ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺧﻮب در ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان

فصلنامه مطالعات سیاسی

مقاله 10، دوره 11، شماره 42، اسفند 1397، صفحه 191-211   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

فریبرز وفاجو¹؛ مقصود رنجبر^{* 2}؛ ماشاالله حیدر پور²

¹داﻧﺸﺠﻮی دﮐﺘﺮی ﻋﻠﻮم ﺳﯿﺎﺳﯽ، واحد قم، دانشگاه آزاد الامی، قم، ایران

²استادیار گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

چکیده

    حکمرانی خوب به عنوان یک نظریه مبتنی بر اهدافی چون کاهش فقر و فساد، بهبود کیفیت معاش، افزایش مشارکت شهروندان، ایجاد فرصت ها و امکان برابر برای شهروندان، ایجاد امنیت، برابری و پایداری در جامعه می باشد که در یک حکومت مطلوب مد نظر قرار می گیرد. در سنجش دستیابی به این اهداف، شاخص های همچون حاکمیت قانون، مسؤولیت پذیری، مشارکت مردمی، عدالت فراگیر و شفافیت مطرح بوده که بر اساس آن ها می توان تحقق یک حکمرانی خوب در جامعه چون ایران را مورد بررسی قرار داد. در قانون اساسی ج. ا. ایران به عنوان بالاترین مرجع حقوقی، اصول مختلفی وجود دارند که در هماهنگی با اهداف حکمرانی مطلوب قرار داشته و با شاخص های آن قابل انطباق می باشند که این مهم نشانگر وجود پایه های حقوقی مناسب آن است و لیکن در اجرا به جهت وجود برخی برداشت های خاص به خصوص در زمینه مشروعیت و نیز برخی اصول قانون اساسی در زمینه تطبیق عملی، چالش هایی وجود دارد که تحقق یک حکمرانی خوب به معنای کلاسیک آن در ایران آن چنانکه در این نوشتار توصیفی تحلیلی به رشته تحریر درآمده دچار مشکل می باشد. 

کلیدواژه‌ها

ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﻮب؛ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ؛ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎ؛ ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ

مراجع