تبیین رابطه سرمایه‌گذاری فرهنگی با توسعه جاذبه‌های گردشگری شهر تهران(مطالعه موردی: سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهر تهران)

فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری

مقاله 4، دوره 9، شماره 33، اسفند 1398، صفحه 55-68   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عبدالرحیم رحیمی¹؛ میترا توسلی^{* 2}

¹استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب،تهران،ایران

²دانشجوی دکتری مدیریت

چکیده

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه سرمایه گذاری فرهنگی با توسعه جاذبه های گردشگری شهر تهران می باشد. در تحقیق حاضر از روش توصیفی- پیمایشی می باشد.جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مدیران، معاونین و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهر تهران می باشد که در سال 96-1395 در یکی از مراکز وابسته به شهر مشغول به خدمت می باشند. جامعه آماری 234 نفر از مدیران، معاونین و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهر تهران به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که متغیرهای جاذبه طبیعی، جاذبه فرهنگی، جاذبه انسان ساخت و سرمایه گذاری فرهنگی با متغیر سرمایه گذاری فرهنگی در همه ی موارد در سطح اطمینان (99%) معنی دار و مثبت است. همچنین تحلیل رگرسیونی برای تفسیر میزان پیش بینی توسعه جاذبه های انسان ساخت، طبیعی و فرهنگی توسط سرمایه گذاری فرهنگی نشان داد که سرمایه گذاری فرهنگی به ترتیب مقدار 285/0، 267/0 و 394/0 از تغییرات توسعه جاذبه های انسان ساخت، طبیعی و فرهنگی را پیش بینی می کند.

کلیدواژه‌ها

گردشگری؛ سرمایه گذاری فرهنگی؛ جاذبه طبیعی؛ جاذبه فرهنگی؛ جاذبه انسان

مراجع

1. ابراهیم زاده، ع، کاظمی، ش،اسکندری ثانی، م ( 1391)، برنامه ریزی استراتزیک توسعه گردشگری، با تاکید بر گردشگری مذهبی ( مطالعه موردی: شهر قم)، پژوهش جغرافیای انسانی، شماره 76، 115- 141.
2. پاپلی یزدی، م ح، سقایی، م (1385)، گردشگری (ماهیت و مفاهیم)، تهران: انتشارات سمت.
3. پذیرایی‌جهرمی، ف (1389)، تاثیر توانهای محیطی جزیره هرمز در ارتقاء صنعت گردشگری، دانشگاه آزاد اسلامی. واحد تهران مرکزی. دانشکده ادبیات و علوم انسانی. گروه جغرافیا.
4. تیمورپور،ع(1395)، برنامه ریزی راهبردی توسعه گردشگری با تاکید بر اکوتوریسم پایدار(مورد مطالعه: منطقه گردشکری لاله زار،پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید باهنر کرمان.
5. رضوانی، ع( 1389).‌ جغرافیا و صنعت توریسم ، انتشارات پیام نور، تهران.
6. زمانی کاسمانی،ع(1394)، بررسی نقش غذای محلی در توسعه گردشگری با تمرکز بر بازاریابی و توسعه اقتصادی،پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه سمنان ، دانشکده گردشگری.
7. ساعی، ع ، ( 1389)، ارتباط بین تبلیغات و جذب گردشگر فرهنگی در ایران (مطالعه موردی گردشگران خارجی فرهنگی اصفهان)، دانشنامه علوم اجتماعی، دوره 1، شماره 4، 69-94.
8. فاریابی، م، تجویدی، ر، تجویدی، م (1390)، بررسی رابطه بازارمحوری و مزیت رقابتی در گروه صنایع تراکتورسازی ایران، فراسوی مدیریت، 5 (17): 160.
9. لطفی،خاچکی،ب (1387)،گردشگری به مثابه یک صنعت،مجله راهبرد، سال اول، شماره دوم، 206-171
10. Chaffy, D, (2004), E-business and W-commerce management: Strategy, Implementation and Practice, UK, prentice Hall.
11. Chaminuka, P., Groeneveld R.A., Selomane. A.O., & van Ierland. E.C. (2012),Tourist preferences for ecotourism in rural communities adjacent to Kruger National Park: A choice experiment approach. Tourism Management, Volume 33.
12. Coratza, P. (2008), “Management of geomorphosites in high tourist vocation area: An example of geo-hiking maps in the Alpe Di Fanes (Natural Park of Fanes-Senes-Braies, Italian Dolomites)”, Geo Journal of Tourism and Geosites, Year 1, No.2, Vol.2.
13. De Vita, G., & Kyaw, K. S. (2016). Tourism development and growth. Annals of Tourism Research, 60, 23-26.
14. Duffy, L. N., Cardenas, D. A., Chancellor, H. C., & Byrd, E. T. (2016). Examining barriers, motivations, and perceptions of women working in the tourism industry: Case study of Ayampe, Ecuador.
15. Hobbs, J. (2016). A conversation about cultural investment. Artichoke, (54), 12.