اصل عدم تاثیر درجات و شدت تقصیر در مسؤلیت متعهد

فقه و مبانی حقوق اسلامی

مقاله 2، دوره 12، شماره 3، آذر 1398، صفحه 25-45

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

اصغر جنگی للکلو¹؛ سید باقر سیدی بنابی^{* 2}

¹دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آ.شرقی، تبریز، ایران.

²استادیار گروه فقه و حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بناب، بناب، ایران(نویسنده مسئول). پست الکترونیکی: [e-mail]

چکیده

مسئولیت در حقوق به تعهدی قانونی گفته می شود که شخص به دلیل ضرری که به دیگری وارد نموده است، باید جبران نماید. از آنجا که موضوع تحقیق حاضرعبارت است از اصل عدم نقش درجات و شدت تقصیر در مسئولیت متعهد، لذامفهوم موضوع این می شود: سختی و قوت تقصیر و میزان آن، یعنی نقض تعهدات، چه تاثیری در مسئولیت مدنی یا قراردادی متعهد دارد. تقصیر بر حسب درجۀ تاثیر و اهمیت را به دو دستۀ تقصیر عمدی و تقصیر غیرعمدی تقسیم نموده‌اند و تقصیر اخیر را نیز خود به دو دستۀ تقصیر سنگین و تقصیر سبک تقسیم کرده‌اند. اسن تقسیم بندی در حقوق ما مبنایی ندارد.درحقوق ایران تقصیر به هر درجه‌ای که باشد، ایجاد مسئولیت می‌کند. شدت و ضعف مسئولیت وابسته به میزان خسارت است، نه درجۀ تقصیرو اصل بر عدم تاثیر درجه‌بندی تقصیر در مسئولیت متعهد است. بنابراین، در این تحقیق، باید به این سوال اساسی پاسخ داده شود که درجه‌بندی تقصیر در حقوق ایران در مسئولیت متعهد تاثیری دارد یا نه؟ و در پاسخ به آن به این نتیجه برسیم که در حقوق ایران، اصل بر عدم تاثیر درجات و شدت تقصیر در مسئولیت متعهد است.

کلیدواژه‌ها

درجۀ تقصیر؛ تقصیر عمدی؛ تقصیر سنگین؛ تقصیر نسبی

مراجع