بررسی شاخص‌های فقهی ارتباط غیرکلامی با نامحرم در جامعه اسلامی

مطالعات فقهی و فلسفی

مقاله 4، دوره 9، شماره 36، دی 1397، صفحه 87-107   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سمیه رستمی¹؛ احمد مرادخانی^{* 2}؛ محمدرضا سالاری فر³؛ سید محمد شفیعی²

¹دانشجوی دکتری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

²استادیار، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

³استادیار، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران

چکیده

از مباحث مهم و مطرح در جوامع اسلامی، ارتباط غیرکلامی زنان و مردان نامحرم است. احکامی که دین اسلام در این زمینه عرضه داشته بیانگرتوجه ویژه اسلام نسبت به سلامت و آرامش روانی فرد و جامعه است. پژوهش حاضر درصدد است تا شاخص های ارتباط غیر کلامی با نامحرم را بر اساس آیات و روایات بررسی کند تا شیوه ارتباط صحیح با نامحرم را در جامعه تبیین نماید. این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد فقهی به تبیین مهم‌ترین این شاخص‌ها پرداخته است. از جمله این شاخص ها: نهی از نگاه های خیره و هوس آلود نامحرمان به یکدیگر، نهی از هرگونه لمس و تماس جسمی با نامحرم، رعایت پوشش مناسب و نهی از هرگونه خودنمایی و جلوه گری در رفتار با نامحرم است. در پایان چنین حاصل شده که اصل حاکم بر سبک ارتباط غیر کلامی با نامحرم باید بر اساس اصل عدم مفسده و به‌دوراز هرگونه انتقال پیام‌های حسی و عاطفی در رفتار باشد؛ و در این صورت است که ارتباطات دارای ارزش اخلاقی و موردپسند دین اسلام خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

ارتباط غیرکلامی؛ پوشش؛ روابط زن و مرد؛ مصافحه؛ نگاه

مراجع