معرفی رسالۀ دواءالمساکین

پژوهشنامه نسخه شناسی متون نظم و نثر فارسی

مقاله 4، دوره 3، شماره 7، خرداد 1397، صفحه 73-92   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسین مسجدی¹؛ سیده مرضیه رضائی²

¹استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور اصفهان

²کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان

چکیده

نسخ خطی به‌عنوان میراث مکتوب مردم ایران در کتابخانه‌های کشور، پشتوانۀ فرهنگی و شناسنامۀ تمدن ملت است و احیای نگاشته‌ها و آثار گذشتگان از وظایف پژوهشگران و حامیان زبان فارسی. دواءالمساکین در قرن 12 و 13 هجری قمری نوشته شده و مؤلف آن نامعلوم است. هدف اصلی در این مقاله، معرفی رسالۀ طبی دواءالمساکین است که از اهمیت موضوعی، سبکی و ادبی ویژه‌ای برخوردار است و در کتابخانۀ آستان قدس رضوی از گنجینه‌های ادبی و پزشکی به شمار می‌آید. موضوع کلی این نسخه، طب سنتی و شیوه‌های درمان بیماری‌هاست. این نسخه دارونامۀ جامع و کم‌نظیری از داروهای مفرد و مرکب است. دواءالمساکین علاوه بر اهمیت موضوعی، از نظر مختصات سبکی، زبان‌شناختی و رسم‌الخط نیز حائز اهمیت بوده و و از جهتی شامل اصطلاحات و ترکیبات فراوانی است که با شناخت این متن می‌توان در معادل‌سازی اصطلاحات جدید از آن‌ها بهره برد.

کلیدواژه‌ها

نسخۀ خطی؛ دواءالمساکین؛ طب سنتی

مراجع

1. قرآن کریم.

2. اذکایی، پرویز (1371)، تاریخ طب در ایران، همدان: دانشگاه علوم پزشکی.

3. بهار، محمدتقی (1388)، سبک‌شناسی، تهران: امیرکبیر.

4. تسبیحی، محمدحسین (1384)، فهرست الفبایی نسخه‌های خطی کتابخانه گنج‌بخش پاکستان، اسلام‌آباد: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان.

5. تنکابنی، محمد مؤمن (1390)، تحفۀ حکیم مؤمن (تحفة المؤمنین)، تهران: سنائی.

6. درایتی، مصطفی (1391)، فهرستگان نسخه‌های خطی ایران (فنخا)، تهران: سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی.

7. دهخدا، علی‌اکبر (1360)، لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران.

8. منزوی، احمد، فهرست نسخه‌های خطی کتابخانۀ گنج‌بخش، اسلام‌آباد: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان.

9. ناشناس، دواءالمساکین، شمارۀ 31937، سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و اسناد قدس رضوی.

10. ــــــ ، دواءالمساکین، شمارۀ 1957، کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد.