بررسی تطبیقی بطلان قرارداد اجاره در باب تلف (اعم از عین و منافع) در حقوق ایران و فرانسه

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 10، دوره 10، شماره 40 - شماره پیاپی 2، آذر 1398، صفحه 213-226   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

بهروز نعمتی[1]- احمد شمس[2]-  محود عرفانی[3]
تاریخ دریافت: 4/6/1398- تاریخ پذیرش: 10/8/1398
 
چکیده:
امروزه در حقوق تعهدات، اصل ثبات یا استحکام قراردادها را، به عنوان یک قاعده کلی و عمومی به رسمیت می‌شناسند. نتیجه عملی این اصل، الزام طرفین به پایبندی به انجام تعهدات مندرج در قرارداد است. اگرچه ساده ترین راه برای پایان قرارداد، پایبندی و عمل طرفین به مفاد آن است، اما در برخی موارد، به دلایلی وفای به عهد دشوار و گاه غیر ممکن می‌گردد. عدم امکان اجرای قرارداد، ممکن است به سبب بی مبالاتی و تقصیر طرفین قرارداد، یا به گونه‌ای قابل انتساب به آنان نباشد. در این میان، عقد اجاره به عنوان عقدی تملیکی ( تملیک منفعت ) و معوض، از جمله عقودی به شمار می‌آید که آثار حقوقی انحلال بر آن بر می‌گردد؛ لذا می‌توان در شرایطی، با انحلال آن، توافق فی مابین موجر و مستأجر را بی‌اعتبار تلقی نمود.
پژوهش حاضر با بهره‌مندی از روش کیفی  بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای می‌باشد، یافته‌های حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که از منظر این دو نظام حقوقی، از طریق بطلان  اجاره می‌توان توافق فی‌مابین موجر و مستأجر را بی‌اعتبار تلقی نمود و حکم به انحلال آن داد.



[1] - دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربی
[e-mail]


[2] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه حقوق، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول
[e-mail]


[3] - استاد و عضو هیئت علمی، گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه تهران، تهران، ایران
[e-mail]

کلیدواژه‌ها

بطلان؛ اجاره؛ تلف عین؛ تلف منافع؛ ایران؛ فرانسه

مراجع