اسطوره خون (بررسی برخی کارکردهای وابسته به خون و نمود آن در شاهنامه)

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 4، دوره 15، شماره 55، تیر 1398، صفحه 107-140   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

حسن حیدری^{* 1}؛ مژگان صادق پور مبارکه²

¹دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک

²دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک

چکیده

زندگی آدمی با اسطوره و آیین عجین شده است؛ اشتراک در مفاهیمی چون رنج، شادی، جنگ، صلح، عشق و سایر عواطف، روزنه‌ای به سوی یک حس مشترک می‌گشاید که دلیلی برای روی آوردن انسان‌های تنها، به جمع می‌شود و به اسطوره و آیین آن‌ها معنا می‌بخشد. خون، بخشی از وجود زیستی آدمی و حیات سیال اوست که از پیکر فرد فراتر رفته، به میان افراد رسیده، بخشی از حس مشترک آدمیان را تشکیل داده و به نوبة خود منشأ بسیاری از اسطوره‌ها و آیین‌های کهن در زندگی فردی و اجتماعی بشر شده است. اسطورة خون در میان ملت‌های مختلف به صورت‌های گوناگون نمود یافته ‌است. در میان اقوام ایرانی، اسطوره‌های مربوط به آن متنوع است که بخشی از آن‌ها در پیکر حماسة ملی ایران بروز و ظهور پیدا کرده‌ است. ریختن خون و نوشیدن آن از جمله موارد تلفیق آیین و اسطوره است که در شاهنامه دیده می‌شود. این پژوهش با رویکرد تحلیلی ـ تطبیقی همراه با شواهدی از فرهنگ‌های مختلف به بررسی اسطورة خون و کارکردهای آیینی آن، با توجه به داستان‌های شاهنامه پرداخته است. نتیجه تحقیق نشان می‌دهد که این اسطوره عمدتاً به صورت‌های بلاگردانی، دفع شرّ، کین‌خواهی، سوگواری، حیات و نیروی دوباره، کارکردی آیینی یافته است.

کلیدواژه‌ها

اسطورة خون؛ باروری؛ بلاگردانی؛ شست‌وشو در خون؛ نوشیدن خون

مراجع

کتابنامه

آزادی ده عباسی، نجیمه. 1394. «رمزگشایی آیین قربانی در اسطوره، عرفان و فرهنگ». ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب. س11، ش 38، صص40-11.

آقایی میبدی، احمد. 1390. «فطری بودن قربانی و راز انحرافات آن در ادیان ابتدایی». معرفت ادیان. س2. ش2. صص142-117.

آیدنلو، سجاد. 1393. «مشابهات حماسه ارمنی دلاوران ساسون و شاهنامه». جستارهای ادبی. ش185. صص41-1.

ــــــــــــ .1389.  بررسی و تحلیل چند رسم پهلوانی». دو فصلنامة مطالعات داستانی. ش1. صص36-5.

اسدی طوسی، علی‌بن احمد. 1376. گرشاسپ‌نامه. به اهتمام حبیب یغمایی. تهران: دنیای کتاب.

اسماعیل‌پور، ابوالقاسم. 1391. اسطوره بیان نمادین. چ3. تهران: سروش.

اسمیت، ژوئل.1384. فرهنگ اساطیر یونان و روم. ترجمة شهلا برادران خسروشاهی. تهران: روزبهان و فرهنگ معاصر.

افشاری، مهران. 1382. «اعجاز قطره (نشانه‌هایی از اعجاز ایزد نباتی در قصه‌های عامیانة فارسی)». مجلة ایران شناسی. س15. ش59. صص557-564.

افشاری، مهرداد .1385. تازه به تازه نو به نو. با مقدمة کتایون مزداپور.تهران: چشمه.

الیاده، میرچا و دیگران. 1388. جهان اسطوره‌شناسی. ترجمة جلال ستاری. چ3. تهران: مرکز.

ـــــــــــــــــ .1376. رساله در تاریخ ادیان. ترجمة جلال ستاری. چ2. تهران: سروش.

ـــــــــــــــــ . 1392. چشم اندازهای اسطوره. ترجمة جلال ستاری. تهران: توس.

امامی، نصراله و محمدرضا صالحی مازندرانی، نوشین مالگرد. 1392. «دگردیسی خون به مار در گرشاسب‌نامه». شعرپژوهی (بوستان ادب). دانشگاه شیراز. س5. ش2. صص15-1.

ایونس، ورونیکا. 1373. شناختاساطیرهند. ترجمة باجلان فرّخی. تهران.:اساطیر.

بهار، مهرداد. 1387. از اسطوره تا تاریخ. چ6. تهران: چشمه.

ــــــــــ . 1391. پژوهشی در اساطیر ایران. چ9. تهران: آگه.

بیانی، شیرین. 1389. دین و دولت در ایران عهد مغول. تهران: دانشگاهی.

جاهودا،‌ گوستاو. ‌1371. ‌روان‌شناسی‌ خرافات. ‌ترجمة ‌محمد‌تقی ‌براهنی. مشهد: ‌البرز‌.

حکیم، منوچهرخان. 1388. اسکندرنامه (بازسازی کهنه‌ترین نسخة اسکندرنامه نقالی). به کوشش علیرضا ذکاوتی قراگزلو. تهران: سخن.

خالقی مطلق، جلال. 1381. سخن‌های دیرینه (سی‌گفتار دربارة فردوسی و شاهنامه). چ1. تهران: افکار.

خوارزمی، حمیدرضا. 1392. «باور بلاگردانی در شاهنامه». دو فصلنامة فرهنگ و ادبیات عامه. س1. ش2. صص24-1.

دادگی، فرنبغ.1390. بندهش. ترجمة مهرداد بهار .چ4. تهران: توس.

رستگار فسایی، منصور. 1388. اژدها در اساطیر ایران. تهران: توس.

رضایی، مهدی. 1382. «آیین‌های تدفین اقوام باستان». کتاب ماه هنر. ش 55 و 56. صص134-120.

ـــــــــــ .1384. آفرینش و مرگ در اساطیر. چ2. تهران: اساطیر.

رضی، هاشم. 1381.  تاریخ رازآمیز میترایی در شرق و غرب. پژوهشی در تاریخ آیین میترا از آغاز تا عصر حاضر. تهران: بهجت.

زاویه، سعید و مهدی اصل مرز. 1391. «مطالعة تطبیقی آیین زار در ایران و سودان». نشریة هنرهای زیبا ـ هنرهای نمایشی و موسیقی. س3. ش42. صص26-17.

ژیران، ف و دیگران. 1389.  اساطیر آشور و بابل. تهران: قطره.

ساندرز، جان. جوزف. 1383. تاریخفتوحاتمغول. ابوالقاسم حالت. چ4. تهران :امیرکبیر.

سبحانی، جعفر. 1378.  فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام. چ11. تهران: مشعر.

ستاری، جلال. 1390. اسطوره و رمز. ترجمة مجموعه مقالات. چ4. تهران: سروش.

سرخوش کرتیس، وستا. 1373. اسطوره‌های ایرانی. ترجمة عباس مخبر. تهران: مرکز.

شایگان، داریوش. 1390. بینش اساطیری. تهران: اساطیر.

شفیعی کدکنی، محمدرضا. 1386. قلندریه در تاریخ (دگردیسی‌های یک ایدئولوژی). تهران: سخن.

شمیسا، سیروس. 1387. فرهنگ اشارات. ویرایش دوم. تهران: میترا.

شوالیه، ژان و آلن گربران. 1388. فرهنگ نمادها. ترجمة سودابه فضایلی. تهران: جیحون.

شهریارنامه. 1377. تصحیح غلامحسین بیگدلی. چ1. تهران: پیک فرهنگ.

شیرویهنامدار. 1384. ویراستار علیرضا سیف‌الدینی. چ2. تهران: ققنوس.

صرفی، محمدرضا. 1391. باورهای مردم کرمان. چ1. کرمان: دانشگاه شهید باهنر.

طاهری، محمد. 1391. «جایگاه و تأثیر قوم سکایی در تاریخ و شاهنامة فردوسی». متن‌شناسی ادب فارسی دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. س4. ش1(پیاپی13). صص146-125.

طرسوسی، ابوطاهر. 1374. داراب‌نامه. به کوشش ذبیح الله صفا. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

فتوحی کوهساره، معصومه. 1395. «بحثی دربارة علّت جاودانگی پشوتن در سنّت مزدیسنی».پژوهشنامة ادب حماسی. س12. ش2. صص146-129.

فردوسی، ابوالقاسم. 1379. شاهنامه. به کوشش سعید حمیدیان. چ5. تهران: قطره.

فریزر، جیمز جورج. 1392. شاخة زرین. ترجمة کاظم فیروزمند. چ6. تهران: آگاه.

قائمی، فرزاد .1392. «از رپیهوین تا سیاوش (تحلیل اسطوره‌شناختی ساختار آیینی داستان سیاوش بر مبنای الگوی هبوط ایزد رپیهوین و آیین‌های سالانة مرگ و تولد دوباره در فرهنگ ایران)». جستارهای ادبی. ش 182. صص86-61.

کاتب ارجانی، فرامرز بن خداداد. 1367. سمک عیار. مقدمه و تصحیح پرویز ناتل خانلری. ج 2. چ4. تهران:آگاه.

کاشانی، جمال‌الدین ابوالقاسم عبدالله‌بن علی. 1364. زبدة‌التواریخ. به کوشش محمد تقی دانش‌پژوه. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

کویاجی.ج.ک. 1362. آیین‌ها و افسانه‌های ایران و چین. ترجمة جلیل دوستخواه. چ2. تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی.

کوپر، جی. سی. 1386. فرهنگ مصور نمادهای سنتی. ترجمة ملیحه کرباسیان. تهران: فرهنگ نشر نو.

کیا، خجسته. 1375. قهرمانان بادپا در قصه‌ها و نمایش‌های ایرانی. چ1. تهران: مرکز.

گری، جان. 1390. شناخت اساطیر خاور نزدیک (بین‌النهرین). ترجمة باجلان فرخی. تهران: اساطیر.

گریمال، پیر. 1391. فرهنگ اساطیر یونان و رم. ترجمة احمد به‌منش. تهران: دانشگاه تهران.

مالینوفسکی، برونیسلاو. 1377. جهان اسطوره‌شناسی (مجموعه مقالات اسطوره‌شناسان بزرگ). ترجمة جلال ستاری. چ1. تهران: مرکز.

مجمل التواریخ و القصص. 1389. به اهتمام محمد رمضانی. تهران: اساطیر.

مسکوب، شاهرخ. 1374. بخت و کار پهلوانان در آزمون هفت‌خوان. چ1. تهران: طرح نو.

مصطفوی، علی‌اصغر. 1369. اسطورة قربانی. چ1. تهران: مؤلف.

مونیک، دوبکور. 1376. رمزهای زنده‌جان. ترجمة جلال ستاری. چ2. تهران: مرکز.

منتظرى‌مقدم، حامد. 1382. «بررسى پیمان‌هاى عصر جاهلى». تاریخ در آیینة پژوهش. ش3. صص204-167.

منشی، ابوالمعالی نصرالله. 1392. کلیله و دمنه. تصحیح مجتبی مینوی. چ4. تهران: هیرمند.

نجمی، شمس‌الدین. 1394. «واکاوی اسطورة جرعه افشانی». ادب و زبان. س18. ش38. صص361-343.

واحددوست، مهوش. 1387. نهادینه‌های اساطیری در شاهنامه. چ2. تهران: سروش.

هال، جیمز. 1390. فرهنگ نگاره‌ای نمادها در هنر شرق و غرب. ترجمة رقیه بهزادی. تهران: فرهنگ معاصر.

یاحقی، محمدجعفر. 1369. فرهنگ اساطیر. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی و انتشارات سروش.

یشت‌ها. 1377. ترجمة ابراهیم پورداوود. چ2. تهران: اساطیر.