فراتحلیل اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالات برون‌ریزی‌شدة کودکان و مشکلات والدگری

دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی

مقاله 1، دوره 20، شماره 3 - شماره پیاپی 77، مهر 1398، صفحه 1-10   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/jsrp.2019.547968.

نویسنده

منصوره بهرامی پور^*

استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.

چکیده

هدف پژوهش، فراتحلیل تحقیقات انجام شده درزمینة اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت
بر کاهش اختلالات برون‌ریزی‌شده در کودکان و مشکلات والدگری بود. روش پژوهش
فراتحلیل بود که با درهم‌آمیختگی نتایج حاصل از تحقیقات مختلف، میزان اندازة اثر
آموزش فرزندپروری مثبت را بر کاهش اختلالات برون‌ریزی‌شده در کودکان و مشکلات
والدگری مشخص کرده است. جامعة آماری، همة تحقیقات چاپ شده در مجلات علمی- پژوهشی
در طی سال‌های 94-88 بود که در ایران انجام شده، حجم نمونة مناسبی داشته و از لحاظ
روش‌شناسی شرایط لازم را داشته‌اند. بدین منظور از بین 12 پژوهش، 11 پژوهش که از
لحاظ روش‌شناختی مورد قبول بود، انتخاب و فراتحلیل بر روی آن‌ها انجام گرفت. ابزار
پژوهش چک‌لیست فراتحلیل بود و پژوهش حاضر مبتنی بر 306 نمونه و 11 اندازه اثر است.
یافته‌ها نشان داد میزان اندازه اثر مداخله فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالات برون‌ریزی
شده و مشکلات والدگری 82/0d= (00001/0 p≤) و
هماهنگ با جدول کوهن، بالا بود. بالاترین اندازه اثر مربوط به پژوهش جلالی و
همکاران (06/1) و پایین‌ترین اندازه اثر به پژوهش معصومی‌زارع و همکاران (61/0)
اختصاص یافت. نتیجة فراتحلیل، بیانگر تأثیر زیاد مداخله فرزندپروری مثبت بر کاهش
اختلالات برون‌ریزی‌شده در کودکان و مشکلات والدگری است.

کلیدواژه‌ها

فرزندپروری مثبت؛ اختلالات برون‌ریزی‌شده؛ مشکلات والدگری؛ فراتحلیل

مراجع

پوراحمدی، الف، جلالی، م، روشن، ر، عابدین، ع، (1388) تأثیر برنامه آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش شکایات جسمانیکودکان. مجلة دانشگاه علوم پزشکی بابل،12(49)، 80-74.

پوراحمدی، الف، جلالی، م، شعیری، م و طهماسیان، ک (1388) بررسی اثر کوتاه‌مدت آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر تغییر شیوه‌های فرزندپروری مادران کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای. فصلنامة خانواده‌پژوهی، 5 (20)،527-519.

جعفری، ب، فتحی آشتیانی، ع، طهماسیان، ک (1390) اثربخشی آموزش گروهی برنامه فرزندپروری مثبت به مادران بر کاهش نشانه‌های مرضی کودکان مبتلا به ADHD.. فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی 2(7)، 132-123.

جعفری، ب، موسوی، ب، فتحی‌آشتیانی، ع، خوشابی، ک (1389) اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر سلامت روان مادران کودکانمبتلا به اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه. فصلنامة خانواده پژوهی، 8 (24)، 510-497.

جلالی، م، پوراحمدی، الف، باباپورخیرالدین، ج و شعیری، م (1388) تأثیر آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالاتبرونی‌سازی‌شده در کودکان 7 تا 10 ساله. فصلنامة پژوهش‌های نوین روان‌شناختی ،5 (13)، 25-15.

جلالی، م، پوراحمدی، الف، طهماسیان، ک و شعیری، م (1387) اثر آموزش والدین بر مبنای برنامه فرزندپروری مثبت بر سلامتروان‌شناختی مادران کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای. فصلنامة خانواده پژوهی، 4 (16)، 361-353.

جلالی، م، شعیری، م، طهماسیان، ک و پوراحمدی، الف (1388) تأثیر آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش علائم کودکان مبتلا بهاختلال نافرمانی مقابله‌ای. دوماهنامة دانشور رفتار، 9 (34) 39-29.

خیریه، م، شعیری، م، آزادفلاح، پ و رسول‌زاده طباطبایی، ک (1388) اثربخشی روش آموزش فرزندپروری مثبت بر کودکان مبتلا بهاختلال نافرمانی مقابله‌ای. نشریة علوم رفتاری،2 (7)، 63-53.

روشن‌بین، م، پوراعتماد، ه، خوشابی، ک (1386) تأثیر آموزش برنامه گروهی فرزندپروری مثبت بر استرس والدگری مادران کودکان10-4 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای. فصلنامة خانواده پژوهی، 3 (10)، 555 – 567.

طالعی، ع، طهماسیان، ک و وفایی، ن (1390) اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر خوداثرمندی والدینی مادران. فصلنامة خانواده پژوهی، 6 (27)، 320-311.

معصومی زارع، م، اعتمادی، ع، احمدی، الف (1391) بررسی اثربخشی رویکرد تلفیقی فرزندپروری مثبت و رفتاردرمانی به شیوة گروهیبر بهبود ارتباط مادر – کودک. پژوهش‌های روان‌شناسی بالینی و مشاوره، 1 (2)، 126-117.

هوشور، پ، بهنیا، ف، خوشابی، ک، میرزایی، ه و رهگذر، م (1388) تأثیر آموزش گروهی فرزندپروری مثبت به والدین کودکان 4 تا 10ساله مبتلا ADHD. فصلنامة توانبخشی، 10 (39)، 320-24.

Boyle, C.L.& Sanders. M.S (2010). An Analysis of training Generalization, & Maintence Effect of Primany care Triple- P for parents of pre-school aged children with disruptive Behavior. Child Psychiatry & Human Development, 41, 114-131

Buodo,G.,Moscardino,U. & Scrimin,S. (2013).parenting stress and Externalizing Behaviar Symptoms in children:The impact if Emotional Reactivity.child psychiatry and human development 44:786-797.

Burman,Erel,O. (1995).Interrelatedness of marital relation &parent-child relations:A meta- analytic-review.psychological Bulletin,118,108-132.

Decoster,J. (2003). Meta Analysis Notes. http://www.start-help.com

De Graff,I,speetgens,p,Tavecchio,l. (2008b).Effectiveness of the Triple p-positive parenting program in parenting:Ameta-analysis.Family Relations,57,553-566.

Davison,C.G. (2005).Abnormal psychologg.New york:John Wiley press.

Hahlweg,k.,Heinrichs,iv,& Naumann,S. (2010).Long-term outcome of a randomized controlled universal prevention trial through a positive parenting program:is it worth the effort?child &adolescent psychiatry &Mental Health, (4).14.

Hopkins, W.G(2001). A new view of statistics: Meta – Analysis. http://www.sportci.org

Huit,D.,v Karammer,D. (2005).Statistical methodo in psychologg and behaviaral science(translated by H.palsha sharipi).Tehran:Sokhan press(persian)

Joachim, S., Sanders, M.R., & Turner, K. (2010). Reducing Preschooler’s Disruptive Behavior in public with a Brief parent Discussion Group. Child psychiatry and human development, 41, 47-60.

Kaminsk.Jw.,valle,La,& Boyle,C L. (2007).Ameta-analytic review of components associaned with parent fraining. Program effectiness.Journal if Abnormal child psychology,36,567-589.

Landhal, B. (2006). A meta Analysis of Parent training Moderators and follow- up effects. Child Psychology Review, 26, 86-104

Last,J.M. (1995).Achievement gooals as a measure of motivation in university students. Conternporary Educational psychology, 19(4), 430-446.

Moraweska,A.& Ramadewi,M,& sanders M. (2014) Using Epidemiological survey data of Examine factors influencing participation in parent – training program available. http://www.pfsc.uq.edu-au

 

Moraweska,A.Tometzki,H.& sanders,M. (2014) An Evaluation of the efficacy of triple p-positive parenting program podcost series.Journal of Developmental and behavieral pediatrics:/0/1097

Nowak, c., & Heinrichs, N. (2008). Meta- analysis of Triple P-Positive Parenting program Using Hierachical Linear Modeling: Effective & Moderating Variables. Clinical Child & Family Psychology Review,11, 114-144

Sanders,M.R. (2000).community –based parenting & family support Intervention & prevention of Drog Abuse. Addctive Behavior,25(6),929-922

Sanders,M.R(2003a).Translation of evidena-based parenting program in to Regular clinical services.Australian e-Journal of the Advancement of Mental Health,2(3),1-14.

Sandres,M.R(2003b).Triple p-positive parenting progtam:A population Approach to promoting competent parenting.Australian e-Journal for the Advancement of Mental Health.2(3),1-17.

Sandres,M.R,& Mcfarland,M. (2006).Treatment of Depressed Mothers with disorder children:A-controlled Elevation. Cognitive Behavior Therapy,31(1),84-112.

Shanahan,L.copeland,W,& costello,E J. (2008).specificity of putative psychosocial risk factors for psychiatric disordeas in children & dolescents.Journal & child psychology and psychiatry,49:34-42.

Shelleby,E,& show,D. (2014).outcimes of panenting interventions for child comduct problem:A Review of Differenention Effectiveness. child psychiatry and human development.3,207-219.

Stephen, R., & Zubric (2005). Prenention of Child behavior Problem through Universal Inplementation of a group behavior family. Intervention Prevention Science, 6(4), 287-297.

Taylor,wh,Asgary-Eden,v.& lee,C.M. (2013).Service providers Adherence to an Evidence-Based parenting program.What are they missing and why?Journal of child and family studies.4,411-492.

Tellegen:C,L,& sanders,M. (2013).Stepping stones Triple p-positive parenting program for children with disability. Research in developmental Disabilities, 34,1556-1571.

Terri, L., Shelton, Russll,A. (2000). Multimethod psycho-educational Intervention for preschool children with Disruptive Behavior: Two-years post-treatment follow-up. Journal of Abnormal child psychology, 28(3),253-266.

Thomas,R,&Zimmer_Gembeck,M.J. (2007).Behavioral outcomes of parent – child interaction therapy and triple p-positive parenting program: A review & Meta – Analysis. Journal of Abnormal child psychology, 35,475-495.