واکاوی آسیب های برنامه ریزی شهری موفق در شهر اهواز

فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس

مقاله 4، دوره 11، شماره 40، مرداد 1398، صفحه 67-99   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مسعود صفایی پور^{* 1}؛ صفیه دامن باغ²

¹استاد گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران

²دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

طرح مسئله: شهر اهواز علی رغم سابقه چندین دهه برنامه­ریزی و ... با این مشکل مواجه بوده و هست که چشم اندازها و اهداف برنامه­های شهری جامه عمل نمی­پوشند. بنابراین برای فائق آمدن بر مشکلات و تضمین موفقیت برنامه­ریزی شهری، شناخت پاره­ای از آسیب­ها و مشکلات برنامه­ریزی شهری در این شهر ضرورت می­یابد. هدف: پژوهش حاضر با هدف آسیب­شناسی برنامه­ریزی شهری موفق و مطلوب در شهر اهواز صورت گرفته است. بنابراین پژوهش از نظر هدف کاربردی می­باشد. از لحاظ روش، این پزوهش توصیفی-تحلیلی است. آسیب­های مورد نظر نیز در سه دسته کلی آسیب­های انسانی، آسیب­های فرایندی و آسیب­های ساختاری از نظر کارشناسان امور شهری، در شهر اهواز مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. نتایج: با بررسی ابعاد و متغیرهای پژوهش، با استفاده از روش آنتروپی شانون از نظر اهمیت در عدم موفقیت و دستیابی به برنامه­ریزی شهری مطلوب و موفق، آسیب­های انسانی با امتیاز 5866/0 بیشترین وزن و امتیاز را به خود اختصاص داده است و پس از آن مشکلات ساختاری و مشکلات فرآیندی به ترتیب امتیازهای2338/0 و 1794/0 در رتبه­های بعدی قرار دارند. نتایج به دست آمده بر اساس آزمون Tنیز یافته­های حاصل از ضریب آنتروپی شانون را مورد تأیید قرار می­دهد. همچنین تحلیل رابطه براساس ضریب همبستگی پیرسون، نشان می­دهد بین مؤلفه­ها­ی انسانی، فرایندی، ساختاری و عدم دستیابی به فرایند برنامه­ریزی شهری موفق و مطلوب در این شهر رابطه خطی مثبت و معنی­دار برقرار می­باشد. نتایج به دست آمده بر اساس مدل برازش رگرسیونی نیز حاکی از آن است که همگی این شاخص­ها در عدم دستیابی به فرایند برنامه­ریزی مطلوب و موفق در شهر اهواز تأثیر مستقیم دارند.

کلیدواژه‌ها

برنامه ریزی شهری موفق؛ آسیب شناسی؛ مشکلات انسانی؛ مشکلات فرایندی؛ مشکلات ساختاری