­آوری گردید. روش­های PCRمستقیم و PCRsemi-nested نیز برای ارزیابی DNAگونه­های انگل تیلریا با استفاده از جفت­پرایمرهای ویژه جزء 18S-rRNAمورد استفاده قرار گرفتند. در بررسی میکروسکوپی، حضور این انگل در 4 رأس گاومیش (37/1 درصد از گاومیش­های مورد آزمایش) تأیید گردید. بررسی­های مولکولی نیز نشان داد که نمونه­های خون در 4 مورد از 291 رأس گاومیش (37/1 درصد از موارد) به انگل تیلریا آنولاتا­(Theileriaannulata) آلوده بودند.همچنین این مطالعه نشان داد که دو رأس گاومیش ماده بالغ (68/0 درصد از گاومیش­های مورد آزمایش) به­طور هم­زمان به گونه تیلریا اورینتالیس (Theileria orientalis) هم آلوده بوده­اند. شیوع ظاهری و واقعی آلودگی گاومیش­ به تیلریا آنولاتادر روش مولکولی به­ترتیب 37/1 و 1 درصد به­دست آمد. شانس آلودگی به گونه­هایتیلریا آنولاتا و تیلریا اورینتالیس برابر بود. شیوع مولکولی تیلریا آنولاتا در شهرهای ارومیه و سلماس به­ترتیب 2/2 و 3/2 درصد بود که اختلاف معنی­داری با هم داشتند (05/0p <). شیوع مولکولی تیلریا اورینتالیس در شهر ارومیه 2/2 درصد برآورد شد. این مطالعه برای اولین بار تایید کرد کهانگلتیلریا اورینتالیس در گاومیش­های بومی شهر ارومیه ایران وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

تیلریا اورینتالیس؛ گاومیش؛ آزمایش میکروسکوپی؛ تشخیص مولکولی؛ آذربایجان‌غربی

مراجع

• Ahmad, J.S. and Melhorn, H. (1999). Review: The cellular basis of the immunity and immunopathogenesis of tropical theileriosis. Parasitological Research, 85(7): 539-549.
• Aktas, M., Altay, K. and Dumanli, N. (2006). A molecular survey of bovine Theileria parasites among apparently healthy cattle and with a note on the distribution of ticks in eastern Turkey. Veterinary Parasitology, 138(3-4): 179-185. 
• Al-Saeed, A., Lokman, O., Mohammed, J. and Ahmed, J. (2010). Epidemiological studies on tropical theileriosis (Theileria annulata infection of cattle) in Kurdistan region, Iraq. Parasitology Research, 106(2): 403-407.
• Arjmand-Yamchi, J. and Tavassoli, M. (2016). Survey on infection rate, vector and identification of Theileria annulata in cattle from Northwest, Iran. Journal of Parasitic Diseases, 40(3): 1071-1076.
• Bishop, R., Musoke, A., Morzaria, S. and Gardner, M. (2004). Theileria: intracellular protozoan parasites of wild and domestic ruminants transmitted by Ixodid ticks. Parasitology, 129 Suppl: 271-283.
• Brown, C.G.D. (1990). Control of tropical theileriosis (T. annulata infection) of cattle. Parasitologia, 32(1): 23-31.
• Hashemi-Fesharaki, R. (1988). Control of   T. annulata in Iran. Parasitology Today, 4(2): 36-40.
• Hashemi-Fesharaki, R., Habibi, G.R. and Ahourai, P. (1998). Delayed type hypersensitivity theilerian test in cattle vaccinated against T. annulata infection. Veterinary Parasitology, 75(2-3): 261-267.
• Hayashida, K., Hara, Y., Abe, T., Yamasaki, C., Toyoda, A., Kosuge, T., et al. (2012). Comparative genome analysis of three eukaryotic parasites with differing abilities to transform leukocytes reveals key mediators of Theileria-induced leukocyte transformation. MBio American Society of Microbiology, 10(1128)/mBio: 00204-00212.
• Hoghooghi-Rad, N., Ghaemi, P., Shayan, P., Eckert, B. and Sadr-Shirazi, N. (2011). Detection of native carrier cattle infected with Theileria annulata by Semi-nested PCR and smear method in
• Golestan province of Iran. World Applied Sciences Journal, 12(3): 317-323.
• Hoseini, S.H., Haddadzadeh, H., Meshgi, B., Nabian, S. and Razavi, M. (2003). Domestic animals parasitic infections. Iran: Tehran, Tehran University Press, pp: 41-57. [In Persian]
• Ilhan, T., Williamson, S., Kirvar, E., Shields, B. and Brown, C.G. (1998). T. annulata: Carrier state and immunity. Annals of the New York Academy of Sciences, 29(849): 109-125.
• Ota, N., Mizuno, D., Kuboki, N., Igarashi, I., Nakamura, Y., Yamashina, H., et al. (2009). Epidemiological survey of   T. orientalis in grazing cattle in the eastern part of Hokkaido, Japan. The Journal of Veterinary Medical Science, 71(7): 937-944.
• Ranjbar-Bahadori, Sh., Eslami, A. and Aghaebrahini-Samani, R. (2007). A survey on parasitic Infestation of native ruminants of Golestan Province. Journal of Veterinary Research, 62(5): 303-305.
• Safarpoor-Dehkordi, F., Parsaei, P., Saberian, S., Moshkelani, S., Hajshafiei, P., Hoseini, S.R., et al. (2012). Prevalence study of T. annulata by comparison of four diagnostic techniques in Southwest Iran. Bulgarian Journal of Veterinary Medicine, 15(2): 123-130.
• Salim, B., Bakheit, M.A., Kamau, J., Nakamura, I. and Sugimoto, C. (2010). Nucleotide sequence heterogeneity in the small subunit ribosomal RNA gene within T.equi from horses in Sudan. Parasitology Research, 106(2): 493-498.
• Savini, G., Onuma, M., Scaramozzino, P., Kakuda, T., Semproni, G. and Langella, V. (1998). First report of T. sergenti and T. buffeli/orientalis in cattle in Italy. Annual New York Academy Science, 849: 404-407.
• Shah Hoseini, M.H. and Seyed Reza Tehrani, S.M. (2001). Polymerase chain reaction. Iran: Tehran, Parsian Press, pp: 127-159. [In Persian]
• Shayan, P. and Rahbari, S. (2005). Simultaneous differentiation between Theileria spp. and Babesia spp. on stained blood smear using PCR. Parasitology Research, 62(2): 15-20.
• Shaw, M.K. (2002). Theileria development and host cell invasion. In: World Class Parasites, 3, Theileria. Dobbelaere, D.A.E. and Mc Keever, D.J. editors. UK: London, Kluwer, Boston, pp: 1-22.
• Striepen, B., Jordan, C.N., Reiff, S. and van Dooren, G.G. (2007). Building the perfect parasite: Cell division in Apicomplexa. PLOS Pathogens, 3: 691-698.
• Tavassoli, M. (2006). Veterinary Protozoalogy. 1st ed., Iran: Urmia, Jahad Daneshgahi Press, pp: 186-200. [In Persian]
• Thrusfield, M. (2005). Veterinary Epidemiology. 3rd ed., UK: Oxford, Blackwell Publishing, pp: 232-234.
• Uilenberg, G. and Hashemi-Fesharaki, R. (1984). T. orientalis in Iran. Veterinary Quarterly, 6(1): 1-4.
• Yokoyama, N., Ueno, A., Mizuno, D., Kuboki, N., Khukhuu, A., Igarashi, I., et al. (2011). Genotypic diversity of Theileria orientalis detected from cattle grazing in Kumamoto and Okinawa prefectures of Japan. Journal of Veterinary Medical Sciences, 73(3): 305-312.