بررسی رسانایی نانو‌کامپوزیت‌های PPY/MMTبا استفاده از ویژگی‌های غلظت ماده اکسنده، درصد MMT و پیرول به کمک مشاهدات XRD

کاربرد شیمی در محیط زیست

مقاله 2، دوره 6، شماره 24، بهمن 1394، صفحه 19-27   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

روش‌های پلیمریزاسیون اولیه و کاتالیز شده آنزیمی که به‌صورت فتو شیمیایی انجام می‌پذیرند و تاثیر غلظت پیرول، غلظت­های متفاوت ماده اکسنده FeGl₃ افزایش درصد MMT، و دما بر میزان رسانایی نانو کامپوزیت‌های PPY/MMT در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. میزان رسانایی نانو کامپوزیت‌های PPY/MMTدر غلظت­های متفاوت ماده اکسنده FeGl₃ از 1/0 مول تا 4/0 مول، از 45/0 تا s/cm 25/2 افزایش یافته است. رسانایی نانو کامپوزیت‌های PPY/MMTبا افزایش درصد MMT از s/cm 25/2 به 38/0 کاهش می‌یابد. با افزایش غلظت پیرول، میزان رسانایی نیز افزایش پیدا می‌کند. آماده‌سازی نانو کامپوزیت‌های  P/MMTدر دمای پایین (تقریبا 5 درجه سانتی‌گراد) در مقایسه با دمای اتاق (25 درجه سانتی‌گراد) باعث ایجاد رسانایی بالایی می‌شود. این نانو کامپوزیت‌ها در دمای  90 درجه سانتی­گراد به سطح بهینه‌ی خود می‌رسند. بر اساس این یافته‌ها، 6 ساعت برای پلیمریزاسیون پلی پیرول در محیط آبی، بهترین زمان می‌باشد. در طی زمان 3 ساعت (s/cm 42/0) تا 6 ساعت (s/cm 25/2) برای تهیه این نانو کامپوزیت‌ها، میزان رسانایی، افزایش سریعی دارد در صورتی که بعد از 9 ساعت به بالا ( s/cm45/0) تا 24 ساعت (s/cm15/0)، میزان رسانایی به‌تدریج کاهش پیدا می‌کند.

کلیدواژه‌ها

پلی پپرول؛ مونت موریلونیت؛ سنتز؛ .XRD

مراجع