اثربخشی آموزش مفاهیم طرحواره درمانی بر هیجان خواهی و خوداظهاری اجتماعی زنان متأهل

علوم اجتماعی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 تیر 1398

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

شهربانو جلائی^{* 1}؛ منصوره کریمی²؛ سعیده بزازیان³

¹استادیار گروه روان شناسی ، دانشگاه آزاد واحد غرب ، تهران ، ایران.

²کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی ، واحد غرب ، تهران ، ایران.

³دانشیار گروه روانشناسی، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با عنوان بررسی اثربخشی آموزش مفاهیم طرحواره درمانی بر هیجان خواهی و خوداظهاری اجتماعی زنان متأهل انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه، تمام زنان متأهل شهر قم بوده است. روش نمونه گیری داوطلبانه بود. پژوهشگر طی یک فراخوان جهت برگزاری کلاس های آموزشی مفاهیم طرحواره درمانی، 60 نفر از زنان متأهل شهر قم را که دارای سن بالای 20 سال و دارای مدرک دیپلم به بالا و خانه دار بوده اند انتخاب و پس از اجرای پیش آزمون، 30 نفر از زنانی که دارای اختلالات بیشتری در سطح هیجان خواهی و خوداظهاری اجتماعی بوده اند را انتخاب کرد. سپس 15 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها عبارت بودند از پرسشنامه پرسشنامه هیجان خواهی زاکرمن (1979) و پرسشنامه خوداظهاری اجتماعی گلس (1982). سپس 15 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مفاهیم طرحواره درمانی، روی گروه هدف (آزمایش) انجام شد و در پایان جلسه از دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد. روش های آماری که استفاده شد از شاخص های آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار برای توصیف متغیرهای پژوهش و آنالیز کوواریانس برای آزمون فرضیات پژوهش بود و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مفاهیم طرحواره درمانی در سطح معنی داری 001/0 بر هیجان خواهی تأثیرگذار بوده و این آموزش حدود 39% از تفاوت نمرات هیجان خواهی را تبیین نموده و همچنین در همین سطح معنی داری نیز بر خوداظهاری اجتماعی زنان تأثیرگذار بوده و حدود 51% از تفاوت نمرات خوداظهاری اجتماعی را نیز تبیین نموده است.

کلیدواژه‌ها

مفاهیم طرحواره درمانی؛ هیجان خواهی؛ خوداظهاری اجتماعی

مراجع