نوع شناسی چالش‌های تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران

فصلنامه علمی مطالعات میان فرهنگی

مقاله 1، دوره 13، شماره 36، آذر 1397، صفحه 9-35   

نوع مقاله: علمی_ پژوهشی

نویسندگان

عبدالرحمن افشاری¹؛ مجید توسلی^{* 2}؛ سعید شریفی³

¹دانشجوی دکترای علوم سیاسی (گرایش سیاست گذاری عمومی)، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)؛

²دانشیار علوم سیاسی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

³استادیار مدیریت فرهنگی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)

چکیده

پژوهش حاضر باهدف نوع شناسی چالش‌های تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران انجام گرفت. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری کلیه متخصصان موضوعی بودند که از میان 396 نفر به عنوان حجم نمونه به صورت در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته 40 گویه ای بر اساس مصاحبه با نخبگان بود. پایایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ بالاتر از 0.7 انجام گرفت. روایی محتوایی از طریق ضریبCVR  تائید شد. برای تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات پژوهش و تعمیم نتایج از روش تحلیل خوشه‌ای با ضابطه اطلاعات آکائیکه (AIC) به عنوان معیار ارزیابی خوشه‌بندی استفاده شد. نتایج نشان داد با سیزده مرحله چرخش سه خوشه (141 نفره)، (191 نفره) و (64 نفره) شامل 7 بعد عدم اجماع و انسجام سیاسی، فقدان مدیریت یکپارچه، هویت سیاسی، ضعف عملکرد سیاسی، نزاع سیاسی رقیب، عدم‌حمایت سیاسی و نگرش سیاسی متمایز شدند. گروه اول عوامل هویت سیاسی، گروه دوم ضعف عملکرد سیاسی و گروه سوم عدم‌حمایت سیاسی را مهم‌ترین مانع تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران دانستند. در گروه هویت طلبان مؤلفه تقویت مؤلفه‌های هویت غربی در سیاست‌گذاری، در گروه عملکرد طلبان، سیاست‌گذاری فرهنگی از بالا به پائین و در گروه حمایت‌طلبان تمایل به مقاومت از طریق مناسک در بین جامعه مهم‌ترین مانع در تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی معرفی شد.

کلیدواژه‌ها

سیاست فرهنگی؛ سیاست‌گذاری فرهنگی؛ دولت؛ اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی؛ جمهوری اسلامی ایران

مراجع

 

حسینی، سیدحسین (1396). آسیب‌شناسی سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه مازندران.

شریفی، سیدعلیرضا، فاضلی، عبدالرضا (1391). واکاوی سیاست گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران (آسیب ها و راهبردها)، مجلس و راهبرد، دوره 19, شماره 69، 55-90.

صالحی امیری، سیدرضا، کاووسی، اسماعیل (1387). مقدمه‌ای بر مراحل اجرایی برنامه‌ریزی جامع فرهنگی. برنامه ریزی فرهنگی. پژوهشنامه 28. پژوهشکده تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.

صالحی امیری، سیدرضا (1393). بررسی چالش‌‌های سیاست‌فرهنگی در ایران، مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مجمع نظام.

قاسمی، حسن (1388). رویکردی پساساختارگرا به سیاست فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تربیت معلم – تهران.

نقش، امیررضا (1394). طراحی الگوی ارزیابی و انتخاب روش‌های آینده نگاری در چرخه سیاست‌گذاری فرهنگی، رساله دکتری تخصصی در رشته آینده پژوهی، دانشگاه تهران.

 

Ahearne, J (2004). Between cultural theory and policy: the cultural policy thinking of Pierre Bourdieu, Michel de Certeau and Régis Debray. Coventry: Centre for Cultural Policy Studies, University of Warwick.‏

Ang, I., Isar, Y. R & Mar, P (2015). Cultural diplomacy: beyond the national interest?. International Journal of Cultural Policy, 21(4), 365-381.‏

Bannink, D & Ossewaarde, R (2012). Decentralization: New modes of governance and administrative responsibility. Administration & society, 44(5), 595-624.

Bazyar, A & Mohammadi, A. S (2018). An investigation into cultural policymaking of the Islamic Republic of Iran (Foundations, patterns, model). The Islamic college university journal, (45), 45-61.‏

Belfiore, E & Bennett, O (2010). Beyond the “Toolkit Approach”: arts impact evaluation research and the realities of cultural policy‐making. Journal for cultural research, 14(2), 121-142.‏

Bell, D & Oakley, K (2015). Cultural policy. London: Routledge.‏

Bennett, T. (2001). Differing diversities: Transversal study on the theme of cultural policy and cultural diversity. Council of Europe.‏

Blomgren, R (2019). Social engineering and cultural policy–theoretical and empirical reflexions from Swedish cultural policy in a historical perspective. International Journal of Cultural Policy, 25(3), 322-336.

Bonet, L & Négrier, E (2018). The participative turn in cultural policy: Paradigms, models, contexts. Poetics, 66, 64-73.

Buckingham, D & Jones, K (2001). New Labour's cultural turn: some tensions in contemporary educational and cultural policy. Journal of education policy, 16(1), 1-14.

Christensen, T., Fimreite, A. L & Lægreid, P (2014). Joined-up government for welfare administration reform in Norway. Public Organization Review, 14(4), 439-456.

Colavitti, A. M., Usai, A & Serra, S (2018). Towards an Integrated Assessment of the Cultural Ecosystem Services in the Policy-Making for Urban Ecosystems: Lessons from the Spatial and Economic Planning for Landscape and Cultural Heritage in Tuscany and Apulia (IT). Planning Practice & Research, 1-33.‏

Craik, J., McAllister, L & Davis, G (2003). Paradoxes and contradictions in government approaches to contemporary cultural policy: an Australian perspective1. The International Journal of Cultural Policy, 9(1), 17-33.‏

Cunningham, S (2002). Cultural studies from the viewpoint of cultural policy. In Nation, Culture, Text (pp. 133-146). Routledge.‏

De Certeau Michel.2006. Analysing Culture, By Ben Highmore. Continuum.

Dubois, V (2011). Cultural capital theory vs. cultural policy beliefs: How Pierre Bourdieu could have become a cultural policy advisor and why he did not. Poetics, 39(6), 491-506.‏

 Duelund, P (2001). Cultural policy in Denmark. The Journal of Arts Management, Law, and Society, 31(1), 34-56.‏

Fiske, J. 1989, Understanding Popular Culture, London: Routledge.

Franken, L (2016). Ronald Dworkin: Liberal Neutrality and Subsidizing Art. In Liberal Neutrality and State Support for Religion (pp. 45-52). Springer, Cham.‏

Garner, B (2016). The politics of cultural development: Trade, cultural policy and the UNESCO convention on cultural diversity. Routledge.‏

Ghilardi, L (2001). Cultural planning and cultural diversity. Differing Diversities, 123.‏

Grodach, C & Silver, D. (Eds.) (2012). The politics of urban cultural policy: Global perspectives. Routledge.‏

Hadley, S. (2018). Towards cultural democracy: promoting cultural capabilities for everyone.‏

Hebert, D & Rykowski, M (Eds.). (2018). Music Glocalization: Heritage and Innovation in a Digital Age. Cambridge Scholars Publishing.‏

Iwabuchi, K (2018). Cultural policy, cross-border dialogue and cultural diversity. In Routledge Handbook of Japanese Media(pp. 365-374). Routledge.‏

Jakobson, L. I., Rudnik, B & Toepler, S (2018). From liberal to conservative: shifting cultural policy regimes in post-Soviet Russia. International journal of cultural policy, 24(3), 297-314.

King, I. W (2019). Cultural Governance in a Global Context: An International Perspective on Art Organizations. Springer.‏

Lee, D., Hesmondhalgh, D., Oakley, K & Nisbett, M (2014). Regional creative industries policy-making under New Labour. Cultural Trends, 23(4), 217-231.

Luke, C & Kersel, M (2013). US cultural diplomacy and archaeology: soft power, hard heritage. Routledge.‏

McConnell, A (2015). What is policy failure? A primer to help navigate the maze. Public Policy and Administration, 30(3-4), 221-242.

Miller, T (2010). Cultural policy. The Encyclopedia of Literary and Cultural Theory.‏

Mulcahy, K. V (2006). Cultural policy: Definitions and theoretical approaches. The journal of arts management, law, and society, 35(4), 319-330.‏

 Mulcahy, K. V (2017). Hidden-Hand Culture: The American System of Cultural Patronage. In Public Culture, Cultural Identity, Cultural Policy (pp. 3-32). Palgrave Macmillan, New York.‏

Pantel, M (2005). Unity-in-diversity: cultural policy and EU legitimacy. In Legitimacy and the European Union (pp. 56-76). Routledge.‏

Pratt, A. C (2005). Cultural industries and public policy: An oxymoron?. International journal of cultural policy, 11(1), 31-44.‏

Rius-Ulldemolins, J., Flor Moreno, V., & Hernàndez i Martí, G. M. (2019). The dark side of cultural policy: economic and political instrumentalisation, white elephants, and corruption in Valencian cultural institutions. International Journal of Cultural Policy, 25(3), 282-297.

Roberge, J., Nantel, L & Rousseau, A (2017). Who Needs a Plan Anyway? Digital Cultural Policymaking as the Art of Navigating through Uncertainties. The Journal of Arts Management, Law, and Society, 47(5), 300-312.‏

Robinson, H (2018). Cultural policy, local government and museums: an Australian perspective. Local Government Studies, 44(5), 719-738.‏

Swedlow, B (2014). Advancing Policy Theory with Cultural Theory: An Introduction to the S pecial I ssue. Policy Studies Journal, 42(4), 465-483.‏

 Tafel-Viia, K., Viia, A., Terk, E & Lassur, S (2014). Urban policies for the creative industries: A European comparison. European Planning Studies, 22(4), 796-815.

Taylor, C (2015). Between culture, policy and industry: Modalities of intermediation in the creative economy. Regional Studies, 49(3), 362-373.

Toens, K., & Landwehr, C (2009). The uncertain potential of policy-learning: a comparative assessment of three varieties. Policy Studies, 30(3), 347-363.

 Wyszomirski, M. J (1995). Federal cultural support: Toward a new paradigm?. The Journal of Arts Management, Law, and Society, 25(1), 69-83.‏

Wyszomirski, M. J& Chang, W (2018). Developing Schematics and Models to Understand the Ecology of Creative Sector. Arts Management Research (예술경영연구), 45, 5-37.‏

Zapata-Barrero, R (2016). Diversity and cultural policy: cultural citizenship as a tool for inclusion. International Journal of Cultural Policy, 22(4), 534-552.‏

Zembylas, T (2018). Why Are Evaluations in the Field of Cultural Policy (Almost Always) Contested? Major Problems, Frictions, and Challenges. In Arts and Cultural Management (pp. 161-183). Routledge.‏