بررسی اثر استفاده از منابع کربنی بومی (آب پنیر، سبوس جودوسر، آرد برنج) در تولید تخمیری لایزین بوسیله کورینه باکتریوم گلوتامیکوم

میکروب شناسی مواد غذائی- Journal of Food Microbiology

مقاله 7، دوره 6، شماره 1، اردیبهشت 1398، صفحه 67-78   

نوع مقاله: اصیل پژوهشی

نویسندگان

زهرا محمدزاده فریزهندی¹؛ غزل لبیکی^{* 2}

¹دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع غذایی ، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی ، دانشکده داروسازی ، علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران .

²گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی ، دانشکده داروسازی ، علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران

چکیده

لایزین جزو اسیدهای آمینه ضروری بوده که در بدن انسان ساخته نمی شود ، اما با توجه به نیاز بدن به آن و همچنین کاربرد در بخشهای مختلف حوزه سلامت ، بهینه سازی و اقتصادی تر کردن فرآیند تولید آن حائز اهمیت می باشد . متداولترین روش تولید لایزین ، تخمیر میکروبی بوده و ترکیبات مغذی محیط کشت تخمیر بر رشد میکروارگانیسم و تولید متابولیت میکروبی موثر می باشند . بر این اساس پژوهش فوق ، با هدف بررسی اثر سوبستراهای مغذی بومی و ارزان قیمت ، به عنوان تامین کننده اصلی انرژی میکروارگانیسم ، بر رشد و محصول دهی سویه طراحی و انجام شده است . برای این منظور مقادیر مختلف( g/lit) از سوبستراهای آب پنیر (100، 135،170) ، آرد برنج (100، 135،170) و سبوس جو (100، 170، 220) به طور جداگانه به محیط کشت تخمیر کورینه باکتریوم گلوتامیکوم افزوده شده و در ساعتهای 68 و 116 تخمیر ، شاخص های رشد مانند pH محیط ، بیومس تولیدی، سرعت رشد ویژه میکروارگانیسم ، مورفولوژی سویه و مقدار اسید آمینه تولید شده مورد سنجش قرار گرفته و با حالت شاهد (100 g/lit گلوکز ) مقایسه شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین مقدار لایزین تولیدی به ترتیب از محیط های حاوی 135 g/lit آب پنیر ، 170 g/lit آرد برنج و 220g/lit جو دو سر به دست آمده است . این نتایج بیان می دارند که ترکیبات مذکور ، برای استفاده در فرآیندهای زیستی مناسب بوده و می توانند بعنوان منابع مغذی اصلی مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه‌ها

لایزین؛ محیط کشت تخمیر؛ کورینه باکتریوم گلوتامیکوم؛ آب پنیر؛ سبوس جو دو سر و آرد برنج

مراجع